1 E Gesù, seguitando a parlare, disse di nuovo ad essi in parabole: | 1 Et respondens Jesus, dixit iterum in parabolis eis, dicens : |
2 Il regno dei cieli è simile ad un re il quale fece le nozze a suo figlio. | 2 Simile factum est regnum cælorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 E mandò i servi a chiamare gli invitati allo nozze, ma questi non volevano venire. | 3 Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 Mandò ancora altri servi, dicendo: Dite agli invitati: ecco il mio pranzo è già apparecchiato, si sono ammazzati i buoi e gli animali ingrassati, e tutto è pronto: venite alle nozze. | 4 Iterum misit alios servos, dicens : Dicite invitatis : Ecce prandium meum paravi, tauri mei et altilia occisa sunt, et omnia parata : venite ad nuptias. |
5 Ma quelli non se ne curarono, andando chi al campo, chi al negozio. | 5 Illi autem neglexerunt : et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam : |
6 Altri poi, presi i servitori, li oltraggiarono e li uccisero. | 6 reliqui vero tenuerunt servos ejus, et contumeliis affectos occiderunt. |
7 Udito l'avvenuto, il re pieno d'ira, mandò le sue milizie a sterminare quegli omicidi e a dar fuoco alle loro città. | 7 Rex autem cum audisset, iratus est : et missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos, et civitatem illorum succendit. |
8 Quindi disse ai suoi servi: Le nozze son pronte, ma gli invitati non ne eran degni. | 8 Tunc ait servis suis : Nuptiæ quidem paratæ sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni : |
9 Andate dunque ai crocicchi delle strade e quanti troverete chiamateli alle nozze. | 9 ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias. |
10 E usciti per le strade i servi di lui radunarono quanti trovarono, buoni e cattivi, e la sala delle nozze fu piena di convitati. | 10 Et egressi servi ejus in vias, congregaverunt omnes quos invenerunt, malos et bonos : et impletæ sunt nuptiæ discumbentium. |
11 Or entrato il re a vederli, vi notò un uomo che non era in abito di nozze. | 11 Intravit autem rex ut videret discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali. |
12 E gli disse: Amico, come sei entrato qua senza la veste da nozze? E colui ammutolì. | 12 Et ait illi : Amice, quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem ? At ille obmutuit. |
13 Allora disse il re ai servi: Legatelo mani e piedi, e gettatelo fuori nel buio; ivi sarà pianto e strider di denti. | 13 Tunc dicit rex ministris : Ligatis manibus et pedibus ejus, mittite eum in tenebras exteriores : ibi erit fletus et stridor dentium. |
14 Perchè molti sono i chiamati e pochigli eletti. | 14 Multi enim sunt vocati, pauci vero electi.
|
15 Allora i Farisei, ritiratisi, tennero consiglio per vedere come coglierlo in fallo nelle parole. | 15 Tunc abeuntes pharisæi, consilium inierunt ut caperent eum in sermone. |
16 È gli mandarono i propri discepoli con gli Erodiani, a dirgli: Maestro, sappiamo che sei veritiero e insegni la via di Dio secondo la verità e non ti curi di nessuno, chè non guardi in faccia alle persone. | 16 Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis, dicentes : Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo : non enim respicis personam hominum : |
17 Dicci dunque, che te ne pare? E' lecito o no pagare il tributo a Cesare? | 17 dic ergo nobis quid tibi videtur, licet censum dare Cæsari, an non ? |
18 Ma Gesù, conosciuta la loro malizia, disse: Perchè mi tentate, ipocriti? | 18 Cognita autem Jesus nequitia eorum, ait : Quid me tentatis, hypocritæ ? |
19 Mostratemi la moneta del tributo. Ed essi gli presentarono un denaro. | 19 ostendite mihi numisma census. At illi obtulerunt ei denarium. |
20 Ed egli domandò loro: Di chi è quest'immagine e riscrizione? | 20 Et ait illis Jesus : Cujus est imago hæc, et superscriptio ? |
21 Gli risposero: Di Cesare. Allora disse loro: Prendete dunque a Cesare quello che è di Cesare e a Dio quel che è di Dio. | 21 Dicunt ei : Cæsaris. Tunc ait illis : Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari : et quæ sunt Dei, Deo. |
22 E quelli udito ciò, stupirono, e, lasciatolo, andarono via. | 22 Et audientes mirati sunt, et relicto eo abierunt.
|
23 In quello stesso giorno andarono a lui i Sadducei, i quali negano la risurrezione, e, interrogandolo, | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducæi, qui dicunt non esse resurrectionem : et interrogaverunt eum, |
24 gli dissero: Maestro, Mosè ha detto: Se uno muore senza figli, il suo fratello ne sposi la vedova, e susciti prole al fratello. | 24 dicentes : Magister, Moyses dixit : Si quis mortuus fuerit non habens filium, ut ducat frater ejus uxorem illius, et suscitet semen fratri suo. |
25 Or c'erano tra di noi sette fratelli: e il primo, presa moglie, morì, e, non avendo prole, lasciò la moglie al fratello. | 25 Erant autem apud nos septem fratres : et primus, uxore ducta, defunctus est : et non habens semen, reliquit uxorem suam fratri suo. |
26 Lo stesso fece il secondo e il terzo, fino al settimo. | 26 Similiter secundus, et tertius usque ad septimum. |
27 Finalmente dopo tutti morì anche la donna. | 27 Novissime autem omnium et mulier defuncta est. |
28 Alla risurrezione, di qual dei sette sarà ìa moglie, chè tutti l'ebbero? | 28 In resurrectione ergo cujus erit de septem uxor ? omnes enim habuerunt eam. |
29 Ma Gesù rispose loro: Voi sbagliate, non sapendo comprendere nè le scritture, nè la potenza di Dio. | 29 Respondens autem Jesus, ait illis : Erratis nescientes Scripturas, neque virtutem Dei. |
30 Perchè nella risurrezione nè s'ammoglieranno nè si mariteranno; ma saranno come gli angeli di Dio in cielo. | 30 In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur : sed erunt sicut angeli Dei in cælo. |
31 In quanto poi alla risurrezione dei morti, non avete letto quel che vi fu detto da Dio? | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis : |
32 Io sono il Dio d'Àbramo, il Dio d'Isacco, il Dio di Giacobbe? Non è il Dio dei morti, ma dei vivi. | 32 Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob ? Non est Deus mortuorum, sed viventium. |
33 E le turbe, che ascoltavano, stupivano della sua dottrina. | 33 Et audientes turbæ, mirabantur in doctrina ejus.
|
34 Ma i Farisei, saputo come aveva chiusa la bocca ai Sadducei, s'unirono insieme: | 34 Pharisæi autem audientes quod silentium imposuisset sadducæis, convenerunt in unum : |
35 e lo interrogò uno di loro, dottore in legge, per tentarlo: s | 35 et interrogavit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum : |
36 Maestro, qual'è il maggior comandamento della legge ? | 36 Magister, quod est mandatum magnum in lege ? |
37 E Gesù gii rispose: Amerai il Signore Dio tuo con tutto il tuo cuore, con tutta l'anima tua, con tutta la tua mente. | 37 Ait illi Jesus : Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua. |
38 Questo è il massimo e primo comandamento; | 38 Hoc est maximum, et primum mandatum. |
39 il secondo poi è simile a questo: Amerai il prossimo tuo come te stesso. | 39 Secundum autem simile est huic : Diliges proximum tuum, sicut teipsum. |
40 Da questi due comandamenti dipende tutta la legge e i profeti. | 40 In his duobus mandatis universa lex pendet, et prophetæ.
|
41 Essendo adunque adunati i Farisei, Gesù li interrogò | 41 Congregatis autem pharisæis, interrogavit eos Jesus, |
42 dicendo: Che vi pare del Cristo? Di chi è figlio? Gli rispondono: Di David. | 42 dicens : Quid vobis videtur de Christo ? cujus filius est ? Dicunt ei : David. |
43 Ed egli a loro: Come dunque David, in spirito, lo chiama Signore dicendo: | 43 Ait illis : Quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum, dicens : |
44 Il Signore ha detto al mio Signore: Siedi alla mia destra, sinché io ponga i tuoi nemici a sgabello dei tuoi piedi? | 44 Dixit Dominus Domino meo : Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum ? |
45 Se dunque David lo chiama Signore, com'è suo figlio? | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius ejus est ? |
46 E nessuno poteva replicargli parola: nè vi fu chi ardisse, da quel giorno in poi, d'interrogarlo. | 46 Et nemo poterat ei respondere verbum : neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare. |