Giobbe 31
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | BIBLIA |
---|---|
1 Pepigi foedus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine. | 1 Había hecho yo un pacto con mis ojos, y no miraba a ninguna doncella. |
2 Quae enim pars mea apud Deum desuper, et quae hereditas apud Omnipotentem in excelsis? | 2 Y ¿cuál es el reparto que hace Dios desde arriba, cuál la suerte que manda Sadday desde la altura? |
3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam? | 3 ¿No es acaso desgracia para el inicuo, tribulación para los malhechores? |
4 Nonne ipse considerat vias meas et cunctos gressus meos dinumerat? | 4 ¿No ve él mis caminos, no cuenta todos mis pasos? |
5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus, | 5 ¿He caminado junto a la mentira? ¿he apretado mi paso hacia la falsedad? |
6 appendat me in statera iusta et sciat Deus integritatem meam. | 6 ¡Péseme él en balanza de justicia, conozca Dios mi integridad! |
7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhaesit macula, | 7 Si mis pasos del camino se extraviaron, si tras mis ojos fue mi corazón, si a mis manos se adhiere alguna mancha, |
8 seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur. | 8 ¡coma otro lo que yo sembré, y sean arrancados mis retoños! |
9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum, | 9 Si mi corazón fue seducido por mujer, si he fisgado a la puerta de mi prójimo, |
10 molat pro alio uxor mea, et super illam incurventur alii. | 10 ¡muela para otro mi mujer, y otros se encorven sobre ella! |
11 Hoc enim nefas est et iniquitas iudicialis; | 11 Pues sería ello una impudicia, un crimen a justicia sujeto; |
12 ignis est usque ad perditionem devorans et omnia eradicans genimina. | 12 sería fuego que devora hasta la Perdición y que consumiría toda mi hacienda. |
13 Si contempsi subire iudicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me, | 13 Si he menospreciado el derecho de mi siervo o de mi sierva, en sus pleitos conmigo, |
14 quid enim faciam, cum surrexerit ad iudicandum Deus; et, cum quaesierit, quid respondebo illi? | 14 ¿qué podré hacer cuando Dios se levante? cuando él investigue, ¿qué responderé? |
15 Numquid non in ventre fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in visceribus unus? | 15 ¿No los hizo él, igual que a mí, en el vientre? ¿no nos formó en el seno uno mismo? |
16 Si negavi, quod volebant, pauperibus et oculos viduae languescere feci; | 16 Me he negado al deseo de los débiles? ¿dejé desfallecer los ojos de la viuda? |
17 si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea, | 17 ¿Comí solo mi pedazo de pan, sin compartirlo con el huérfano? |
18 quia ab infantia mea educavi eum ut pater et de ventre matris meae direxi eam; | 18 ¡Siendo así que desde mi infancia me crió él como un padre, me guió desde el seno materno! |
19 si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem; | 19 ¿He visto a un miserable sin vestido, a algún pobre desnudo, |
20 si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est; | 20 sin que en lo íntimo de su ser me bendijera, y del vellón de mis corderos se haya calentado? |
21 si levavi super pupillum manum meam, cum viderem in porta adiutorium mihi, | 21 Si he alzado mi mano contra un huérfano, por sentirme respaldado en la Puerta, |
22 umerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum ossibus lacertorum confringatur, | 22 ¡mi espalda se separe de mi nuca, y mi brazo del hombro se desgaje! |
23 quia timor super me calamitas a Deo, et contra maiestatem eius nihil valerem! | 23 Pues el terror de Dios caería sobre mí, y ante su majestad no podría tenerme. |
24 Si putavi aurum securitatem meam et obryzo dixi: Fiducia mea!; | 24 ¿He hecho del oro mi confianza, o he dicho al oro fino: «Tú, mi seguridad»? |
25 si laetatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima repperit manus mea; | 25 ¿Me he complacido en la abundancia de mis bienes, en que mi mano había ganado mucho? |
26 si vidi solem, cum fulgeret, et lunam incedentem clare, | 26 ¿Acaso, al ver el sol cómo brillaba, y la luna que marchaba radiante, |
27 et decepit me in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo, | 27 mi corazón, en secreto, se dejó seducir para enviarles un beso con la mano? |
28 quae est iniquitas iudicialis, eo quod negassem Deum desuper; | 28 También hubiera sido una falta criminal, por haber renegado del Dios de lo alto. |
29 si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum, | 29 ¿Del infortunio de mi enemigo me alegré, me gocé de que el mal le alcanzara? |
30 cum non dederim ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius; | 30 ¡Yo que no permitía a mi lengua pecar reclamando su vida con una maldición! |
31 si non dixerunt viri tabernaculi mei: “Quis det, qui de carnibus eius nonsaturatus sit?”; | 31 ¿No decían las gentes de mi tienda: «¿Hay alguien que no se haya hartado con su carne?» |
32 foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit; | 32 El forastero no pernoctaba a la intemperie, tenía abierta mi puerta al caminante. |
33 si abscondi quasi homo peccatum meum et celavi in sinu meo iniquitatem meam; | 33 ¿He disimulado mis culpas a los hombres, ocultando en mi seno mi pecado, |
34 si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me, et magis tacui nec egressus sum ostium. | 34 porque temiera el rumor público, o el desprecio de las gentes me asustara, hasta quedar callado sin atreverme a salir mi puerta? |
35 Quis mihi tribuat auditorem? Ecce signum meum! Omnipotens respondeat mihi! Ecce liber, quem scripsit vir litis meae, | 35 ¡Oh! ¿quién hará que se me escuche? Esta es mi última palabra: ¡respóndame Sadday! El libelo que haya escrito mi adversario |
36 ut in umero meo portem illum et alligem illum quasi coronam mihi. | 36 pienso llevarlo sobre mis espaldas, ceñírmelo igual que una diadema. |
37 Numerum graduum meorum pronuntiabo illi et quasi principem adibo eum. | 37 Del número de mis pasos voy a rendirle cuentas, como un príncipe me llegaré hasta él. |
38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent; | 38 Si mi tierra grita contra mí, y sus surcos lloran con ella, |
39 si fructus eius comedi absque pecunia et animam agricolarum eius afflixi, | 39 si he comido sus frutos sin pagarlos y he hecho expirar a sus dueños, |
40 pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo herba foetida! ”. Finita sunt verba Iob. | 40 ¡en vez de trigo broten en ella espinas, y en lugar de cebada hierba hedionda! Fin de las palabras de Job. |