Psalmi 101

VULGATA	NOVA VULGATA
1 Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam.	1 David. Psalmus. Misericordiam et iudicium cantabo; tibi, Domine, psallam.
2 Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.	2 Intellegam in via immaculata; quando venies ad me? Perambulabo in innocentia cordis mei, in medio domus meae.
3 Non avertas faciem tuam a me : in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam ; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.	3 Non proponam ante oculos meos rem iniustam; facientem praevaricationes odio habebo, non adhaerebit mihi.
4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.	4 Cor pravum recedet a me, malignum non cognoscam.
5 Percussus sum ut f?num, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum.	5 Detrahentem secreto proximo suo, hunc cessare faciam; superbum oculo et inflatum corde, hunc non sustinebo.
6 A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.	6 Oculi mei ad fideles terrae, ut sedeant mecum; qui ambulat in via immaculata, hic mihi ministrabit.
7 Similis factus sum pellicano solitudinis ; factus sum sicut nycticorax in domicilio.	7 Non habitabit in medio domus meae, qui facit superbiam; qui loquitur iniqua, non stabit in conspectu oculorum meorum.
8 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.	8 In matutino cessare faciam omnes peccatores terrae, ut disperdam de civitate Domini omnes operantes iniquitatem.
9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant :
10 quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam,
11 a facie iræ et indignationis tuæ : quia elevans allisisti me.
12 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut f?num arui.
13 Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.
14 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus :
15 quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur.
16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam :
17 quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua.
18 Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum.
19 Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum.
20 Quia prospexit de excelso sancto suo ; Dominus de cælo in terram aspexit :
21 ut audiret gemitus compeditorum ; ut solveret filios interemptorum :
22 ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem :
23 in conveniendo populos in unum, et reges, ut serviant Domino.
24 Respondit ei in via virtutis suæ : Paucitatem dierum meorum nuntia mihi :
25 ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui.
26 Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli.
27 Ipsi peribunt, tu autem permanes ; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur ;
28 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
29 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in sæculum dirigetur.