| 1 - A questo punto Giobbe, cominciando a parlare, maledisse il suo giorno | 1 Wreszcie Hiob otworzył usta i przeklinał swój dzień. |
| 2 dicendo: | 2 Hiob zabrał głos i tak mówił: |
| 3 «Perisca il giorno in cui nacqui, e la notte in cui si esclamò: - È concepito un uomo! - | 3 Niech przepadnie dzień mego urodzenia i noc, gdy powiedziano: Poczęty mężczyzna. |
| 4 Quel giorno si cambi in tenebre, non lo ricerchi Dio dall'alto, nè sia rischiarato da luce! | 4 Niech dzień ten zamieni się w ciemność, niech nie dba o niego Bóg w górze. Niechaj nie świeci mu światło, |
| 5 Lo rendano oscuro le tenebre e l'ombra di morte l'invada la caligine e sia recinto di amarezza! | 5 niechaj pochłoną go mrok i ciemności. Niechaj się chmurą zasępi, niech targnie się nań nawałnica. |
| 6 Un turbine tenebroso pervada quella notte; non sia essa computata fra i giorni dell'annonè sia numerata fra i mesi! | 6 Niech noc tę praciemność ogarnie i niech ją z dni roku wymażą, niech do miesięcy nie wchodzi! |
| 7 Quella notte sia sterile, nè sia degna di tripudio; | 7 O, niech ta noc bezpłodną się stanie i niechaj nie zazna wesela! |
| 8 la maledicano quei che rendono nefasti i giorni, quei che sono abili ad evocare Leviathan! | 8 Niech ją przeklną złorzeczący dniowi, którzy są zdolni obudzić Lewiatana. |
| 9 S'oscurino le stelle per la sua caligine; aspetti ella la luce, ma non la scorga, nè scorga lo spuntar dell'aurora nascente! | 9 Niech zgasną jej gwiazdy wieczorne, by próżno czekała jutrzenki, źrenic nowego dnia nie ujrzała: |
| 10 Perchè ella non chiuse le porte del seno che mi portò, nè occultò dagli occhi miei i travagli. | 10 bo nie zamknęła mi drzwi życia, by zasłonić przede mną mękę. |
| 11 Perchè mai non sono morto dentro all'utero, o appena uscito dal seno non sono spirato? | 11 Dlaczego nie umarłem po wyjściu z łona, nie wyszedłem z wnętrzności, by skonać? |
| 12 Perchè fui accolto sulle ginocchia? perchè allattato alle mammelle? | 12 Po cóż mnie przyjęły kolana a piersi podały mi pokarm? |
| 13 Adesso invero dormendo starei in quiete, e nel mio sonno io riposerei | 13 Teraz bym spał, wypoczywał, odetchnąłbym w śnie pogrążony |
| 14 insieme con i re e i potenti della terrache si fabbricano [i sepolcri] nelle solitudini: | 14 z królami, ziemskimi władcami, co sobie stawiali grobowce, |
| 15 ovvero con i principi che posseggono l'oro, e riempiono le loro case d'argento: | 15 wśród wodzów w złoto zasobnych, których domy pełne są srebra. |
| 16 ovvero come aborto sotterrato non esisterei, pari ai bambini che non videro la luce. | 16 Nie żyłbym jak płód poroniony, jak dziecię, co światła nie znało. |
| 17 Colà gli empii cessano la furia, e colà trovano riposo gli spossati di forze; | 17 Tam niegodziwcy nie krzyczą, spokojni, zużyli już siły. |
| 18 e quei che già furono in catene, sono lungi da molestia, non odono la voce dell'aguzzino: | 18 Tam wszyscy więźniowie bez lęku, nie słyszą już głosu strażnika; |
| 19 il piccolo e il grande colà si ritrovano, e lo schiavo è affrancato dal suo padrone. | 19 tam razem i mały, i wielki, tam sługa jest wolny od pana. |
| 20 Perchè mai fu data all'infelice la luce, e la vita agli amareggiati d'animo? | 20 Po co się daje życie strapionym, istnienie złamanym na duchu, |
| 21 I quali anelano la morte - che pur non viene - come si cerca un tesoro [nascosto]; | 21 co śmierci czekają na próżno, szukają jej bardziej niż skarbu w roli; |
| 22 i quali si rallegrano oltre ogni dire, allorchè hanno trovato il sepolcro? | 22 cieszą się, skaczą z radości, weselą się, że doszli do grobu. |
| 23 [Perchè fu data la luce] all'uomo, la cui via è nascosta, avendolo Dio circondato di tenebre? | 23 Człowiek swej drogi jest nieświadomy, Bóg sam ją przed nim zamyka. |
| 24 Ah! davanti al mio cibo io sospiro, e com'acque inondanti sono i miei singhiozzi. | 24 Płacz stał mi się pożywieniem, jęki moje płyną jak woda, |
| 25 Poichè il timore di cui temevo m'incolse, e ciò di cui paventavo avvenne. | 25 bo spotkało mnie, czegom się lękał, bałem się, a jednak to przyszło. |
| 26 Non tollerai io forse? non tacqui? non mi tenni calmo? Eppur l'ira [di Dio] mi ha raggiunto.» | 26 Nie znam spokoju ni ciszy, nim spocznę, już wrzawa przychodzi. |