Proverbi 8
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | LXX |
---|---|
1 Numquid non sapientia clamitat, et prudentia dat vocem suam? | 1 συ την σοφιαν κηρυξεις ινα φρονησις σοι υπακουση |
2 In summis verticibus supra viam in mediis semitis stans, | 2 επι γαρ των υψηλων ακρων εστιν ανα μεσον δε των τριβων εστηκεν |
3 iuxta portas ad introitum civitatis, in ipsis foribus conclamat: | 3 παρα γαρ πυλαις δυναστων παρεδρευει εν δε εισοδοις υμνειται |
4 “ O viri, ad vos clamito, et vox mea ad filios hominum. | 4 υμας ω ανθρωποι παρακαλω και προιεμαι εμην φωνην υιοις ανθρωπων |
5 Intellegite, parvuli, astutiam; et insipientes, animadvertite. | 5 νοησατε ακακοι πανουργιαν οι δε απαιδευτοι ενθεσθε καρδιαν |
6 Audite, quoniam de rebus magnis locutura sum, et aperientur labia mea, ut recta praedicent. | 6 εισακουσατε μου σεμνα γαρ ερω και ανοισω απο χειλεων ορθα |
7 Veritatem meditabitur guttur meum, et labia mea detestabuntur impium. | 7 οτι αληθειαν μελετησει ο φαρυγξ μου εβδελυγμενα δε εναντιον εμου χειλη ψευδη |
8 Iusti sunt omnes sermones oris mei, non est in eis pravum quid neque perversum; | 8 μετα δικαιοσυνης παντα τα ρηματα του στοματος μου ουδεν εν αυτοις σκολιον ουδε στραγγαλωδες |
9 omnes recti sunt intellegentibus et aequi invenientibus scientiam. | 9 παντα ενωπια τοις συνιουσιν και ορθα τοις ευρισκουσι γνωσιν |
10 Accipitc disciplinam meam et non pecuniam, doctrinam magis quam aurum electum. | 10 λαβετε παιδειαν και μη αργυριον και γνωσιν υπερ χρυσιον δεδοκιμασμενον ανθαιρεισθε δε αισθησιν χρυσιου καθαρου |
11 Melior est enim sapientia gemmis, et omne desiderabile ei non potest comparari ”. | 11 κρεισσων γαρ σοφια λιθων πολυτελων παν δε τιμιον ουκ αξιον αυτης εστιν |
12 Ego sapientia habito cum prudentia et artem excogitandi invenio. | 12 εγω η σοφια κατεσκηνωσα βουλην και γνωσιν και εννοιαν εγω επεκαλεσαμην |
13 Timor Domini odisse malum; arrogantiam et superbiam et viam pravam et os bilingue detestor. | 13 φοβος κυριου μισει αδικιαν υβριν τε και υπερηφανιαν και οδους πονηρων μεμισηκα δε εγω διεστραμμενας οδους κακων |
14 Meum est consilium et prudentia, mea est intellegentia, mea est fortitudo. | 14 εμη βουλη και ασφαλεια εμη φρονησις εμη δε ισχυς |
15 Per me reges regnant, et principes iusta decernunt; | 15 δι' εμου βασιλεις βασιλευουσιν και οι δυνασται γραφουσιν δικαιοσυνην |
16 per me duces imperant, et potentes decernunt iustitiam. | 16 δι' εμου μεγιστανες μεγαλυνονται και τυραννοι δι' εμου κρατουσι γης |
17 Ego diligentes me diligo; et, qui mane vigilant ad me, invenient me. | 17 εγω τους εμε φιλουντας αγαπω οι δε εμε ζητουντες ευρησουσιν |
18 Mecum sunt divitiae et gloria, opes superbae et iustitia. | 18 πλουτος και δοξα εμοι υπαρχει και κτησις πολλων και δικαιοσυνη |
19 Melior est enim fructus meus auro et obryzo, et genimina mea argento electo. | 19 βελτιον εμε καρπιζεσθαι υπερ χρυσιον και λιθον τιμιον τα δε εμα γενηματα κρεισσω αργυριου εκλεκτου |
20 In viis iustitiae ambulo, in medio semitarum iudicii, | 20 εν οδοις δικαιοσυνης περιπατω και ανα μεσον τριβων δικαιωματος αναστρεφομαι |
21 ut ditem diligentes me et thesauros eorum repleam. | 21 ινα μερισω τοις εμε αγαπωσιν υπαρξιν και τους θησαυρους αυτων εμπλησω αγαθων [21α] εαν αναγγειλω υμιν τα καθ' ημεραν γινομενα μνημονευσω τα εξ αιωνος αριθμησαι |
22 Dominus possedit me in initio viarum suarum, antequam quidquam faceret a principio; | 22 κυριος εκτισεν με αρχην οδων αυτου εις εργα αυτου |
23 ab aeterno ordinata sum et ex antiquis, antequam terra fieret. | 23 προ του αιωνος εθεμελιωσεν με εν αρχη |
24 Nondum erant abyssi, et ego iam concepta eram, necdum fontes graves aquis, | 24 προ του την γην ποιησαι και προ του τας αβυσσους ποιησαι προ του προελθειν τας πηγας των υδατων |
25 priusquam montes demergerentur, ante colles ego parturiebar. | 25 προ του ορη εδρασθηναι προ δε παντων βουνων γεννα με |
26 Adhuc terram non fecerat et campos et initium glebae orbis terrae. | 26 κυριος εποιησεν χωρας και αοικητους και ακρα οικουμενα της υπ' ουρανον |
27 Quando praeparabat caelos, aderam, quando certa lege et gyro vallabat abyssos, | 27 ηνικα ητοιμαζεν τον ουρανον συμπαρημην αυτω και οτε αφωριζεν τον εαυτου θρονον επ' ανεμων |
28 quando nubes firmabat sursum, et praevaluerunt fontes abyssi, | 28 ηνικα ισχυρα εποιει τα ανω νεφη και ως ασφαλεις ετιθει πηγας της υπ' ουρανον |
29 quando circumdabat mari terminum suum et aquis, ne transirent fines suos, quando iecit fundamenta terrae, | 29 και ισχυρα εποιει τα θεμελια της γης |
30 cum eo eram ut artifex: delectatio eius per singulos dies, ludens coram eo omni tempore, | 30 ημην παρ' αυτω αρμοζουσα εγω ημην η προσεχαιρεν καθ' ημεραν δε ευφραινομην εν προσωπω αυτου εν παντι καιρω |
31 ludens in orbe terrarum, et deliciae meae esse cum filiis hominum. | 31 οτε ευφραινετο την οικουμενην συντελεσας και ενευφραινετο εν υιοις ανθρωπων |
32 Nunc ergo, filii, audite me: beati, qui custodiunt vias meas; | 32 νυν ουν υιε ακουε μου |
33 audite disciplinam et estote sapientes et nolite abicere eam. | 33 - |
34 Beatus homo, qui audit me et qui vigilat ad fores meas cotidie et observat ad postes ostii mei. | 34 μακαριος ανηρ ος εισακουσεται μου και ανθρωπος ος τας εμας οδους φυλαξει αγρυπνων επ' εμαις θυραις καθ' ημεραν τηρων σταθμους εμων εισοδων |
35 Qui me invenerit, inveniet vitam et hauriet delicias a Domino. | 35 αι γαρ εξοδοι μου εξοδοι ζωης και ετοιμαζεται θελησις παρα κυριου |
36 Qui autem in me peccaverit, laedet animam suam: omnes, qui me oderunt, diligunt mortem. | 36 οι δε εις εμε αμαρτανοντες ασεβουσιν τας εαυτων ψυχας και οι μισουντες με αγαπωσιν θανατον |