Psalmi 54

VULGATA	LXX
1 In finem, in carminibus. Intellectus David.	1 εις το τελος εν υμνοις συνεσεως τω δαυιδ
2 Exaudi, Deus, orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam :	2 ενωτισαι ο θεος την προσευχην μου και μη υπεριδης την δεησιν μου
3 intende mihi, et exaudi me. Contristatus sum in exercitatione mea, et conturbatus sum	3 προσχες μοι και εισακουσον μου ελυπηθην εν τη αδολεσχια μου και εταραχθην
4 a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinaverunt in me iniquitates, et in ira molesti erant mihi.	4 απο φωνης εχθρου και απο θλιψεως αμαρτωλου οτι εξεκλιναν επ' εμε ανομιαν και εν οργη ενεκοτουν μοι
5 Cor meum conturbatum est in me, et formido mortis cecidit super me.	5 η καρδια μου εταραχθη εν εμοι και δειλια θανατου επεπεσεν επ' εμε
6 Timor et tremor venerunt super me, et contexerunt me tenebræ.	6 φοβος και τρομος ηλθεν επ' εμε και εκαλυψεν με σκοτος
7 Et dixi : Quis dabit mihi pennas sicut columbæ, et volabo, et requiescam ?	7 και ειπα τις δωσει μοι πτερυγας ωσει περιστερας και πετασθησομαι και καταπαυσω
8 Ecce elongavi fugiens, et mansi in solitudine.	8 ιδου εμακρυνα φυγαδευων και ηυλισθην εν τη ερημω διαψαλμα
9 Exspectabam eum qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate.	9 προσεδεχομην τον σωζοντα με απο ολιγοψυχιας και καταιγιδος
10 Præcipita, Domine ; divide linguas eorum : quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate.	10 καταποντισον κυριε και καταδιελε τας γλωσσας αυτων οτι ειδον ανομιαν και αντιλογιαν εν τη πολει
11 Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas ; et labor in medio ejus,	11 ημερας και νυκτος κυκλωσει αυτην επι τα τειχη αυτης ανομια και κοπος εν μεσω αυτης και αδικια
12 et injustitia : et non defecit de plateis ejus usura et dolus.	12 και ουκ εξελιπεν εκ των πλατειων αυτης τοκος και δολος
13 Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique. Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset, abscondissem me forsitan ab eo.	13 οτι ει εχθρος ωνειδισεν με υπηνεγκα αν και ει ο μισων με επ' εμε εμεγαλορρημονησεν εκρυβην αν απ' αυτου
14 Tu vero homo unanimis, dux meus, et notus meus :	14 συ δε ανθρωπε ισοψυχε ηγεμων μου και γνωστε μου
15 qui simul mecum dulces capiebas cibos ; in domo Dei ambulavimus cum consensu.	15 ος επι το αυτο μοι εγλυκανας εδεσματα εν τω οικω του θεου επορευθημεν εν ομονοια
16 Veniat mors super illos, et descendant in infernum viventes : quoniam nequitiæ in habitaculis eorum, in medio eorum.	16 ελθετω θανατος επ' αυτους και καταβητωσαν εις αδου ζωντες οτι πονηριαι εν ταις παροικιαις αυτων εν μεσω αυτων
17 Ego autem ad Deum clamavi, et Dominus salvabit me.	17 εγω δε προς τον θεον εκεκραξα και ο κυριος εισηκουσεν μου
18 Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo ; et exaudiet vocem meam.	18 εσπερας και πρωι και μεσημβριας διηγησομαι απαγγελω και εισακουσεται της φωνης μου
19 Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi : quoniam inter multos erant mecum.	19 λυτρωσεται εν ειρηνη την ψυχην μου απο των εγγιζοντων μοι οτι εν πολλοις ησαν συν εμοι
20 Exaudiet Deus, et humiliabit illos, qui est ante sæcula. Non enim est illis commutatio, et non timuerunt Deum.	20 εισακουσεται ο θεος και ταπεινωσει αυτους ο υπαρχων προ των αιωνων διαψαλμα ου γαρ εστιν αυτοις ανταλλαγμα και ουκ εφοβηθησαν τον θεον
21 Extendit manum suam in retribuendo ; contaminaverunt testamentum ejus :	21 εξετεινεν την χειρα αυτου εν τω αποδιδοναι εβεβηλωσαν την διαθηκην αυτου
22 divisi sunt ab ira vultus ejus, et appropinquavit cor illius. Molliti sunt sermones ejus super oleum ; et ipsi sunt jacula.	22 διεμερισθησαν απο οργης του προσωπου αυτου και ηγγισεν η καρδια αυτου ηπαλυνθησαν οι λογοι αυτου υπερ ελαιον και αυτοι εισιν βολιδες
23 Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet ; non dabit in æternum fluctuationem justo.	23 επιρριψον επι κυριον την μεριμναν σου και αυτος σε διαθρεψει ου δωσει εις τον αιωνα σαλον τω δικαιω
24 Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos ; ego autem sperabo in te, Domine.	24 συ δε ο θεος καταξεις αυτους εις φρεαρ διαφθορας ανδρες αιματων και δολιοτητος ου μη ημισευσωσιν τας ημερας αυτων εγω δε ελπιω επι σε κυριε