Psalmi 147

VULGATA	LXX
1 Alleluja. Lauda, Jerusalem, Dominum ; lauda Deum tuum, Sion.	1 αλληλουια αγγαιου και ζαχαριου επαινει ιερουσαλημ τον κυριον αινει τον θεον σου σιων
2 Quoniam confortavit seras portarum tuarum ; benedixit filiis tuis in te.	2 οτι ενισχυσεν τους μοχλους των πυλων σου ευλογησεν τους υιους σου εν σοι
3 Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te.	3 ο τιθεις τα ορια σου ειρηνην και στεαρ πυρου εμπιπλων σε
4 Qui emittit eloquium suum terræ : velociter currit sermo ejus.	4 ο αποστελλων το λογιον αυτου τη γη εως ταχους δραμειται ο λογος αυτου
5 Qui dat nivem sicut lanam ; nebulam sicut cinerem spargit.	5 του διδοντος χιονα ωσει εριον ομιχλην ωσει σποδον πασσοντος
6 Mittit crystallum suam sicut buccellas : ante faciem frigoris ejus quis sustinebit ?	6 βαλλοντος κρυσταλλον αυτου ωσει ψωμους κατα προσωπον ψυχους αυτου τις υποστησεται
7 Emittet verbum suum, et liquefaciet ea ; flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.	7 αποστελει τον λογον αυτου και τηξει αυτα πνευσει το πνευμα αυτου και ρυησεται υδατα
8 Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israël.	8 απαγγελλων τον λογον αυτου τω ιακωβ δικαιωματα και κριματα αυτου τω ισραηλ
9 Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.	9 ουκ εποιησεν ουτως παντι εθνει και τα κριματα αυτου ουκ εδηλωσεν αυτοις