Psalmi 100

VULGATA	LXX
1 Psalmus ipsi David. Misericordiam et judicium cantabo tibi, Domine ; psallam,	1 τω δαυιδ ψαλμος ελεος και κρισιν ασομαι σοι κυριε
2 et intelligam in via immaculata : quando venies ad me ? Perambulabam in innocentia cordis mei, in medio domus meæ.	2 ψαλω και συνησω εν οδω αμωμω ποτε ηξεις προς με διεπορευομην εν ακακια καρδιας μου εν μεσω του οικου μου
3 Non proponebam ante oculos meos rem injustam ; facientes prævaricationes odivi ; non adhæsit mihi	3 ου προεθεμην προ οφθαλμων μου πραγμα παρανομον ποιουντας παραβασεις εμισησα
4 cor pravum ; declinantem a me malignum non cognoscebam.	4 ουκ εκολληθη μοι καρδια σκαμβη εκκλινοντος απ' εμου του πονηρου ουκ εγινωσκον
5 Detrahentem secreto proximo suo, hunc persequebar : superbo oculo, et insatiabili corde, cum hoc non edebam.	5 τον καταλαλουντα λαθρα του πλησιον αυτου τουτον εξεδιωκον υπερηφανω οφθαλμω και απληστω καρδια τουτω ου συνησθιον
6 Oculi mei ad fideles terræ, ut sedeant mecum ; ambulans in via immaculata, hic mihi ministrabat.	6 οι οφθαλμοι μου επι τους πιστους της γης του συγκαθησθαι αυτους μετ' εμου πορευομενος εν οδω αμωμω ουτος μοι ελειτουργει
7 Non habitabit in medio domus meæ qui facit superbiam ; qui loquitur iniqua non direxit in conspectu oculorum meorum.	7 ου κατωκει εν μεσω της οικιας μου ποιων υπερηφανιαν λαλων αδικα ου κατευθυνεν εναντιον των οφθαλμων μου
8 In matutino interficiebam omnes peccatores terræ, ut disperderem de civitate Domini omnes operantes iniquitatem.	8 εις τας πρωιας απεκτεννον παντας τους αμαρτωλους της γης του εξολεθρευσαι εκ πολεως κυριου παντας τους εργαζομενους την ανομιαν