Psalmen 83

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	LXX
1 [Ein Lied. Ein Psalm Asafs.]	1 εις το τελος υπερ των ληνων τοις υιοις κορε ψαλμος
2 Schweig doch nicht, o Gott, bleib nicht still, o Gott, bleib nicht stumm!	2 ως αγαπητα τα σκηνωματα σου κυριε των δυναμεων
3 Sieh doch, deine Feinde toben; die dich hassen, erheben das Haupt.	3 επιποθει και εκλειπει η ψυχη μου εις τας αυλας του κυριου η καρδια μου και η σαρξ μου ηγαλλιασαντο επι θεον ζωντα
4 Gegen dein Volk ersinnen sie listige Pläne und halten Rat gegen die, die sich bei dir bergen.	4 και γαρ στρουθιον ευρεν εαυτω οικιαν και τρυγων νοσσιαν εαυτη ου θησει τα νοσσια αυτης τα θυσιαστηρια σου κυριε των δυναμεων ο βασιλευς μου και ο θεος μου
5 Sie sagen: «Wir wollen sie ausrotten als Volk; an den Namen Israel soll niemand mehr denken.»	5 μακαριοι οι κατοικουντες εν τω οικω σου εις τους αιωνας των αιωνων αινεσουσιν σε διαψαλμα
6 Ja, sie halten einmütig Rat und schließen ein Bündnis gegen dich:	6 μακαριος ανηρ ου εστιν η αντιλημψις αυτου παρα σου κυριε αναβασεις εν τη καρδια αυτου διεθετο
7 Edoms Zelte und die Ismaeliter, Moab und die Hagariter,	7 εν τη κοιλαδι του κλαυθμωνος εις τοπον ον εθετο και γαρ ευλογιας δωσει ο νομοθετων
8 Gebal, Ammon und Amalek, das Philisterland und die Bewohner von Tyrus.	8 πορευσονται εκ δυναμεως εις δυναμιν οφθησεται ο θεος των θεων εν σιων
9 Zu ihnen gesellt sich auch Assur und leiht seinen Arm den Söhnen Lots. [Sela]	9 κυριε ο θεος των δυναμεων εισακουσον της προσευχης μου ενωτισαι ο θεος ιακωβ διαψαλμα
10 Mach es mit ihnen wie mit Midian und Sisera, wie mit Jabin am Bach Kischon,	10 υπερασπιστα ημων ιδε ο θεος και επιβλεψον επι το προσωπον του χριστου σου
11 die du bei En-Dór vernichtet hast. Sie wurden zum Dung für die Äcker.	11 οτι κρεισσων ημερα μια εν ταις αυλαις σου υπερ χιλιαδας εξελεξαμην παραρριπτεισθαι εν τω οικω του θεου μαλλον η οικειν εν σκηνωμασιν αμαρτωλων
12 Mach ihre Fürsten wie Oreb und Seeb, wie Sebach und Zalmunna mach all ihre Führer!	12 οτι ελεον και αληθειαν αγαπα κυριος ο θεος χαριν και δοξαν δωσει κυριος ου στερησει τα αγαθα τους πορευομενους εν ακακια
13 Sie sagten: «Wir wollen Gottes Land erobern.»	13 κυριε των δυναμεων μακαριος ανθρωπος ο ελπιζων επι σε
14 Mein Gott, lass sie dahinwirbeln wie Staub, wie Spreu vor dem Wind!
15 Wie das Feuer, das ganze Wälder verbrennt, wie die Flamme, die Berge versengt,
16 so jage sie davon mit deinem Sturm und schrecke sie mit deinem Wetter!
17 Bedecke mit Schmach ihr Gesicht, damit sie, Herr, nach deinem Namen fragen.
18 Beschämt sollen sie sein und verstört für immer, sollen vor Schande zugrunde gehn.
19 Sie sollen erkennen, dass du es bist. Herr ist dein Name. Du allein bist der Höchste über der ganzen Erde.