Salmi 18
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 1974 | NOVA VULGATA |
---|---|
1 'Al maestro del coro. Di Davide, servo del Signore, che rivolse al Signore le parole di questo canto, quando il Signore lo liberò dal potere di tutti i suoi nemici, | 1 Magistro chori. David, servi Domini, qui locutus est ad Dominum verba huius cantici, quando Dominus eum liberaverat e potestate omnium inimicorum suorum |
2 e dalla mano di Saul. Disse dunque:' Ti amo, Signore, mia forza, | 2 et e manu Saul. Dixit igitur: Diligam te, Domine, fortitudo mea. |
3 Signore, mia roccia, mia fortezza, mio liberatore; mio Dio, mia rupe, in cui trovo riparo; mio scudo e baluardo, mia potente salvezza. | 3 Domine, firmamentum meum et refugium meum et liberator meus; Deus meus, adiutor meus, et sperabo in eum; protector meus et cornu salutis meae et susceptor meus. |
4 Invoco il Signore, degno di lode, e sarò salvato dai miei nemici. | 4 Laudabilem invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero. |
5 Mi circondavano flutti di morte, mi travolgevano torrenti impetuosi; | 5 Circumdederunt me fluctus mortis, et torrentes Belial conturbaverunt me; |
6 già mi avvolgevano i lacci degli inferi, già mi stringevano agguati mortali. | 6 funes inferni circumdederunt me, praeoccupaverunt me laquei mortis. |
7 Nel mio affanno invocai il Signore, nell'angoscia gridai al mio Dio: dal suo tempio ascoltò la mia voce, al suo orecchio pervenne il mio grido. | 7 In tribulatione mea invocavi Dominum et ad Deum meum clamavi; exaudivit de templo suo vocem meam, et clamor meus in conspectu eius introivit in aures eius. |
8 La terra tremò e si scosse; vacillarono le fondamenta dei monti, si scossero perché egli era sdegnato. | 8 Commota est et contremuit terra; fundamenta montium concussa sunt et commota sunt, quoniam iratus est. |
9 Dalle sue narici saliva fumo, dalla sua bocca un fuoco divorante; da lui sprizzavano carboni ardenti. | 9 Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius devorans; carbones succensi processerunt ab eo. |
10 Abbassò i cieli e discese, fosca caligine sotto i suoi piedi. | 10 Inclinavit caelos et descendit, et caligo sub pedibus eius. |
11 Cavalcava un cherubino e volava, si librava sulle ali del vento. | 11 Et ascendit super cherub et volavit, ferebatur super pennas ventorum. |
12 Si avvolgeva di tenebre come di velo, acque oscure e dense nubi lo coprivano. | 12 Et posuit tenebras latibulum suum, in circuitu eius tabernaculum eius, tenebrosa aqua, nubes aeris. |
13 Davanti al suo fulgore si dissipavano le nubi con grandine e carboni ardenti. | 13 Prae fulgore in conspectu eius nubes transierunt, grando et carbones ignis. |
14 Il Signore tuonò dal cielo, l'Altissimo fece udire la sua voce: grandine e carboni ardenti. | 14 Et intonuit de caelo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis. |
15 Scagliò saette e li disperse, fulminò con folgori e li sconfisse. | 15 Et misit sagittas suas et dissipavit eos, fulgura iecit et conturbavit eos. |
16 Allora apparve il fondo del mare, si scoprirono le fondamenta del mondo, per la tua minaccia, Signore, per lo spirare del tuo furore. | 16 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus irae tuae. |
17 Stese la mano dall'alto e mi prese, mi sollevò dalle grandi acque, | 17 Misit de summo et accepit me et assumpsit me de aquis multis; |
18 mi liberò da nemici potenti, da coloro che mi odiavano ed eran più forti di me. | 18 eripuit me de inimicis meis fortissimis et ab his, qui oderunt me, quoniam confortati sunt super me. |
19 Mi assalirono nel giorno di sventura, ma il Signore fu mio sostegno; | 19 Oppugnaverunt me in die afflictionis meae, et factus est Dominus fulcimentum meum; |
20 mi portò al largo, mi liberò perché mi vuol bene. | 20 et eduxit me in latitudinem, salvum me fecit, quoniam voluit me. |
21 Il Signore mi tratta secondo la mia giustizia, mi ripaga secondo l'innocenza delle mie mani; | 21 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum puritatem manuum mearum reddet mihi, |
22 perché ho custodito le vie del Signore, non ho abbandonato empiamente il mio Dio. | 22 quia custodivi vias Domini nec impie recessi a Deo meo. |
23 I suoi giudizi mi stanno tutti davanti, non ho respinto da me la sua legge; | 23 Quoniam omnia iudicia eius in conspectu meo, et iustitias eius non reppuli a me; |
24 ma integro sono stato con lui e mi sono guardato dalla colpa. | 24 et fui immaculatus cum eo et observavi me ab iniquitate. |
25 Il Signore mi rende secondo la mia giustizia, secondo l'innocenza delle mie mani davanti ai suoi occhi. | 25 Et retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum eius. |
26 Con l'uomo buono tu sei buono con l'uomo integro tu sei integro, | 26 Cum sancto sanctus eris et cum viro innocente innocens eris |
27 con l'uomo puro tu sei puro, con il perverso tu sei astuto. | 27 et cum electo electus eris et cum perverso callidus eris. |
28 Perché tu salvi il popolo degli umili, ma abbassi gli occhi dei superbi. | 28 Quoniam tu populum humilem salvum facies et oculos superborum humiliabis. |
29 Tu, Signore, sei luce alla mia lampada; il mio Dio rischiara le mie tenebre. | 29 Quoniam tu accendis lucernam meam, Domine; Deus meus illuminat tenebras meas. |
30 Con te mi lancerò contro le schiere, con il mio Dio scavalcherò le mura. | 30 Quoniam in te aggrediar hostium turmas et in Deo meo transiliam murum. |
31 La via di Dio è diritta, la parola del Signore è provata al fuoco; egli è scudo per chi in lui si rifugia. | 31 Deus, impolluta via eius, eloquia Domini igne examinata; protector est omnium sperantium in se. |
32 Infatti, chi è Dio, se non il Signore? O chi è rupe, se non il nostro Dio? | 32 Quoniam quis Deus praeter Dominum? Aut quae munitio praeter Deum nostrum? |
33 Il Dio che mi ha cinto di vigore e ha reso integro il mio cammino; | 33 Deus, qui praecinxit me virtute et posuit immaculatam viam meam; |
34 mi ha dato agilità come di cerve, sulle alture mi ha fatto stare saldo; | 34 qui perfecit pedes meos tamquam cervorum et super excelsa statuit me; |
35 ha addestrato le mie mani alla battaglia, le mie braccia a tender l'arco di bronzo. | 35 qui docet manus meas ad proelium, et tendunt arcum aereum brachia mea. |
36 Tu mi hai dato il tuo scudo di salvezza, la tua destra mi ha sostenuto, la tua bontà mi ha fatto crescere. | 36 Et dedisti mihi scutum salutis tuae, et dextera tua suscepit me, et exauditio tua magnificavit me. |
37 Hai spianato la via ai miei passi, i miei piedi non hanno vacillato. | 37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmata vestigia mea. |
38 Ho inseguito i miei nemici e li ho raggiunti, non sono tornato senza averli annientati. | 38 Persequebar inimicos meos et comprehendebam illos et non convertebar, donec deficerent. |
39 Li ho colpiti e non si sono rialzati, sono caduti sotto i miei piedi. | 39 Confringebam illos, nec poterant stare, cadebant subtus pedes meos. |
40 Tu mi hai cinto di forza per la guerra, hai piegato sotto di me gli avversari. | 40 Et praecinxisti me virtute ad bellum et supplantasti insurgentes in me subtus me. |
41 Dei nemici mi hai mostrato le spalle, hai disperso quanti mi odiavano. | 41 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum et odientes me disperdidisti. |
42 Hanno gridato e nessuno li ha salvati, al Signore, ma non ha risposto. | 42 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret, ad Dominum, nec exaudivit eos. |
43 Come polvere al vento li ho dispersi, calpestati come fango delle strade. | 43 Et comminui eos ut pulverem ante faciem venti, ut lutum platearum contrivi eos. |
44 Mi hai scampato dal popolo in rivolta, mi hai posto a capo delle nazioni. Un popolo che non conoscevo mi ha servito; | 44 Eripuisti me de contradictionibus populi, constituisti me in caput gentium. Populus, quem non cognovi, servivit mihi, |
45 all'udirmi, subito mi obbedivano, stranieri cercavano il mio favore, | 45 in auditu auris oboedivit mihi. Filii alieni blanditi sunt mihi, |
46 impallidivano uomini stranieri e uscivano tremanti dai loro nascondigli. | 46 filii alieni inveterati sunt, contremuerunt in abditis suis. |
47 Viva il Signore e benedetta la mia rupe, sia esaltato il Dio della mia salvezza. | 47 Vivit Dominus, et benedictus Adiutor meus, et exaltetur Deus salutis meae. |
48 Dio, tu mi accordi la rivincita e sottometti i popoli al mio giogo, | 48 Deus, qui das vindictas mihi et subdis populos sub me, liberator meus de inimicis meis iracundis; |
49 mi scampi dai nemici furenti, dei miei avversari mi fai trionfare e mi liberi dall'uomo violento. | 49 et ab insurgentibus in me exaltas me, a viro iniquo eripis me. |
50 Per questo, Signore, ti loderò tra i popoli e canterò inni di gioia al tuo nome. | 50 Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam, |
51 Egli concede al suo re grandi vittorie, si mostra fedele al suo consacrato, a Davide e alla sua discendenza per sempre. | 51 magnificans salutes regis sui et faciens misericordiam christo suo David et semini eius usque in saeculum. |