Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Giobbe 17


font
NOVA VULGATABIBLIA
1 Spiritus meus attenuatus est,
dies mei exstincti,
et solum mihi superest sepulcrum.
1 Mi aliento se agota, mis días se apagan sólo me queda el cementerio.
2 Nonne irrisiones circumdant me,
et in amaritudinibus moratur oculus meus?
2 ¿No estoy a merced de las burlas, y en amarguras pasan mis ojos las noches?
3 Pone pignus pro me iuxta te;
et quis umquam spondens percutiet manum meam?
3 Coloca, pues, mi fianza junto a ti, ¿quién, si no, querrá chocar mi mano?
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina;
propterea non exaltabuntur.
4 Tú has cerrado su mente a la razón, por eso ninguna mano se levanta
5 Praedam pollicetur sociis,
sed oculi filiorum eius deficient.
5 Como el que anuncia a sus amigos un reparto, cuando languidecen los ojos de sus hijos,
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi
et conspuendum in faciem.
6 me he hecho yo proverbio de las gentes, alguien a quien escupen en la cara.
7 Caligavit ab indignatione oculus meus,
et membra mea quasi in umbram redacta sunt.
7 Mis ojos se apagan de pesar, mis miembros se desvanecen como sombra.
8 Stupebunt iusti super hoc,
et innocens contra impium excitabitur.
8 Los hombres rectos quedan de ello asombrados, contra el impío se indigna el inocente;
9 Et tenebit iustus viam suam,
et mundus manibus addet fortitudinem.
9 el justo se afianza en su camino, y el de manos puras redobla su energía.
10 Igitur omnes vos convertimini et venite,
et non inveniam in vobis ullum sapientem.
10 Pero, vosotros todos, volved otra vez, ¡no hallaré un solo sabio entre vosotros!
11 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt
et desideria cordis mei.
11 Mis días han pasado con mis planes, se han deshecho los deseos de mi corazón.
12 Noctem verterunt in diem;
et rursum post tenebras properat lux.
12 Algunos hacen de la noche día: se acercaría la luz que ahuyenta las tinieblas.
13 Si sustinuero, infernus domus mea est;
et in tenebris stravi lectulum meum.
13 Mas ¿qué espero? Mi casa es el seol, en las tinieblas extendí mi lecho.
14 Putredini dixi: Pater meus es!;
Mater mea et soror mea! vermibus.
14 Y grito a la fosa: «¡Tú mi padre!», a los gusanos: «¡Mi madre y mis hermanos!»
15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea,
et patientiam meam quis considerat?
15 ¿Dónde está, pues, mi esperanza? y mi felicidad ¿quién la divisa?
16 In profundissimum infernum descendent omnia mea;
simul in pulvere erit requies mihi? ”.
16 ¿Van a bajar conmigo hasta el seol? ¿Nos hundiremos juntos en el polvo?