Proverbi 8

NOVA VULGATA	GREEK BIBLE
1 Numquid non sapientia clamitat, et prudentia dat vocem suam?	1 Δεν κραζει η σοφια; και δεν εκπεμπει την φωνην αυτης η συνεσις;
2 In summis verticibus supra viam in mediis semitis stans,	2 Ισταται επι της κορυφης των υψηλων τοπων, υπερ την οδον, εν τω μεσω των τριοδων.
3 iuxta portas ad introitum civitatis, in ipsis foribus conclamat:	3 Κραζει πλησιον των πυλων, εν τη εισοδω της πολεως, εν τη εισοδω των θυρων?
4 “ O viri, ad vos clamito, et vox mea ad filios hominum.	4 προς εσας, ανθρωποι, κραζω? και η φωνη μου εκπεμπεται προς τους υιους των ανθρωπων.
5 Intellegite, parvuli, astutiam; et insipientes, animadvertite.	5 Απλοι, νοησατε φρονησιν? και αφρονες, αποκτησατε νοημονα καρδιαν.
6 Audite, quoniam de rebus magnis locutura sum, et aperientur labia mea, ut recta praedicent.	6 Ακουσατε? διοτι θελω λαλησει πραγματα εξοχα, και τα χειλη μου θελουσι προφερει ορθα.
7 Veritatem meditabitur guttur meum, et labia mea detestabuntur impium.	7 Διοτι αληθειαν θελει λαλησει ο λαρυγξ μου? τα δε χειλη μου βδελυττονται την ασεβειαν.
8 Iusti sunt omnes sermones oris mei, non est in eis pravum quid neque perversum;	8 Παντες οι λογοι του στοματος μου ειναι μετα δικαιοσυνης? δεν υπαρχει εν αυτοις δολιον διεστραμμενον?
9 omnes recti sunt intellegentibus et aequi invenientibus scientiam.	9 Παντες ειναι σαφεις εις τον νοουντα και ορθοι εις τους ευρισκοντας γνωσιν.
10 Accipitc disciplinam meam et non pecuniam, doctrinam magis quam aurum electum.	10 Λαβετε την παιδειαν μου, και μη αργυριον? και γνωσιν, μαλλον παρα χρυσιον εκλεκτον.
11 Melior est enim sapientia gemmis, et omne desiderabile ei non potest comparari ”.	11 Διοτι η σοφια ειναι καλητερα λιθων πολυτιμων? και παντα τα επιθυμητα πραγματα δεν ειναι ανταξια αυτης.
12 Ego sapientia habito cum prudentia et artem excogitandi invenio.	12 Εγω η σοφια κατοικω μετα της φρονησεως, και εφευρισκω γνωσιν συνετων βουλευματων.
13 Timor Domini odisse malum; arrogantiam et superbiam et viam pravam et os bilingue detestor.	13 Ο φοβος του Κυριου ειναι να μιση τις το κακον? αλαζονειαν και αυθαδειαν και πονηραν οδον και διεστραμμενον στομα εγω μισω.
14 Meum est consilium et prudentia, mea est intellegentia, mea est fortitudo.	14 Εμου ειναι η βουλη και η ασφαλεια? εγω ειμαι η συνεσις? εμου η δυναμις.
15 Per me reges regnant, et principes iusta decernunt;	15 Δι' εμου οι βασιλεις βασιλευουσι, και οι αρχοντες θεσπιζουσι δικαιοσυνην.
16 per me duces imperant, et potentes decernunt iustitiam.	16 Δι' εμου οι ηγεμονες ηγεμονευουσι, και οι μεγιστανες, παντες οι κριται της γης?
17 Ego diligentes me diligo; et, qui mane vigilant ad me, invenient me.	17 Εγω τους εμε αγαπωντας αγαπω? και οι ζητουντες με θελουσι με ευρει.
18 Mecum sunt divitiae et gloria, opes superbae et iustitia.	18 Πλουτος και δοξα ειναι μετ' εμου, αγαθα διαμενοντα και δικαιοσυνη.
19 Melior est enim fructus meus auro et obryzo, et genimina mea argento electo.	19 Οι καρποι μου ειναι καλητεροι χρυσιου και χρυσιου καθαρου? και τα γεννηματα μου, εκλεκτου αργυριου.
20 In viis iustitiae ambulo, in medio semitarum iudicii,	20 Περιπατω εν οδω δικαιοσυνης, αναμεσον των τριβων της κρισεως,
21 ut ditem diligentes me et thesauros eorum repleam.	21 δια να καμω τους αγαπωντας με να κληρονομησωσιν αγαθα, και να γεμισω τους θησαυρους αυτων.
22 Dominus possedit me in initio viarum suarum, antequam quidquam faceret a principio;	22 Ο Κυριος με ειχεν εν τη αρχη των οδων αυτου, προ των εργων αυτου, απ' αιωνος.
23 ab aeterno ordinata sum et ex antiquis, antequam terra fieret.	23 Προ του αιωνος με εχρισεν, απ' αρχης, πριν υπαρξη η γη.
24 Nondum erant abyssi, et ego iam concepta eram, necdum fontes graves aquis,	24 Εγεννηθην οτε δεν ησαν αι αβυσσοι, οτε δεν υπηρχον αι πηγαι αι αναβρυουσαι υδατα?
25 priusquam montes demergerentur, ante colles ego parturiebar.	25 Πριν τα ορη θεμελιωθωσι, προ των λοφων, εγω εγεννηθην?
26 Adhuc terram non fecerat et campos et initium glebae orbis terrae.	26 ενω δεν ειχεν ετι καμει την γην ουτε πεδιαδας, ουτε κορυφας χωματων της οικουμενης.
27 Quando praeparabat caelos, aderam, quando certa lege et gyro vallabat abyssos,	27 Οτε ητοιμαζε τους ουρανους, εγω ημην εκει? οτε περιεγραφε καμαραν υπερανω του προσωπου της αβυσσου?
28 quando nubes firmabat sursum, et praevaluerunt fontes abyssi,	28 οτε εστερεονε τον αιθερα επανω? οτε ωχυρονε τας πηγας της αβυσσου?
29 quando circumdabat mari terminum suum et aquis, ne transirent fines suos, quando iecit fundamenta terrae,	29 οτε επεβαλλε τον νομον αυτου εις την θαλασσαν, να μη παραβωσι τα υδατα το προσταγμα αυτου? οτε διεταττε τα θεμελια της γης?
30 cum eo eram ut artifex: delectatio eius per singulos dies, ludens coram eo omni tempore,	30 τοτε ημην πλησιον αυτου δημιουργουσα? και εγω ημην καθ' ημεραν η τρυφη αυτου, ευφραινομενη παντοτε ενωπιον αυτου,
31 ludens in orbe terrarum, et deliciae meae esse cum filiis hominum.	31 ευφραινομενη εν τη οικουμενη της γης αυτου? και η τρυφη μου ητο μετα των υιων των ανθρωπων.
32 Nunc ergo, filii, audite me: beati, qui custodiunt vias meas;	32 Τωρα λοιπον ακουσατε μου, ω τεκνα? διοτι μακαριοι οι φυλαττοντες τας οδους μου.
33 audite disciplinam et estote sapientes et nolite abicere eam.	33 Ακουσατε παιδειαν και γενεσθε σοφοι, και μη αποδοκιμαζετε αυτην.
34 Beatus homo, qui audit me et qui vigilat ad fores meas cotidie et observat ad postes ostii mei.	34 Μακαριος ο ανθρωπος, οστις μου ακουση, αγρυπνων καθ' ημεραν εν ταις πυλαις μου, περιμενων εις τους παραστατας των θυρων μου?
35 Qui me invenerit, inveniet vitam et hauriet delicias a Domino.	35 διοτι οστις ευρη εμε, θελει ευρει ζωην, και θελει λαβει χαριν παρα Κυριου.
36 Qui autem in me peccaverit, laedet animam suam: omnes, qui me oderunt, diligunt mortem.	36 Οστις ομως αμαρτηση εις εμε, την εαυτου ψυχην αδικει? παντες οι μισουντες με αγαπωσι θανατον.