Giobbe 3

NOVA VULGATA	GREEK BIBLE
1 Post haec aperuit Iob os suum et maledixit diei suo	1 Μετα ταυτα ηνοιξεν ο Ιωβ το στομα αυτου, και κατηρασθη την ημεραν αυτου.
2 et locutus est:	2 Και ελαλησεν ο Ιωβ και ειπεν?
3 “ Pereat dies, in qua natus sum, et nox, in qua dictum est: “Conceptus est homo”.	3 Ειθε να χαθη η ημερα καθ' ην εγεννηθην, και η νυξ καθ' ην ειπον, Εγεννηθη αρσενικον.
4 Dies ille vertatur in tenebras; non requirat eum Deus desuper, et non illustretur lumine.	4 Η ημερα εκεινη να ηναι σκοτος? ο Θεος να μη αναζητηση αυτην ανωθεν, και να μη φεγξη επ' αυτην φως.
5 Obscurent eum tenebrae et umbra mortis; occupet eum caligo, et involvatur amaritudine.	5 Σκοτος και σκια θανατου να αμαυρωσωσιν αυτην? γνοφος να επικαθηται επ' αυτην. Να επελθωσιν επ' αυτην ως πικροτατην ημεραν.
6 Noctem illam tenebrosus turbo possideat; non computetur in diebus anni nec numeretur in mensibus.	6 Την νυκτα εκεινην να κατακρατηση σκοτος? να μη συναφθη με τας ημερας του ετους? να μη εισελθη εις τον αριθμον των μηνων.
7 Sit nox illa solitaria nec laude digna;	7 Ιδου, ερημος να ηναι η νυξ εκεινη? φωνη χαρμοσυνος να μη επελθη επ' αυτην.
8 maledicant ei, qui maledicunt diei, qui parati sunt suscitare Leviathan.	8 Να καταρασθωσιν αυτην οι καταρωμενοι τας ημερας, οι ετοιμοι να ανεγειρωσι το πενθος αυτων.
9 Obtenebrentur stellae crepusculi eius; exspectet lucem, et non sit, nec videat palpebras aurorae,	9 Να σκοτισθωσι τα αστρα της εσπερας αυτης? να προσμενη το φως, και να μη ερχηται? και να μη ιδη τα βλεφαρα της αυγης?
10 quia non conclusit ostia ventris, qui portavit me, nec abstulit mala ab oculis meis.	10 διοτι δεν εκλεισε τας θυρας της κοιλιας της μητρος μου, και δεν εκρυψε την θλιψιν απο των οφθαλμων μου.
11 Quare non in vulva mortuus sum? Egressus ex utero non statim perii?	11 Δια τι δεν απεθανον απο μητρας; και δεν εξεπνευσα αμα εξηλθον εκ της κοιλιας;
12 Quare exceptus genibus? Cur lactatus uberibus?	12 Δια τι με υπεδεχθησαν τα γονατα; η δια τι οι μαστοι δια να θηλασω;
13 Nunc enim dormiens silerem et somno meo requiescerem	13 Διοτι τωρα ηθελον κοιμασθαι και ησυχαζει? ηθελον υπνωττει? τοτε ηθελον εισθαι εις αναπαυσιν,
14 cum regibus et consulibus terrae, qui aedificant sibi solitudines,	14 μετα βασιλεων και βουλευτων της γης, οικοδομουντων εις εαυτους ερημωσεις?
15 aut cum principibus, qui possident aurum et replent domos suas argento.	15 η μετα αρχοντων, οιτινες εχουσι χρυσιον, οιτινες εγεμισαν τους οικους αυτων αργυριου?
16 Aut sicut abortivum absconditum non subsisterem, vel qui concepti non viderunt lucem.	16 η ως εξαμβλωμα κεκρυμμενον δεν ηθελον υπαρχει, ως βρεφη μη ιδοντα φως.
17 Ibi impii cessaverunt a tumultu, et ibi requieverunt fessi robore.	17 Εκει οι ασεβεις παυουσιν απο του να ταραττωσι, και εκει αναπαυονται οι κεκοπιασμενοι?
18 Et quondam vincti pariter sine molestia non audierunt vocem exactoris.	18 εκει αναπαυονται ομου οι αιχμαλωτοι? δεν ακουουσι φωνην καταδυναστου?
19 Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a domino suo.	19 εκει ειναι ο μικρος και ο μεγας? και ο δουλος, ελευθερος του κυριου αυτου.
20 Quare misero data est lux, et vita his, qui in amaritudine animae sunt?	20 Δια τι εδοθη φως εις τον δυστυχη, και ζωη εις τον πεπικραμενον την ευχην,
21 Qui exspectant mortem, et non venit, et effodiunt quaerentes illam magis quam thesauros;	21 οιτινες ποθουσι τον θανατον και δεν επιτυγχανουσιν, αν και ανορυττωσιν αυτον μαλλον παρα κεκρυμμενους θησαυρους,
22 gaudentque vehementer et laetantur sepulcro.	22 οιτινες υπερχαιρουσιν, υπερευφραινονται, οταν ευρωσι τον ταφον;
23 Viro, cuius abscondita est via, et circumdedit eum Deus tenebris.	23 Δια τι εδοθη φως εις ανθρωπον, του οποιου η οδος ειναι κεκρυμμενη, και τον οποιον ο Θεος περιεκλεισε;
24 Antequam comedam, suspiro, et quasi inundantes aquae sic rugitus meus.	24 Διοτι προ του φαγητου μου ερχεται ο στεναγμος μου, και οι βρυγμοι μου εκχεονται ως υδατα.
25 Quia timor, quem timebam, evenit mihi, et, quod verebar, accidit.	25 Επειδη εκεινο, το οποιον εφοβουμην, συνεβη εις εμε, και εκεινο, το οποιον ετρομαζον, ηλθεν επ' εμε.
26 Non dissimulavi, non silui, non quievi, et venit super me indignatio ”.	26 Δεν ειχον ειρηνην ουδε αναπαυσιν ουδε ησυχιαν? οργη επηλθεν επ' εμε.