Psalmi 87

VULGATA	LXX
1 Canticum Psalmi, filiis Core, in finem, pro Maheleth ad respondendum. Intellectus Eman Ezrahitæ.	1 ωδη ψαλμου τοις υιοις κορε εις το τελος υπερ μαελεθ του αποκριθηναι συνεσεως αιμαν τω ισραηλιτη
2 Domine, Deus salutis meæ, in die clamavi et nocte coram te.	2 κυριε ο θεος της σωτηριας μου ημερας εκεκραξα και εν νυκτι εναντιον σου
3 Intret in conspectu tuo oratio mea, inclina aurem tuam ad precem meam.	3 εισελθατω ενωπιον σου η προσευχη μου κλινον το ους σου εις την δεησιν μου κυριε
4 Quia repleta est malis anima mea, et vita mea inferno appropinquavit.	4 οτι επλησθη κακων η ψυχη μου και η ζωη μου τω αδη ηγγισεν
5 Æstimatus sum cum descendentibus in lacum, factus sum sicut homo sine adjutorio,	5 προσελογισθην μετα των καταβαινοντων εις λακκον εγενηθην ως ανθρωπος αβοηθητος εν νεκροις ελευθερος
6 inter mortuos liber ; sicut vulnerati dormientes in sepulchris, quorum non es memor amplius, et ipsi de manu tua repulsi sunt.	6 ωσει τραυματιαι ερριμμενοι καθευδοντες εν ταφω ων ουκ εμνησθης ετι και αυτοι εκ της χειρος σου απωσθησαν
7 Posuerunt me in lacu inferiori, in tenebrosis, et in umbra mortis.	7 εθεντο με εν λακκω κατωτατω εν σκοτεινοις και εν σκια θανατου
8 Super me confirmatus est furor tuus, et omnes fluctus tuos induxisti super me.	8 επ' εμε επεστηριχθη ο θυμος σου και παντας τους μετεωρισμους σου επ' εμε επηγαγες διαψαλμα
9 Longe fecisti notos meos a me ; posuerunt me abominationem sibi. Traditus sum, et non egrediebar ;	9 εμακρυνας τους γνωστους μου απ' εμου εθεντο με βδελυγμα εαυτοις παρεδοθην και ουκ εξεπορευομην
10 oculi mei languerunt præ inopia. Clamavi ad te, Domine, tota die ; expandi ad te manus meas.	10 οι οφθαλμοι μου ησθενησαν απο πτωχειας εκεκραξα προς σε κυριε ολην την ημεραν διεπετασα προς σε τας χειρας μου
11 Numquid mortuis facies mirabilia ? aut medici suscitabunt, et confitebuntur tibi ?	11 μη τοις νεκροις ποιησεις θαυμασια η ιατροι αναστησουσιν και εξομολογησονται σοι
12 Numquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tuam, et veritatem tuam in perditione ?	12 μη διηγησεται τις εν ταφω το ελεος σου και την αληθειαν σου εν τη απωλεια
13 Numquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua ? et justitia tua in terra oblivionis ?	13 μη γνωσθησεται εν τω σκοτει τα θαυμασια σου και η δικαιοσυνη σου εν γη επιλελησμενη
14 Et ego ad te, Domine, clamavi, et mane oratio mea præveniet te.	14 καγω προς σε κυριε εκεκραξα και το πρωι η προσευχη μου προφθασει σε
15 Ut quid, Domine, repellis orationem meam ; avertis faciem tuam a me ?	15 ινα τι κυριε απωθεις την ψυχην μου αποστρεφεις το προσωπον σου απ' εμου
16 Pauper sum ego, et in laboribus a juventute mea ; exaltatus autem, humiliatus sum et conturbatus.	16 πτωχος ειμι εγω και εν κοποις εκ νεοτητος μου υψωθεις δε εταπεινωθην και εξηπορηθην
17 In me transierunt iræ tuæ, et terrores tui conturbaverunt me :	17 επ' εμε διηλθον αι οργαι σου και οι φοβερισμοι σου εξεταραξαν με
18 circumdederunt me sicut aqua tota die ; circumdederunt me simul.	18 εκυκλωσαν με ως υδωρ ολην την ημεραν περιεσχον με αμα
19 Elongasti a me amicum et proximum, et notos meos a miseria.	19 εμακρυνας απ' εμου φιλον και πλησιον και τους γνωστους μου απο ταλαιπωριας