Jó 17
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | BIBLIA |
---|---|
1 Spiritus meus attenuatus est, dies mei exstincti, et solum mihi superest sepulcrum. | 1 Mi aliento se agota, mis días se apagan sólo me queda el cementerio. |
2 Nonne irrisiones circumdant me, et in amaritudinibus moratur oculus meus? | 2 ¿No estoy a merced de las burlas, y en amarguras pasan mis ojos las noches? |
3 Pone pignus pro me iuxta te; et quis umquam spondens percutiet manum meam? | 3 Coloca, pues, mi fianza junto a ti, ¿quién, si no, querrá chocar mi mano? |
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina; propterea non exaltabuntur. | 4 Tú has cerrado su mente a la razón, por eso ninguna mano se levanta |
5 Praedam pollicetur sociis, sed oculi filiorum eius deficient. | 5 Como el que anuncia a sus amigos un reparto, cuando languidecen los ojos de sus hijos, |
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi et conspuendum in faciem. | 6 me he hecho yo proverbio de las gentes, alguien a quien escupen en la cara. |
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in umbram redacta sunt. | 7 Mis ojos se apagan de pesar, mis miembros se desvanecen como sombra. |
8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra impium excitabitur. | 8 Los hombres rectos quedan de ello asombrados, contra el impío se indigna el inocente; |
9 Et tenebit iustus viam suam, et mundus manibus addet fortitudinem. | 9 el justo se afianza en su camino, y el de manos puras redobla su energía. |
10 Igitur omnes vos convertimini et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem. | 10 Pero, vosotros todos, volved otra vez, ¡no hallaré un solo sabio entre vosotros! |
11 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt et desideria cordis mei. | 11 Mis días han pasado con mis planes, se han deshecho los deseos de mi corazón. |
12 Noctem verterunt in diem; et rursum post tenebras properat lux. | 12 Algunos hacen de la noche día: se acercaría la luz que ahuyenta las tinieblas. |
13 Si sustinuero, infernus domus mea est; et in tenebris stravi lectulum meum. | 13 Mas ¿qué espero? Mi casa es el seol, en las tinieblas extendí mi lecho. |
14 Putredini dixi: Pater meus es!; Mater mea et soror mea! vermibus. | 14 Y grito a la fosa: «¡Tú mi padre!», a los gusanos: «¡Mi madre y mis hermanos!» |
15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea, et patientiam meam quis considerat? | 15 ¿Dónde está, pues, mi esperanza? y mi felicidad ¿quién la divisa? |
16 In profundissimum infernum descendent omnia mea; simul in pulvere erit requies mihi? ”. | 16 ¿Van a bajar conmigo hasta el seol? ¿Nos hundiremos juntos en el polvo? |