Proverbi 17

¹ Melior est buccella sicca cum pace
quam domus plena victimis cum iurgio.

² Servus sapiens dominabitur filiis inhonestis
et inter fratres hereditatem dividet.

³ Sicut igne probatur argentum et aurum camino,
ita corda probat Dominus.

⁴ Malus oboedit labio iniquo,
et fallax obtemperat linguae mendaci.

⁵ Qui despicit pauperem, exprobrat Factori eius;
et, qui in ruina laetatur alterius, non erit impunitus.

⁶ Corona senum filii filiorum,
et gloria filiorum patres eorum.

⁷ Non decent stultum verba composita,
nec principem labium mentiens.

⁸ Gemma gratissima munus in oculis domini eius;
quocumque se verterit, prospere aget.

⁹ Qui celat delictum, quaerit amicitias;
qui sermone repetit, separat foederatos.

¹⁰ Plus proficit correptio apud prudentem
quam centum plagae apud stultum.

¹¹ Semper iurgia quaerit malus;
angelus autem crudelis mittetur contra eum.

¹² Expedit magis ursae occurrere, raptis fetibus,
quam fatuo confidenti in stultitia sua.

¹³ Qui reddit mala pro bonis,
non recedet malum de domo eius.

¹⁴ Aquarum proruptio initium est iurgiorum;
et, antequam exacerbetur contentio, desere.

¹⁵ Qui iustificat impium et qui condemnat iustum,
abominabilis est uterque apud Dominum.

¹⁶ Ad quid pretium in manu stulti?
Ad emendam sapientiam, cum careat corde?

¹⁷ Omni tempore diligit, qui amicus est,
et frater ad angustiam natus est.

¹⁸ Stultus homo iungit manus,
cum spoponderit pro amico suo.

¹⁹ Qui diligit delictum, diligit rixas;
et, qui exaltat ostium, quaerit effracturam.

²⁰ Qui perversi cordis est, non inveniet bonum;
et, qui vertit linguam, incidet in malum.

²¹ Qui generat stultum, maerorem generat sibi,
sed nec pater in fatuo laetabitur.

²² Animus gaudens aetatem floridam facit,
spiritus tristis exsiccat ossa.

²³ Munera de sinu impius accipit,
ut pervertat semitas iudicii.

²⁴ In facie prudentis lucet sapientia,
oculi stultorum in finibus terrae.

²⁵ Ira patris filius stultus
et dolor matris, quae genuit eum.

²⁶ Non est bonum multam inferre iusto
nec percutere principem contra rectitudinem.

²⁷ Qui moderatur sermones suos, novit scientiam,
et lenis spiritu est vir prudens.

²⁸ Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur
et, si compresserit labia sua, intellegens.