Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Giobbe 7


font
NOVA VULGATABIBLIA
1 Nonne militia est vita hominis super terram,
et sicut dies mercennarii dies eius?
1 ¿No es una milicia lo que hace el hombre en la tierra? ¿no son jornadas de mercenario sus jornadas?
2 Sicut servus desiderat umbram,
et sicut mercennarius praestolatur mercedem suam,
2 Como esclavo que suspira por la sombra, o como jornalero que espera su salario,
3 sic et ego habui menses vacuos
et noctes laboriosas enumeravi mihi.
3 así meses de desencanto son mi herencia, y mi suerte noches de dolor.
4 Si dormiero, dicam: Quando consurgam?
Et rursum exspectabo vesperam
et replebor doloribus usque crepusculum.
4 Al acostarme, digo: «¿Cuándo llegará el día?» Al levantarme: «¿Cuándo será de noche?», y hasta el crepúsculo ahíto estoy de sobresaltos.
5 Induta est caro mea putredine et sordibus pulveris;
cutis mea scinditur et diffluit.
5 Mi carne está cubierta de gusanos y de costras terrosas, mi piel se agrieta y supura.
6 Dies mei velocius transierunt quam navicula texentis
et consumpti sunt deficiente filo.
6 Mis días han sido más raudos que la lanzadera, han desaparecido al acabarse el hilo.
7 Memento quia ventus est vita mea,
et non revertetur oculus meus, ut videat bona.
7 Recuerda que mi vida es un soplo, que mis ojos no volverán a ver la dicha.
8 Nec aspiciet me visus hominis;
oculi tui in me, et non subsistam.
8 El ojo que me miraba ya no me verá, pondrás en mí tus ojos y ya no existiré.
9 Sicut consumitur nubes et pertransit,
sic, qui descenderit ad inferos, non ascendet
9 Una nube se disipa y pasa, así el que baja al seol no sube más.
10 nec revertetur ultra in domum suam,
neque cognoscet eum amplius locus eius.
10 No regresa otra vez a su casa, no vuelve a verle su lugar.
11 Quapropter et ego non parcam ori meo;
loquar in tribulatione spiritus mei, confabulabor cum amaritudine animae meae.
11 Por eso yo no he de contener mi boca, hablaré en la angustia de mi espíritu, me quejaré en la amargura de mi alma.
12 Numquid mare ego sum aut cetus,
quia posuisti super me custodiam?
12 ¿Acaso soy yo el Mar, soy el monstruo marino, para que pongas guardia contra mí?
13 Si dixero: Consolabitur me lectulus meus,
et assumet stratum meum querelam meam,
13 Si digo: «Mi cama me consolará, compartirá mi lecho mis lamentos»,
14 terrebis me per somnia
et per visiones horrore concuties.
14 con sueños entonces tú me espantas, me sobresaltas con visiones.
15 Quam ob rem eligit suspendium anima mea,
et mortem ossa mea.
15 ¡Preferiría mi alma el estrangulamiento, la muerte más que mis dolores!
16 Desperavi; nequaquam ultra iam vivam.
Parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
16 Ya me disuelvo, no he de vivir por siempre; ¡déjame ya; sólo un soplo son mis días!
17 Quid est homo, quia magnificas eum?
Aut quid apponis erga eum cor tuum?
17 ¿Qué es el hombre para que tanto de él te ocupes, para que pongas en él tu corazón,
18 Visitas eum diluculo
et singulis momentis probas illum.
18 para que le escrutes todas las mañanas y a cada instante le escudriñes?
19 Usquequo non avertes oculos a me?
Nec dimittis me, ut glutiam salivam meam?
19 ¿Cuándo retirarás tu mirada de mí? ¿no me dejarás ni el tiempo de tragar saliva?
20 Peccavi; quid faciam tibi,
o custos hominum?
Quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis?
20 Si he pecado, ¿qué te he hecho a ti, oh guardián de los hombres? ¿Por qué me has hecho blanco tuyo? ¿Por qué te sirvo de cuidado?
21 Cur non tollis peccatum meum
et quare non aufers iniquitatem meam?
Ecce, nunc in pulvere dormiam;
et, si mane me quaesieris, non subsistam! ”.
21 ¿Y por qué no toleras mi delito y dejas pasar mi falta? Pues ahora me acostaré en el polvo, me buscarás y ya no existiré.