Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Giobbe 31


font
NOVA VULGATABIBLIA
1 Pepigi foedus cum oculis meis
ut ne cogitarem quidem de virgine.
1 Había hecho yo un pacto con mis ojos, y no miraba a ninguna doncella.
2 Quae enim pars mea apud Deum desuper,
et quae hereditas apud Omnipotentem in excelsis?
2 Y ¿cuál es el reparto que hace Dios desde arriba, cuál la suerte que manda Sadday desde la altura?
3 Numquid non perditio est iniquo,
et alienatio operantibus iniustitiam?
3 ¿No es acaso desgracia para el inicuo, tribulación para los malhechores?
4 Nonne ipse considerat vias meas
et cunctos gressus meos dinumerat?
4 ¿No ve él mis caminos, no cuenta todos mis pasos?
5 Si ambulavi in vanitate,
et festinavit in dolo pes meus,
5 ¿He caminado junto a la mentira? ¿he apretado mi paso hacia la falsedad?
6 appendat me in statera iusta
et sciat Deus integritatem meam.
6 ¡Péseme él en balanza de justicia, conozca Dios mi integridad!
7 Si declinavit gressus meus de via,
et si secutum est oculos meos cor meum,
et si manibus meis adhaesit macula,
7 Si mis pasos del camino se extraviaron, si tras mis ojos fue mi corazón, si a mis manos se adhiere alguna mancha,
8 seram, et alius comedat,
et progenies mea eradicetur.
8 ¡coma otro lo que yo sembré, y sean arrancados mis retoños!
9 Si deceptum est cor meum super muliere,
et si ad ostium amici mei insidiatus sum,
9 Si mi corazón fue seducido por mujer, si he fisgado a la puerta de mi prójimo,
10 molat pro alio uxor mea,
et super illam incurventur alii.
10 ¡muela para otro mi mujer, y otros se encorven sobre ella!
11 Hoc enim nefas est
et iniquitas iudicialis;
11 Pues sería ello una impudicia, un crimen a justicia sujeto;
12 ignis est usque ad perditionem devorans
et omnia eradicans genimina.
12 sería fuego que devora hasta la Perdición y que consumiría toda mi hacienda.
13 Si contempsi subire iudicium cum servo meo et ancilla mea,
cum disceptarent adversum me,
13 Si he menospreciado el derecho de mi siervo o de mi sierva, en sus pleitos conmigo,
14 quid enim faciam, cum surrexerit ad iudicandum Deus;
et, cum quaesierit, quid respondebo illi?
14 ¿qué podré hacer cuando Dios se levante? cuando él investigue, ¿qué responderé?
15 Numquid non in ventre fecit me,
qui et illum operatus est,
et formavit me in visceribus unus?
15 ¿No los hizo él, igual que a mí, en el vientre? ¿no nos formó en el seno uno mismo?
16 Si negavi, quod volebant, pauperibus
et oculos viduae languescere feci;
16 Me he negado al deseo de los débiles? ¿dejé desfallecer los ojos de la viuda?
17 si comedi buccellam meam solus,
et non comedit pupillus ex ea,
17 ¿Comí solo mi pedazo de pan, sin compartirlo con el huérfano?
18 quia ab infantia mea educavi eum ut pater
et de ventre matris meae direxi eam;
18 ¡Siendo así que desde mi infancia me crió él como un padre, me guió desde el seno materno!
19 si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum,
et absque operimento pauperem;
19 ¿He visto a un miserable sin vestido, a algún pobre desnudo,
20 si non benedixerunt mihi latera eius,
et de velleribus ovium mearum calefactus est;
20 sin que en lo íntimo de su ser me bendijera, y del vellón de mis corderos se haya calentado?
21 si levavi super pupillum manum meam,
cum viderem in porta adiutorium mihi,
21 Si he alzado mi mano contra un huérfano, por sentirme respaldado en la Puerta,
22 umerus meus a iunctura sua cadat,
et brachium meum cum ossibus lacertorum confringatur,
22 ¡mi espalda se separe de mi nuca, y mi brazo del hombro se desgaje!
23 quia timor super me calamitas a Deo,
et contra maiestatem eius nihil valerem!
23 Pues el terror de Dios caería sobre mí, y ante su majestad no podría tenerme.
24 Si putavi aurum securitatem meam
et obryzo dixi: Fiducia mea!;
24 ¿He hecho del oro mi confianza, o he dicho al oro fino: «Tú, mi seguridad»?
25 si laetatus sum super multis divitiis meis,
et quia plurima repperit manus mea;
25 ¿Me he complacido en la abundancia de mis bienes, en que mi mano había ganado mucho?
26 si vidi solem, cum fulgeret,
et lunam incedentem clare,
26 ¿Acaso, al ver el sol cómo brillaba, y la luna que marchaba radiante,
27 et decepit me in abscondito cor meum,
et osculatus sum manum meam ore meo,
27 mi corazón, en secreto, se dejó seducir para enviarles un beso con la mano?
28 quae est iniquitas iudicialis,
eo quod negassem Deum desuper;
28 También hubiera sido una falta criminal, por haber renegado del Dios de lo alto.
29 si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat,
et exsultavi quod invenisset eum malum,
29 ¿Del infortunio de mi enemigo me alegré, me gocé de que el mal le alcanzara?
30 cum non dederim ad peccandum guttur meum,
ut expeterem maledicens animam eius;
30 ¡Yo que no permitía a mi lengua pecar reclamando su vida con una maldición!
31 si non dixerunt viri tabernaculi mei: “Quis det, qui de carnibus eius nonsaturatus sit?”;
31 ¿No decían las gentes de mi tienda: «¿Hay alguien que no se haya hartado con su carne?»
32 foris non mansit peregrinus,
ostium meum viatori patuit;
32 El forastero no pernoctaba a la intemperie, tenía abierta mi puerta al caminante.
33 si abscondi quasi homo peccatum meum
et celavi in sinu meo iniquitatem meam;
33 ¿He disimulado mis culpas a los hombres, ocultando en mi seno mi pecado,
34 si expavi ad multitudinem nimiam,
et despectio propinquorum terruit me,
et magis tacui nec egressus sum ostium.
34 porque temiera el rumor público, o el desprecio de las gentes me asustara, hasta quedar callado sin atreverme a salir mi puerta?
35 Quis mihi tribuat auditorem?
Ecce signum meum! Omnipotens respondeat mihi!
Ecce liber, quem scripsit vir litis meae,
35 ¡Oh! ¿quién hará que se me escuche? Esta es mi última palabra: ¡respóndame Sadday! El libelo que haya escrito mi adversario
36 ut in umero meo portem illum
et alligem illum quasi coronam mihi.
36 pienso llevarlo sobre mis espaldas, ceñírmelo igual que una diadema.
37 Numerum graduum meorum pronuntiabo illi
et quasi principem adibo eum.
37 Del número de mis pasos voy a rendirle cuentas, como un príncipe me llegaré hasta él.
38 Si adversum me terra mea clamat,
et cum ipsa sulci eius deflent;
38 Si mi tierra grita contra mí, y sus surcos lloran con ella,
39 si fructus eius comedi absque pecunia
et animam agricolarum eius afflixi,
39 si he comido sus frutos sin pagarlos y he hecho expirar a sus dueños,
40 pro frumento oriatur mihi tribulus,
et pro hordeo herba foetida! ”.
Finita sunt verba Iob.
40 ¡en vez de trigo broten en ella espinas, y en lugar de cebada hierba hedionda! Fin de las palabras de Job.