Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Salmi 69


font
BIBBIA CEI 1974NOVA VULGATA
1 'Al maestro del coro. Su "I gigli". Di Davide.'

1 Magistro chori. Secundum " Lilia... ". David.
2 Salvami, o Dio:
l'acqua mi giunge alla gola.
2 Salvum me fac, Deus,
quoniam venerunt aquae usque ad guttur meum.
3 Affondo nel fango e non ho sostegno;
sono caduto in acque profonde
e l'onda mi travolge.
3 Infixus sum in limo profundi, et non est substantia;
veni in profunda aquarum, et fluctus demersit me.
4 Sono sfinito dal gridare,
riarse sono le mie fauci;
i miei occhi si consumano
nell'attesa del mio Dio.
4 Laboravi clamans, raucae factae sunt fauces meae;
defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.
5 Più numerosi dei capelli del mio capo
sono coloro che mi odiano senza ragione.
Sono potenti i nemici che mi calunniano:
quanto non ho rubato, lo dovrei restituire?

5 Multiplicati sunt super capillos capitis mei,
qui oderunt me gratis.
Confortati sunt, qui persecuti sunt me inimici mei mendaces;
quae non rapui, tunc exsolvebam.
6 Dio, tu conosci la mia stoltezza
e le mie colpe non ti sono nascoste.
6 Deus, tu scis insipientiam meam,
et delicta mea a te non sunt abscondita.
7 Chi spera in te, a causa mia non sia confuso,
Signore, Dio degli eserciti;
per me non si vergogni
chi ti cerca, Dio d'Israele.

7 Non erubescant in me, qui exspectant te,
Domine, Domine virtutum.
Non confundantur super me,
qui quaerunt te, Deus Israel.
8 Per te io sopporto l'insulto
e la vergogna mi copre la faccia;
8 Quoniam propter te sustinui opprobrium,
operuit confusio faciem meam;
9 sono un estraneo per i miei fratelli,
un forestiero per i figli di mia madre.

9 extraneus factus sum fratribus meis
et peregrinus filiis matris meae.
10 Poiché mi divora lo zelo per la tua casa,
ricadono su di me gli oltraggi di chi ti insulta.
10 Quoniam zelus domus tuae comedit me,
et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.
11 Mi sono estenuato nel digiuno
ed è stata per me un'infamia.

11 Et flevi in ieiunio animam meam,
et factum est in opprobrium mihi.
12 Ho indossato come vestito un sacco
e sono diventato il loro scherno.
12 Et posui vestimentum meum cilicium,
et factus sum illis in parabolam.
13 Sparlavano di me quanti sedevano alla porta,
gli ubriachi mi dileggiavano.

13 Adversum me loquebantur, qui sedebant in porta,
et in me canebant, qui bibebant vinum.
14 Ma io innalzo a te la mia preghiera,
Signore, nel tempo della benevolenza;
per la grandezza della tua bontà, rispondimi,
per la fedeltà della tua salvezza, o Dio.
14 Ego vero orationem meam ad te, Domine,
in tempore beneplaciti, Deus.
In multitudine misericordiae tuae exaudi me,
in veritate salutis tuae.
15 Salvami dal fango, che io non affondi,
liberami dai miei nemici
e dalle acque profonde.
15 Eripe me de luto, ut non infigar,
eripiar ab iis, qui oderunt me,
et de profundis aquarum.
16 Non mi sommergano i flutti delle acque
e il vortice non mi travolga,
l'abisso non chiuda su di me la sua bocca.

16 Non me demergat fluctus aquarum,
neque absorbeat me profundum,
neque urgeat super me puteus os suum.
17 Rispondimi, Signore, benefica è la tua grazia;
volgiti a me nella tua grande tenerezza.
17 Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua;
secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.
18 Non nascondere il volto al tuo servo,
sono in pericolo: presto, rispondimi.

18 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo;
quoniam tribulor, velociter exaudi me.
19 Avvicinati a me, riscattami,
salvami dai miei nemici.
19 Accede ad animam meam, vindica eam,
propter inimicos meos redime me.
20 Tu conosci la mia infamia,
la mia vergogna e il mio disonore;
davanti a te sono tutti i miei nemici.
20 Tu scis opprobrium meum
et confusionem meam et reverentiam meam. -
In conspectu tuo sunt omnes, qui tribulant me;
21 L'insulto ha spezzato il mio cuore e vengo meno.
Ho atteso compassione, ma invano,
consolatori, ma non ne ho trovati.
21 opprobrium contrivit cor meum, et elangui.
Et sustinui, qui simul contristaretur, et non fuit,
et qui consolaretur, et non inveni.
22 Hanno messo nel mio cibo veleno
e quando avevo sete mi hanno dato aceto.

22 Et dederunt in escam meam fel
et in siti mea potaverunt me aceto.
23 La loro tavola sia per essi un laccio,
una insidia i loro banchetti.
23 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum
et in retributiones et in scandalum.
24 Si offuschino i loro occhi, non vedano;
sfibra per sempre i loro fianchi.

24 Obscurentur oculi eorum, ne videant,
et lumbos eorum semper infirma.
25 Riversa su di loro il tuo sdegno,
li raggiunga la tua ira ardente.
25 Effunde super eos iram tuam,
et furor irae tuae comprehendat eos.
26 La loro casa sia desolata,
senza abitanti la loro tenda;
26 Fiat commoratio eorum deserta,
et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.
27 perché inseguono colui che hai percosso,
aggiungono dolore a chi tu hai ferito.
27 Quoniam, quem tu percussisti, persecuti sunt,
et super dolorem eius, quem vulnerasti, addiderunt.
28 Imputa loro colpa su colpa
e non ottengano la tua giustizia.
28 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum,
et non veniant ad iustitiam tuam.
29 Siano cancellati dal libro dei viventi
e tra i giusti non siano iscritti.

29 Deleantur de libro viventium
et cum iustis non scribantur.
30 Io sono infelice e sofferente;
la tua salvezza, Dio, mi ponga al sicuro.
30 Ego autem sum pauper et dolens;
salus tua, Deus, suscipit me.
31 Loderò il nome di Dio con il canto,
lo esalterò con azioni di grazie,
31 Laudabo nomen Dei cum cantico
et magnificabo eum in laude.
32 che il Signore gradirà più dei tori,
più dei giovenchi con corna e unghie.

32 Et placebit Domino super taurum,
super vitulum cornua producentem et ungulas.
33 Vedano gli umili e si rallegrino;
si ravvivi il cuore di chi cerca Dio,
33 Videant humiles et laetentur;
quaerite Deum, et vivet cor vestrum,
34 poiché il Signore ascolta i poveri
e non disprezza i suoi che sono prigionieri.
34 quoniam exaudivit pauperes Dominus
et vinctos suos non despexit.
35 A lui acclamino i cieli e la terra,
i mari e quanto in essi si muove.

35 Laudent illum caeli et terra,
maria et omnia reptilia in eis.
36 Perché Dio salverà Sion,
ricostruirà le città di Giuda:
vi abiteranno e ne avranno il possesso.
36 Quoniam Deus salvam faciet Sion
et aedificabit civitates Iudae;
et inhabitabunt ibi et possidebunt eam.
37 La stirpe dei suoi servi ne sarà erede,
e chi ama il suo nome vi porrà dimora.
37 Et semen servorum eius hereditabunt eam;
et, qui diligunt nomen eius, habitabunt in ea.