Proverbi 8

¹ Numquid non sapientia clamitat,
et prudentia dat vocem suam?

² In summis verticibus
supra viam in mediis semitis stans,

³ iuxta portas ad introitum civitatis,
in ipsis foribus conclamat:

⁴ “ O viri, ad vos clamito,
et vox mea ad filios hominum.

⁵ Intellegite, parvuli, astutiam;
et insipientes, animadvertite.

⁶ Audite, quoniam de rebus magnis locutura sum,
et aperientur labia mea, ut recta praedicent.

⁷ Veritatem meditabitur guttur meum,
et labia mea detestabuntur impium.

⁸ Iusti sunt omnes sermones oris mei,
non est in eis pravum quid neque perversum;

⁹ omnes recti sunt intellegentibus
et aequi invenientibus scientiam.

¹⁰ Accipitc disciplinam meam et non pecuniam,
doctrinam magis quam aurum electum.

¹¹ Melior est enim sapientia gemmis,
et omne desiderabile ei non potest comparari ”.

¹² Ego sapientia habito cum prudentia
et artem excogitandi invenio.

¹³ Timor Domini odisse malum;
arrogantiam et superbiam et viam pravam
et os bilingue detestor.

¹⁴ Meum est consilium et prudentia,
mea est intellegentia, mea est fortitudo.

¹⁵ Per me reges regnant,
et principes iusta decernunt;

¹⁶ per me duces imperant,
et potentes decernunt iustitiam.

¹⁷ Ego diligentes me diligo;
et, qui mane vigilant ad me, invenient me.

¹⁸ Mecum sunt divitiae et gloria,
opes superbae et iustitia.

¹⁹ Melior est enim fructus meus auro et obryzo,
et genimina mea argento electo.

²⁰ In viis iustitiae ambulo,
in medio semitarum iudicii,

²¹ ut ditem diligentes me
et thesauros eorum repleam.

²² Dominus possedit me in initio viarum suarum,
antequam quidquam faceret a principio;

²³ ab aeterno ordinata sum
et ex antiquis, antequam terra fieret.

²⁴ Nondum erant abyssi, et ego iam concepta eram,
necdum fontes graves aquis,

²⁵ priusquam montes demergerentur,
ante colles ego parturiebar.

²⁶ Adhuc terram non fecerat et campos
et initium glebae orbis terrae.

²⁷ Quando praeparabat caelos, aderam,
quando certa lege et gyro vallabat abyssos,

²⁸ quando nubes firmabat sursum,
et praevaluerunt fontes abyssi,

²⁹ quando circumdabat mari terminum suum
et aquis, ne transirent fines suos,
quando iecit fundamenta terrae,

³⁰ cum eo eram ut artifex:
delectatio eius per singulos dies,
ludens coram eo omni tempore,

³¹ ludens in orbe terrarum,
et deliciae meae esse cum filiis hominum.

³² Nunc ergo, filii, audite me:
beati, qui custodiunt vias meas;

³³ audite disciplinam et estote sapientes
et nolite abicere eam.

³⁴ Beatus homo, qui audit me
et qui vigilat ad fores meas cotidie
et observat ad postes ostii mei.

³⁵ Qui me invenerit, inveniet vitam
et hauriet delicias a Domino.

³⁶ Qui autem in me peccaverit, laedet animam suam:
omnes, qui me oderunt, diligunt mortem.