Giobbe 8
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA RICCIOTTI | VULGATA |
---|---|
1 - Prese allora a parlare Baldad il Suhita e disse: | 1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit : |
2 «Fino a quando dirai tu tali cose, e vento impetuoso saranno i discorsi della tua bocca? | 2 Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui ? |
3 Forse che Dio fa violenza al diritto, ovvero l'Onnipotente sconvolge la giustizia? | 3 Numquid Deus supplantat judicium ? aut Omnipotens subvertit quod justum est ? |
4 Quantunque i tuoi figli abbian peccato contro di lui, ed egli li abbia dati in balìa del loro delitto, | 4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ : |
5 tuttavia se tu t'affretterai a ricorrere a Dio, e se volgerai preghiere all'Onnipotente, | 5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus ; |
6 qualora tu proceda con purità e rettitudine, e la speranza dell'ipocrita svanirà, e tranquilla renderà la tua dimora di giustizia; | 6 si mundus et rectus incesseris : statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ, |
7 tanto che se il tuo passato fu piccola cosa, il tuo avvenire s'accrescerà di molto. | 7 in tantum ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis. |
8 Consulta infatti l'età primiera, e scruta diligentemente le memorie dei padri | 8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam |
9 (noi invero siamo di ieri ed ignoranti, giacché come un'ombra sono i dì nostri sulla terra) | 9 (hesterni quippe sumus, et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram), |
10 ed essi t'ammaestreranno, e parlandotidal loro cuore estrarranno i detti [seguenti]: | 10 et ipsi docebunt te, loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia. |
11 Può forse verdeggiare la pianta del papiro senza l'umidità, ovvero può crescere la giuncaia senza l'acqua? | 11 Numquid vivere potest scirpus absque humore ? aut crescere carectum sine aqua ? |
12 Essa è ancora nel suo rigoglio, non pronta ad esser divelta, che prima d'ogni altra erba appassisce. | 12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit. |
13 Tale è la sorte di quanti dimenticano Dio, e la speranza dell'ipocrita svanirà. | 13 Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit. |
14 Non si compiacerà della sua stoltezza, e come tela di ragno sarà la sua fiducia: | 14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia ejus. |
15 s'appoggerà egli sulla sua casa, ma non resisterà, la rafforzerà con sostegni, ma non starà su. | 15 Innitetur super domum suam, et non stabit ; fulciet eam, et non consurget. |
16 [Albero] rigoglioso egli appare nel cospetto del sole, e nel suo spuntare le sue fronde s'espandono, | 16 Humectus videtur antequam veniat sol, et in ortu suo germen ejus egredietur. |
17 fra la maceria di pietre le sue radici s'intrecciano, e fra sassi egli dimora: | 17 Super acervum petrarum radices ejus densabuntur, et inter lapides commorabitur. |
18 ma se alcun lo recide via dal suo luogo, questo lo rinnega esclamando: - Non ti conosco! - | 18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet : Non novi te. |
19 Questa infatti è la consolazione della sua sorte, che dal suolo altre [piante] germoglino. | 19 Hæc est enim lætitia viæ ejus, ut rursum de terra alii germinentur. |
20 Dio non rigetta l'uomo onesto, nè stende la mano [in aiuto] agli empii. | 20 Deus non projiciet simplicem, nec porriget manum malignis, |
21 Egli ancora riempirà di sorriso la tua bocca, e le tue labbra di giubilo; | 21 donec impleatur risu os tuum, et labia tua jubilo. |
22 quei che t'odiano saranno ricoperti di confusione, e la tenda degli empii non sussisterà.» | 22 Qui oderunt te induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet. |