Giobbe 4

NOVA VULGATA	LXX
1 Respondens autem Eliphaz Themanites dixit:	1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει
2 “ Si coeperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies; sed conceptum sermonem tenere quis poterit?	2 μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει
3 Ecce, docuisti multos et manus lassas roborasti;	3 ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας
4 vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti.	4 ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας
5 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti; tetigit te, et conturbatus es.	5 νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας
6 Nonne timor tuus est fiducia tua, spes tua est perfectio viarum tuarum?	6 ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου
7 Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit, aut quando recti deleti sunt?	7 μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο
8 quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem et seminant dolores et metunt eos,	8 καθ' ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις
9 flante Deo perisse, et spiritu irae eius esse consumptos.	9 απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται
10 Rugitus leonis et vox leaenae et dentes catulorum leonum contriti sunt.	10 σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη
11 Leo periit, eo quod non haberet praedam, et catuli leonis dissipati sunt.	11 μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους
12 Porro ad me furtive verbum delatum est, et suscepit auris mea sussurrum eius.	12 ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ' αυτου
13 In horrore visionis nocturnae, quando solet sopor occupare homines,	13 φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ' ανθρωπους
14 pavor tenuit me et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt.	14 φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν
15 Et cum spiritus, me praesente, transiret, inhorruerunt pili carnis meae.	15 και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες
16 Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi aurae lenis audivi:	16 ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ' η αυραν και φωνην ηκουον
17 “Numquid homo Dei comparatione iustificabitur, aut factore suo purior erit vir?”.	17 τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ
18 Ecce, in servis suis fiduciam non habet et in angelis suis reperit pravitatem.	18 ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν
19 Quanto magis hi, qui habitant domosluteas, quorum fundamentum est in pulvere. Consumentur velut tinea!	19 τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον
20 De mane usque ad vesperam succidentur et, quia nullus intellegit, in aeternum peribunt.	20 και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο
21 Nonne evulsum est reliquum eorum ab eis? Morientur, et non in sapientia.	21 ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν