Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Giobbe 7


font
NOVA VULGATAEL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS
1 Nonne militia est vita hominis super terram,
et sicut dies mercennarii dies eius?
1 ¿No es una servidumbre la vida del hombre sobre la tierra? ¿No son sus jornadas las de un asalariado?
2 Sicut servus desiderat umbram,
et sicut mercennarius praestolatur mercedem suam,
2 ¿Como un esclavo que suspira por la sombra, como un asalariado que espera su jornal,
3 sic et ego habui menses vacuos
et noctes laboriosas enumeravi mihi.
3 así me han tocado en herencia meses vacíos, me han sido asignadas noches de dolor.
4 Si dormiero, dicam: Quando consurgam?
Et rursum exspectabo vesperam
et replebor doloribus usque crepusculum.
4 Al acostarme, pienso: «¿Cuándo me levantaré?». Pero la noche se hace muy larga y soy presa de la inquietud hasta la aurora.
5 Induta est caro mea putredine et sordibus pulveris;
cutis mea scinditur et diffluit.
5 Gusanos y costras polvorientas cubren mi carne, mi piel se agrieta y supura.
6 Dies mei velocius transierunt quam navicula texentis
et consumpti sunt deficiente filo.
6 Mis días corrieron más veloces que una lanzadera: al terminarse el hilo, llegaron a su fin.
7 Memento quia ventus est vita mea,
et non revertetur oculus meus, ut videat bona.
7 Recuerda que mi vida es un soplo y que mis ojos no verán más la felicidad.
8 Nec aspiciet me visus hominis;
oculi tui in me, et non subsistam.
8 El ojo que ahora me mira, ya no me verá; me buscará tu mirada, pero ya no existiré.
9 Sicut consumitur nubes et pertransit,
sic, qui descenderit ad inferos, non ascendet
9 Una nube se disipa y desaparece: así el que baja al Abismo no sube más.
10 nec revertetur ultra in domum suam,
neque cognoscet eum amplius locus eius.
10 No regresa otra vez a su casa ni el lugar donde estaba lo vuelve a ver.
11 Quapropter et ego non parcam ori meo;
loquar in tribulatione spiritus mei, confabulabor cum amaritudine animae meae.
11 Por eso, no voy a refrenar mi lengua: hablaré con toda la angustia de mi espíritu, me quejaré con amargura en el alma.
12 Numquid mare ego sum aut cetus,
quia posuisti super me custodiam?
12 ¿Acaso yo soy el Mar o el Dragón marino para que dispongas una guardia contra mí?
13 Si dixero: Consolabitur me lectulus meus,
et assumet stratum meum querelam meam,
13 Cuando pienso: «Mi lecho me consolará, mi cama compartirá mis quejidos»,
14 terrebis me per somnia
et per visiones horrore concuties.
14 entonces tú me horrorizas con sueños y me sobresaltas con visiones.
15 Quam ob rem eligit suspendium anima mea,
et mortem ossa mea.
15 ¡Más me valdría ser estrangulado, prefiero la muerte a estos huesos despreciables!
16 Desperavi; nequaquam ultra iam vivam.
Parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
16 Yo no viviré eternamente: déjame solo, porque mis días son un soplo.
17 Quid est homo, quia magnificas eum?
Aut quid apponis erga eum cor tuum?
17 ¿Qué es el hombre para que lo tengas tan en cuenta y fijes en él tu atención,
18 Visitas eum diluculo
et singulis momentis probas illum.
18 visitándolo cada mañana y examinándolo a cada instante?
19 Usquequo non avertes oculos a me?
Nec dimittis me, ut glutiam salivam meam?
19 ¿Cuándo dejarás de mirarme? ¿No me darás tregua ni para tragar saliva?
20 Peccavi; quid faciam tibi,
o custos hominum?
Quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis?
20 Si pequé, ¿qué daño te hice, a ti, guardián de los hombres? ¿Por qué me has tomado como blanco y me he convertido en una carga para ti?
21 Cur non tollis peccatum meum
et quare non aufers iniquitatem meam?
Ecce, nunc in pulvere dormiam;
et, si mane me quaesieris, non subsistam! ”.
21 ¿Por qué no perdonas mis ofensas y pasas por alto mis culpas? ¡Mira que muy pronto me acostaré en el polvo, me buscarás, y ya no existiré!