Psalmen 105

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	LXX
1 Dankt dem Herrn! Ruft seinen Namen an! Macht unter den Völkern seine Taten bekannt!	1 αλληλουια εξομολογεισθε τω κυριω οτι χρηστος οτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου
2 Singt ihm und spielt ihm, sinnt nach über all seine Wunder!	2 τις λαλησει τας δυναστειας του κυριου ακουστας ποιησει πασας τας αινεσεις αυτου
3 Rühmt euch seines heiligen Namens! Alle, die den Herrn suchen, sollen sich von Herzen freuen.	3 μακαριοι οι φυλασσοντες κρισιν και ποιουντες δικαιοσυνην εν παντι καιρω
4 Fragt nach dem Herrn und seiner Macht; sucht sein Antlitz allezeit!	4 μνησθητι ημων κυριε εν τη ευδοκια του λαου σου επισκεψαι ημας εν τω σωτηριω σου
5 Denkt an die Wunder, die er getan hat, an seine Zeichen und die Beschlüsse aus seinem Mund.	5 του ιδειν εν τη χρηστοτητι των εκλεκτων σου του ευφρανθηναι εν τη ευφροσυνη του εθνους σου του επαινεισθαι μετα της κληρονομιας σου
6 Bedenkt es, ihr Nachkommen seines Knechtes Abraham, ihr Kinder Jakobs, die er erwählt hat.	6 ημαρτομεν μετα των πατερων ημων ηνομησαμεν ηδικησαμεν
7 Er, der Herr, ist unser Gott. Seine Herrschaft umgreift die Erde.	7 οι πατερες ημων εν αιγυπτω ου συνηκαν τα θαυμασια σου ουκ εμνησθησαν του πληθους του ελεους σου και παρεπικραναν αναβαινοντες εν τη ερυθρα θαλασση
8 Ewig denkt er an seinen Bund, an das Wort, das er gegeben hat für tausend Geschlechter,	8 και εσωσεν αυτους ενεκεν του ονοματος αυτου του γνωρισαι την δυναστειαν αυτου
9 an den Bund, den er mit Abraham geschlossen, an den Eid, den er Isaak geschworen hat.	9 και επετιμησεν τη ερυθρα θαλασση και εξηρανθη και ωδηγησεν αυτους εν αβυσσω ως εν ερημω
10 Er bestimmte ihn als Satzung für Jakob, als ewigen Bund für Israel.	10 και εσωσεν αυτους εκ χειρος μισουντων και ελυτρωσατο αυτους εκ χειρος εχθρου
11 Er sprach: Dir will ich Kanaan geben, das Land, das dir als Erbe bestimmt ist.	11 και εκαλυψεν υδωρ τους θλιβοντας αυτους εις εξ αυτων ουχ υπελειφθη
12 Als sie noch gering waren an Zahl, nur wenige und fremd im Land,	12 και επιστευσαν εν τοις λογοις αυτου και ησαν την αινεσιν αυτου
13 und noch zogen von Volk zu Volk, von einem Reich zum andern,	13 εταχυναν επελαθοντο των εργων αυτου ουχ υπεμειναν την βουλην αυτου
14 da ließ er sie von niemand bedrücken, wies ihretwegen Könige zurecht:	14 και επεθυμησαν επιθυμιαν εν τη ερημω και επειρασαν τον θεον εν ανυδρω
15 «Tastet meine Gesalbten nicht an, tut meinen Propheten nichts zuleide!»	15 και εδωκεν αυτοις το αιτημα αυτων και εξαπεστειλεν πλησμονην εις τας ψυχας αυτων
16 Dann aber rief er den Hunger ins Land, entzog ihnen allen Vorrat an Brot.	16 και παρωργισαν μωυσην εν τη παρεμβολη και ααρων τον αγιον κυριου
17 Doch hatte er ihnen einen Mann vorausgesandt: Josef wurde als Sklave verkauft.	17 ηνοιχθη η γη και κατεπιεν δαθαν και εκαλυψεν επι την συναγωγην αβιρων
18 Man spannte seine Füße in Fesseln und zwängte seinen Hals ins Eisen	18 και εξεκαυθη πυρ εν τη συναγωγη αυτων φλοξ κατεφλεξεν αμαρτωλους
19 bis zu der Zeit, als sein Wort sich erfüllte und der Spruch des Herrn ihm Recht gab.	19 και εποιησαν μοσχον εν χωρηβ και προσεκυνησαν τω γλυπτω
20 Da sandte der König einen Boten und ließ ihn frei, der Herrscher der Völker ließ ihn heraus.	20 και ηλλαξαντο την δοξαν αυτων εν ομοιωματι μοσχου εσθοντος χορτον
21 Er bestellte ihn zum Herrn über sein Haus, zum Gebieter über seinen ganzen Besitz.	21 επελαθοντο του θεου του σωζοντος αυτους του ποιησαντος μεγαλα εν αιγυπτω
22 Er sollte die Fürsten lenken nach seinem Sinn und die Ältesten Weisheit lehren.	22 θαυμαστα εν γη χαμ φοβερα επι θαλασσης ερυθρας
23 Und Israel kam nach Ägypten, Jakob wurde Gast im Lande Hams.	23 και ειπεν του εξολεθρευσαι αυτους ει μη μωυσης ο εκλεκτος αυτου εστη εν τη θραυσει ενωπιον αυτου του αποστρεψαι την οργην αυτου του μη εξολεθρευσαι
24 Da mehrte Gott sein Volk gewaltig, machte es stärker als das Volk der Bedrücker.	24 και εξουδενωσαν γην επιθυμητην ουκ επιστευσαν τω λογω αυτου
25 Er wandelte ihren Sinn zum Hass gegen sein Volk, sodass sie an seinen Knechten tückisch handelten.	25 και εγογγυσαν εν τοις σκηνωμασιν αυτων ουκ εισηκουσαν της φωνης κυριου
26 Dann sandte er Mose, seinen Knecht, und Aaron, den Gott sich erwählte.	26 και επηρεν την χειρα αυτου αυτοις του καταβαλειν αυτους εν τη ερημω
27 Sie wirkten unter ihnen seine Zeichen, im Lande Hams seine Wunder.	27 και του καταβαλειν το σπερμα αυτων εν τοις εθνεσιν και διασκορπισαι αυτους εν ταις χωραις
28 Er sandte Finsternis, da wurde es dunkel; doch achteten sie nicht auf sein Wort.	28 και ετελεσθησαν τω βεελφεγωρ και εφαγον θυσιας νεκρων
29 Er verwandelte ihre Gewässer in Blut und ließ ihre Fische sterben.	29 και παρωξυναν αυτον εν τοις επιτηδευμασιν αυτων και επληθυνθη εν αυτοις η πτωσις
30 Ihr Land wimmelte von Fröschen bis hinein in den Palast des Königs.	30 και εστη φινεες και εξιλασατο και εκοπασεν η θραυσις
31 Er gebot, da kamen Schwärme von Fliegen und von Stechmücken über das ganze Gebiet.	31 και ελογισθη αυτω εις δικαιοσυνην εις γενεαν και γενεαν εως του αιωνος
32 Er schickte ihnen Hagel statt Regen, flammendes Feuer auf ihr Land.	32 και παρωργισαν αυτον εφ' υδατος αντιλογιας και εκακωθη μωυσης δι' αυτους
33 Er zerschlug ihnen Weinstock und Feigenbaum und knickte in ihrem Gebiet die Bäume um.	33 οτι παρεπικραναν το πνευμα αυτου και διεστειλεν εν τοις χειλεσιν αυτου
34 Er gebot, da kamen Schwärme von Grillen und Wanderheuschrecken in gewaltiger Zahl.	34 ουκ εξωλεθρευσαν τα εθνη α ειπεν κυριος αυτοις
35 Sie fraßen alles Grün in ihrem Land, sie fraßen die Frucht ihrer Felder.	35 και εμιγησαν εν τοις εθνεσιν και εμαθον τα εργα αυτων
36 Er erschlug im Land jede Erstgeburt, die ganze Blüte der Jugend.	36 και εδουλευσαν τοις γλυπτοις αυτων και εγενηθη αυτοις εις σκανδαλον
37 Er führte sein Volk heraus mit Silber und Gold; in seinen Stämmen fand sich kein Schwächling.	37 και εθυσαν τους υιους αυτων και τας θυγατερας αυτων τοις δαιμονιοις
38 Bei ihrem Auszug waren die Ägypter froh; denn Schrecken vor ihnen hatte sie alle befallen.	38 και εξεχεαν αιμα αθωον αιμα υιων αυτων και θυγατερων ων εθυσαν τοις γλυπτοις χανααν και εφονοκτονηθη η γη εν τοις αιμασιν
39 Eine Wolke breitete er aus, um sie zu decken, und Feuer, um die Nacht zu erleuchten.	39 και εμιανθη εν τοις εργοις αυτων και επορνευσαν εν τοις επιτηδευμασιν αυτων
40 Als sie ihn baten, schickte er Wachteln und sättigte sie mit Brot vom Himmel.	40 και ωργισθη θυμω κυριος επι τον λαον αυτου και εβδελυξατο την κληρονομιαν αυτου
41 Er öffnete den Felsen und Wasser entquoll ihm, wie ein Strom floss es dahin in der Wüste.	41 και παρεδωκεν αυτους εις χειρας εθνων και εκυριευσαν αυτων οι μισουντες αυτους
42 Denn er dachte an sein heiliges Wort und an Abraham, seinen Knecht.	42 και εθλιψαν αυτους οι εχθροι αυτων και εταπεινωθησαν υπο τας χειρας αυτων
43 Er führte sein Volk heraus in Freude, seine Erwählten in Jubel.	43 πλεονακις ερρυσατο αυτους αυτοι δε παρεπικραναν αυτον εν τη βουλη αυτων και εταπεινωθησαν εν ταις ανομιαις αυτων
44 Er gab ihnen die Länder der Völker und ließ sie den Besitz der Nationen gewinnen,	44 και ειδεν εν τω θλιβεσθαι αυτους εν τω αυτον εισακουσαι της δεησεως αυτων
45 damit sie seine Satzungen hielten und seine Gebote befolgten. Halleluja!	45 και εμνησθη της διαθηκης αυτου και μετεμεληθη κατα το πληθος του ελεους αυτου
	46 και εδωκεν αυτους εις οικτιρμους εναντιον παντων των αιχμαλωτισαντων αυτους
	47 σωσον ημας κυριε ο θεος ημων και επισυναγαγε ημας εκ των εθνων του εξομολογησασθαι τω ονοματι τω αγιω σου του εγκαυχασθαι εν τη αινεσει σου
	48 ευλογητος κυριος ο θεος ισραηλ απο του αιωνος και εως του αιωνος και ερει πας ο λαος γενοιτο γενοιτο