Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Psalmi 9


font
VULGATABIBBIA TINTORI
1 In finem, pro occultis filii. Psalmus David.1 Per la fine. Per gli arcani del figlio. Salmo di David).
2 Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo ;
narrabo omnia mirabilia tua.
2 Ti celebrerò, Signore, con tutto il mio cuore, narrerò tutte le tue maraviglie.
3 Lætabor et exsultabo in te ;
psallam nomini tuo, Altissime.
3 Ti rallegrerò ed esulterò in te, salmeggerò al tuo nome, o Altissimo.
4 In convertendo inimicum meum retrorsum ;
infirmabuntur, et peribunt a facie tua.
4 Già indietreggiano i miei nemici: divengono impotenti, sono annientati alla tua presenza.
5 Quoniam fecisti judicium meum et causam meam ;
sedisti super thronum, qui judicas justitiam.
5 Tu hai fatto trionfare il mio diritto, la mia causa; ti sei assiso sul trono giudice di giustizia.
6 Increpasti gentes, et periit impius :
nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.
6 Hai sgridate le nazioni, ed è perito l'empio; hai cancellato il loro nome in eterno, per tutti i secoli.
7 Inimici defecerunt frameæ in finem,
et civitates eorum destruxisti.
Periit memoria eorum cum sonitu ;
7 Le armi del nemico hanno perduta la forza per sempre, le loro città le hai distrutte. Svanì col suono la loro memoria,
8 et Dominus in æternum permanet.
Paravit in judicio thronum suum,
8 Ma il Signore rimane in eterno. Per giudicare ha preparato il suo trono:
9 et ipse judicabit orbem terræ in æquitate :
judicabit populos in justitia.
9 Egli stesso giudica con equità il mondo, giudica i popoli con giustizia.
10 Et factus est Dominus refugium pauperi ;
adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.
10 Il Signore s'è fatto rifugio del povero, suo aiuto nel tempo del bisogno, nella tribolazione.
11 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum,
quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.
11 Sperino pure in te quelli che conoscono il tuo nome, perchè tu, o Signore, non hai abbandonato coloro che ti cercano.
12 Psallite Domino qui habitat in Sion ;
annuntiate inter gentes studia ejus :
12 Cantate inni al Signore che abita in Sion, annunziate tra le nazioni i suoi disegni;
13 quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est ;
non est oblitus clamorem pauperum.
13 Perchè il vindice del sangue si è ricordato di loro, non ha dimenticato il grido dei poveri.
14 Miserere mei, Domine :
vide humilitatem meam de inimicis meis,
14 Abbi pietà di me, o Signore, guarda in quale umiliazione mi han ridotto i miei nemici.
15 qui exaltas me de portis mortis,
ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion :
15 Tu m'hai fatto risalire dalle porte della morte, affinchè annunzi tutte le tue lodi alle porte della figlia di Sion.
16 exultabo in salutari tuo.
Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt ;
in laqueo isto quem absconderunt
comprehensus est pes eorum.
16 Esulterò per la salvezza da te donata: le genti si sono sprofondate nella fossa da loro scavata: nel laccio che nascosero restò impigliato il loro piede.
17 Cognoscetur Dominus judicia faciens ;
in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.
17 S'è fatto conoscere il Signore col render giustizia: il peccatore è restato preso nelle opere delle sue mani.
18 Convertantur peccatores in infernum,
omnes gentes quæ obliviscuntur Deum.
18 Sian gettati nell'inferno i peccatori, tutte le genti che dimenticano Dio.
19 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis ;
patientia pauperum non peribit in finem.
19 No, il povero non sarà dimenticato per sempre, non sarà vana in eterno la pazienza del povero.
20 Exsurge, Domine ; non confortetur homo :
judicentur gentes in conspectu tuo.
20 Sorgi, o Signore, non prevalga l'uomo, sian giudicate alla tua presenza le nazioni.
21 Constitue, Domine, legislatorem super eos,
ut sciant gentes quoniam homines sunt.
21 Costituisci, o Signore, sopra di loro un legislatore, affinchè le genti riconoscano di essere uomini.
22 Ut quid, Domine, recessisti longe ;
despicis in opportunitatibus, in tribulatione ?
22 Perchè, o Signore, te ne stai lontano, abbandoni nel momento del bisogno, nella tribolazione? ù
23 Dum superbit impius, incenditur pauper :
comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
23 Mentre l'empio insolentisce, il povero si consuma: son presi nelle trame da loro escogitate.
24 Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ,
et iniquus benedicitur.
24 Siccome il peccatore è lodato nei desideri dell'anima sua e l'iniquo è benedetto;
25 Exacerbavit Dominum peccator :
secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.
25 Il peccatore ha irritato il Signore; pieno di arroganza non se ne cura:
26 Non est Deus in conspectu ejus ;
inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore.
Auferuntur judicia tua a facie ejus ;
omnium inimicorum suorum dominabitur.
26 Per lui Dio non esiste. Le sue vie sono sempre contaminate; i tuoi giudizi sono lungi dal suo sguardo; tratta con alterigia tutti i suoi avversari.
27 Dixit enim in corde suo : Non movebor
a generatione in generationem, sine malo.
27 Egli dice in cuor suo: « Non mi moverò, vivrò in età senza disgrazie ».
28 Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo ;
sub lingua ejus labor et dolor.
28 La sua bocca è piena di maledizione, di amarezza, di frode; porta sotto la lingua affanno e dolore.
29 Sedet in insidiis cum divitibus in occultis,
ut interficiat innocentem.
29 Sta in agguato con i ricchi, in luoghi occulti per uccidere l'innocente.
30 Oculi ejus in pauperem respiciunt ;
insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua.
Insidiatur ut rapiat pauperem ;
rapere pauperem dum attrahit eum.
30 I suoi occhi spiano il povero: gli tende insidie dal nascondiglio, come il leone nella sua spelonca. Tende insidie per ghermire il povero, per ghermire il povero mentre l'attira.
31 In laqueo suo humiliabit eum ;
inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
31 Lo fa cadere nella sua rete, e si china e cade appena s'è impadronito del povero.
32 Dixit enim in corde suo : Oblitus est Deus ;
avertit faciem suam, ne videat in finem.
32 Siccome egli ha detto in cuor suo: « Dio ha dimenticato, ha rivolta altrove la faccia, per non vedere mai niente ».
33 Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua ;
ne obliviscaris pauperum.
33 Levati su, o Signore Dio, si alzi la tua mano: non ti scordare dei poveri.
34 Propter quid irritavit impius Deum ?
dixit enim in corde suo : Non requiret.
34 Per qual motivo l'empio ha irritato Dio? Perchè ha detto in cuor suo: « Non chiederà ragione ».
35 Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras,
ut tradas eos in manus tuas.
Tibi derelictus est pauper ;
orphano tu eris adjutor.
35 Ma tu osservi, tu consideri l'affanno e il dolore, per averli nelle tue mani. Alle tue cure è abbandonato il povero, tu sei l'aiuto dell'orfano.
36 Contere brachium peccatoris et maligni ;
quæretur peccatum illius, et non invenietur.
36 Spezza il braccio del peccatore e del maligno: il suo peccato sarà cercato senza essere trovato.
37 Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi ;
peribitis, gentes, de terra illius.
37 Il Signore regna in eterno, per tutti i secoli: o nazioni, sarete sterminate dalla sua terra.
38 Desiderium pauperum exaudivit Dominus ;
præparationem cordis eorum audivit auris tua :
38 Il Signore esaudisce il desiderio dei poveri; il tuo orecchio sta attento alle disposizioni del loro cuore,
39 judicare pupillo et humili,
ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.
39 Per render giustizia all'orfano e all'umile, affinchè l'uomo non seguiti a magnificar se stesso sulla terra.