Psalmi 17

VULGATA	LXX
1 In finem. Puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici hujus, in die qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum ejus, et de manu Saul, et dixit :	1 εις το τελος τω παιδι κυριου τω δαυιδ α ελαλησεν τω κυριω τους λογους της ωδης ταυτης εν ημερα η ερρυσατο αυτον κυριος εκ χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ χειρος σαουλ
2 Diligam te, Domine, fortitudo mea.	2 και ειπεν αγαπησω σε κυριε η ισχυς μου
3 Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum ; protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.	3 κυριος στερεωμα μου και καταφυγη μου και ρυστης μου ο θεος μου βοηθος μου και ελπιω επ' αυτον υπερασπιστης μου και κερας σωτηριας μου αντιλημπτωρ μου
4 Laudans invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero.	4 αινων επικαλεσομαι κυριον και εκ των εχθρων μου σωθησομαι
5 Circumdederunt me dolores mortis, et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.	5 περιεσχον με ωδινες θανατου και χειμαρροι ανομιας εξεταραξαν με
6 Dolores inferni circumdederunt me ; præoccupaverunt me laquei mortis.	6 ωδινες αδου περιεκυκλωσαν με προεφθασαν με παγιδες θανατου
7 In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi : et exaudivit de templo sancto suo vocem meam ; et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus.	7 και εν τω θλιβεσθαι με επεκαλεσαμην τον κυριον και προς τον θεον μου εκεκραξα ηκουσεν εκ ναου αγιου αυτου φωνης μου και η κραυγη μου ενωπιον αυτου εισελευσεται εις τα ωτα αυτου
8 Commota est, et contremuit terra ; fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt : quoniam iratus est eis.	8 και εσαλευθη και εντρομος εγενηθη η γη και τα θεμελια των ορεων εταραχθησαν και εσαλευθησαν οτι ωργισθη αυτοις ο θεος
9 Ascendit fumus in ira ejus, et ignis a facie ejus exarsit ; carbones succensi sunt ab eo.	9 ανεβη καπνος εν οργη αυτου και πυρ απο προσωπου αυτου κατεφλογισεν ανθρακες ανηφθησαν απ' αυτου
10 Inclinavit cælos, et descendit, et caligo sub pedibus ejus.	10 και εκλινεν ουρανον και κατεβη και γνοφος υπο τους ποδας αυτου
11 Et ascendit super cherubim, et volavit ; volavit super pennas ventorum.	11 και επεβη επι χερουβιν και επετασθη επετασθη επι πτερυγων ανεμων
12 Et posuit tenebras latibulum suum ; in circuitu ejus tabernaculum ejus, tenebrosa aqua in nubibus aëris.	12 και εθετο σκοτος αποκρυφην αυτου κυκλω αυτου η σκηνη αυτου σκοτεινον υδωρ εν νεφελαις αερων
13 Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt ; grando et carbones ignis.	13 απο της τηλαυγησεως ενωπιον αυτου αι νεφελαι διηλθον χαλαζα και ανθρακες πυρος
14 Et intonuit de cælo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam : grando et carbones ignis.	14 και εβροντησεν εξ ουρανου κυριος και ο υψιστος εδωκεν φωνην αυτου
15 Et misit sagittas suas, et dissipavit eos ; fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.	15 και εξαπεστειλεν βελη και εσκορπισεν αυτους και αστραπας επληθυνεν και συνεταραξεν αυτους
16 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum, ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus iræ tuæ.	16 και ωφθησαν αι πηγαι των υδατων και ανεκαλυφθη τα θεμελια της οικουμενης απο επιτιμησεως σου κυριε απο εμπνευσεως πνευματος οργης σου
17 Misit de summo, et accepit me ; et assumpsit me de aquis multis.	17 εξαπεστειλεν εξ υψους και ελαβεν με προσελαβετο με εξ υδατων πολλων
18 Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me. Quoniam confortati sunt super me ;	18 ρυσεται με εξ εχθρων μου δυνατων και εκ των μισουντων με οτι εστερεωθησαν υπερ εμε
19 prævenerunt me in die afflictionis meæ : et factus est Dominus protector meus.	19 προεφθασαν με εν ημερα κακωσεως μου και εγενετο κυριος αντιστηριγμα μου
20 Et eduxit me in latitudinem ; salvum me fecit, quoniam voluit me,	20 και εξηγαγεν με εις πλατυσμον ρυσεται με οτι ηθελησεν με ρυσεται με εξ εχθρων μου δυνατων και εκ των μισουντων με
21 et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi :	21 και ανταποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ανταποδωσει μοι
22 quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo ;	22 οτι εφυλαξα τας οδους κυριου και ουκ ησεβησα απο του θεου μου
23 quoniam omnia judicia ejus in conspectu meo, et justitias ejus non repuli a me.	23 οτι παντα τα κριματα αυτου ενωπιον μου και τα δικαιωματα αυτου ουκ απεστησα απ' εμου
24 Et ero immaculatus cum eo ; et observabo me ab iniquitate mea.	24 και εσομαι αμωμος μετ' αυτου και φυλαξομαι απο της ανομιας μου
25 Et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum ejus.	25 και ανταποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ενωπιον των οφθαλμων αυτου
26 Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris,	26 μετα οσιου οσιωθηση και μετα ανδρος αθωου αθωος εση
27 et cum electo electus eris, et cum perverso perverteris.	27 και μετα εκλεκτου εκλεκτος εση και μετα στρεβλου διαστρεψεις
28 Quoniam tu populum humilem salvum facies, et oculos superborum humiliabis.	28 οτι συ λαον ταπεινον σωσεις και οφθαλμους υπερηφανων ταπεινωσεις
29 Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine ; Deus meus, illumina tenebras meas.	29 οτι συ φωτιεις λυχνον μου κυριε ο θεος μου φωτιεις το σκοτος μου
30 Quoniam in te eripiar a tentatione ; et in Deo meo transgrediar murum.	30 οτι εν σοι ρυσθησομαι απο πειρατηριου και εν τω θεω μου υπερβησομαι τειχος
31 Deus meus, impolluta via ejus ; eloquia Domini igne examinata : protector est omnium sperantium in se.	31 ο θεος μου αμωμος η οδος αυτου τα λογια κυριου πεπυρωμενα υπερασπιστης εστιν παντων των ελπιζοντων επ' αυτον
32 Quoniam quis deus præter Dominum ? aut quis deus præter Deum nostrum ?	32 οτι τις θεος πλην του κυριου και τις θεος πλην του θεου ημων
33 Deus qui præcinxit me virtute, et posuit immaculatam viam meam ;	33 ο θεος ο περιζωννυων με δυναμιν και εθετο αμωμον την οδον μου
34 qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me ;	34 ο καταρτιζομενος τους ποδας μου ως ελαφου και επι τα υψηλα ιστων με
35 qui docet manus meas ad prælium. Et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea,	35 διδασκων χειρας μου εις πολεμον και εθου τοξον χαλκουν τους βραχιονας μου
36 et dedisti mihi protectionem salutis tuæ : et dextera tua suscepit me, et disciplina tua correxit me in finem, et disciplina tua ipsa me docebit.	36 και εδωκας μοι υπερασπισμον σωτηριας μου και η δεξια σου αντελαβετο μου και η παιδεια σου ανωρθωσεν με εις τελος και η παιδεια σου αυτη με διδαξει
37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmata vestigia mea.	37 επλατυνας τα διαβηματα μου υποκατω μου και ουκ ησθενησαν τα ιχνη μου
38 Persequar inimicos meos, et comprehendam illos ; et non convertar donec deficiant.	38 καταδιωξω τους εχθρους μου και καταλημψομαι αυτους και ουκ αποστραφησομαι εως αν εκλιπωσιν
39 Confringam illos, nec poterunt stare ; cadent subtus pedes meos.	39 εκθλιψω αυτους και ου μη δυνωνται στηναι πεσουνται υπο τους ποδας μου
40 Et præcinxisti me virtute ad bellum, et supplantasti insurgentes in me subtus me.	40 και περιεζωσας με δυναμιν εις πολεμον συνεποδισας παντας τους επανιστανομενους επ' εμε υποκατω μου
41 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti.	41 και τους εχθρους μου εδωκας μοι νωτον και τους μισουντας με εξωλεθρευσας
42 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret ; ad Dominum, nec exaudivit eos.	42 εκεκραξαν και ουκ ην ο σωζων προς κυριον και ουκ εισηκουσεν αυτων
43 Et comminuam eos ut pulverem ante faciem venti ; ut lutum platearum delebo eos.	43 και λεπτυνω αυτους ως χουν κατα προσωπον ανεμου ως πηλον πλατειων λεανω αυτους
44 Eripies me de contradictionibus populi ; constitues me in caput gentium.	44 ρυση με εξ αντιλογιων λαου καταστησεις με εις κεφαλην εθνων λαος ον ουκ εγνων εδουλευσεν μοι
45 Populus quem non cognovi servivit mihi ; in auditu auris obedivit mihi.	45 εις ακοην ωτιου υπηκουσεν μοι υιοι αλλοτριοι εψευσαντο μοι
46 Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis.	46 υιοι αλλοτριοι επαλαιωθησαν και εχωλαναν απο των τριβων αυτων
47 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meæ.	47 ζη κυριος και ευλογητος ο θεος μου και υψωθητω ο θεος της σωτηριας μου
48 Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me ; liberator meus de inimicis meis iracundis.	48 ο θεος ο διδους εκδικησεις εμοι και υποταξας λαους υπ' εμε
49 Et ab insurgentibus in me exaltabis me ; a viro iniquo eripies me.	49 ο ρυστης μου εξ εχθρων μου οργιλων απο των επανιστανομενων επ' εμε υψωσεις με απο ανδρος αδικου ρυση με
50 Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam ;	50 δια τουτο εξομολογησομαι σοι εν εθνεσιν κυριε και τω ονοματι σου ψαλω
51 magnificans salutes regis ejus, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus usque in sæculum.	51 μεγαλυνων τας σωτηριας του βασιλεως αυτου και ποιων ελεος τω χριστω αυτου τω δαυιδ και τω σπερματι αυτου εως αιωνος