Giobbe 17
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | BIBLIA |
---|---|
1 Spiritus meus attenuatus est, dies mei exstincti, et solum mihi superest sepulcrum. | 1 Mi aliento se agota, mis días se apagan sólo me queda el cementerio. |
2 Nonne irrisiones circumdant me, et in amaritudinibus moratur oculus meus? | 2 ¿No estoy a merced de las burlas, y en amarguras pasan mis ojos las noches? |
3 Pone pignus pro me iuxta te; et quis umquam spondens percutiet manum meam? | 3 Coloca, pues, mi fianza junto a ti, ¿quién, si no, querrá chocar mi mano? |
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina; propterea non exaltabuntur. | 4 Tú has cerrado su mente a la razón, por eso ninguna mano se levanta |
5 Praedam pollicetur sociis, sed oculi filiorum eius deficient. | 5 Como el que anuncia a sus amigos un reparto, cuando languidecen los ojos de sus hijos, |
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi et conspuendum in faciem. | 6 me he hecho yo proverbio de las gentes, alguien a quien escupen en la cara. |
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in umbram redacta sunt. | 7 Mis ojos se apagan de pesar, mis miembros se desvanecen como sombra. |
8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra impium excitabitur. | 8 Los hombres rectos quedan de ello asombrados, contra el impío se indigna el inocente; |
9 Et tenebit iustus viam suam, et mundus manibus addet fortitudinem. | 9 el justo se afianza en su camino, y el de manos puras redobla su energía. |
10 Igitur omnes vos convertimini et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem. | 10 Pero, vosotros todos, volved otra vez, ¡no hallaré un solo sabio entre vosotros! |
11 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt et desideria cordis mei. | 11 Mis días han pasado con mis planes, se han deshecho los deseos de mi corazón. |
12 Noctem verterunt in diem; et rursum post tenebras properat lux. | 12 Algunos hacen de la noche día: se acercaría la luz que ahuyenta las tinieblas. |
13 Si sustinuero, infernus domus mea est; et in tenebris stravi lectulum meum. | 13 Mas ¿qué espero? Mi casa es el seol, en las tinieblas extendí mi lecho. |
14 Putredini dixi: Pater meus es!; Mater mea et soror mea! vermibus. | 14 Y grito a la fosa: «¡Tú mi padre!», a los gusanos: «¡Mi madre y mis hermanos!» |
15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea, et patientiam meam quis considerat? | 15 ¿Dónde está, pues, mi esperanza? y mi felicidad ¿quién la divisa? |
16 In profundissimum infernum descendent omnia mea; simul in pulvere erit requies mihi? ”. | 16 ¿Van a bajar conmigo hasta el seol? ¿Nos hundiremos juntos en el polvo? |