Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Giobbe 39


font
NOVA VULGATASAGRADA BIBLIA
1 Numquid nosti tempus partus ibicum in petris
vel parturientes cervas observasti?
1 Conheces o tempo em que as cabras monteses dão à luz nos rochedos? Observaste o parto das corças?
2 Dinumerasti menses conceptus earum
et scisti tempus partus earum?
2 Contaste os meses de sua gravidez, e sabes o tempo de seu parto?
3 Incurvantur ad fetum et pariunt
et fetus suos emittunt.
3 Elas se abaixam e dão cria, e se livram de suas dores.
4 Impinguantur filii earum et adolescunt in campo,
egrediuntur et non revertuntur ad eas.
4 Seus filhos tornam-se fortes e crescem nos campos, apartam-se delas e não voltam mais.
5 Quis dimisit onagrum liberum,
et vincula ipsius quis solvit?
5 Quem pôs o asno em liberdade, quem rompeu os laços do burro selvagem?
6 Cui dedi in solitudine domum
et tabernacula eius in terra salsuginis.
6 Dei-lhe o deserto por morada, a planície salgada como lugar de habitação;
7 Contemnit multitudinem civitatis,
clamorem exactoris non audit.
7 ele ri-se do tumulto da cidade, não escuta os gritos do cocheiro,
8 Explorat montes pascuae suae
et virentia quaeque perquirit.
8 explora as montanhas, sua pastagem, e nela anda buscando tudo o que está verde.
9 Numquid volet taurus ferus servire tibi
aut morabitur ad praesepe tuum?
9 Quererá servir-te o boi selvagem, ou quererá passar a noite em teu estábulo?
10 Numquid alligabis taurum ferum ad arandum loro tuo,
aut confringet glebas vallium post te?
10 Porás uma corda em seu pescoço, ou fenderá ele atrás de ti os teus sulcos?
11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine eius
et derelinques ei labores tuos?
11 Fiarás nele porque sua força é grande, e lhe deixarás o cuidado de teu trabalho?
12 Numquid credes illi quod revertatur
et sementem in aream tuam congreget?
12 Contarás com ele para que te traga para a casa o que semeaste, e que te encha a tua eira?
13 Ala struthionis laeta est,
penna vero ciconiae et avolat.
13 A asa da avestruz bate alegremente, não tem asas nem penas bondosas...
14 Quando derelinquit ova sua in terra,
in pulvere calefiunt.
14 Ela abandona os seus ovos na terra, e os deixa aquecer no solo,
15 Obliviscitur quod pes conculcet ea,
aut bestia agri conterat.
15 não pensando que um pé poderá pisá-los e que animais selvagens poderão quebrá-los.
16 Duratur ad filios suos quasi non sint sui;
frustra laborans nullo timore anxiatur.
16 É cruel com seus filhinhos, como se não fossem seus; não se incomoda de ter sofrido em vão,
17 Privavit enim eam Deus sapientia
nec dedit illi intellegentiam.
17 pois Deus lhe negou a sabedoria e não lhe abriu a inteligência.
18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit,
deridet equum et ascensorem eius.
18 Mas quando alça o vôo, ri-se do cavalo e de seu cavaleiro.
19 Numquid praebebis equo fortitudinem
aut circumdabis collo eius iubam?
19 És tu que dás o vigor ao cavalo, e foste tu que enfeitaste seu pescoço com uma crina ondulante?
20 Numquid suscitabis eum quasi locustas?
Gloria hinnitus eius terror;
20 Que o fazes saltar como um gafanhoto, relinchando terrivelmente?
21 vallem ungula fodit, exsultat audacter,
in occursum pergit armatis.
21 Orgulhoso de sua força, escava a terra com a pata, atira-se à frente das armas.
22 Contemnit pavorem nec territur
neque cedit gladio.
22 Ri-se do medo, nada o assusta, não recua diante da espada.
23 Super ipsum sonabit pharetra,
micat hasta et acinaces.
23 Sobre ele ressoa a aljava, o ferro brilhante da lança e o dardo;
24 Fervens et fremens sorbet terram
nec consistet, cum tubae sonaverit clangor.
24 tremendo de impaciência, devora o espaço, o som da trombeta não o deixa no lugar.
25 Ubi audierit bucinam, dicit: “Uah!”.
Procul odoratur bellum,
exhortationem ducum et ululatum exercitus.
25 Ao sinal do clarim, diz: Vamos! De longe fareja a batalha, a voz troante dos chefes e o alarido dos guerreiros.
26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter,
expandens alas suas ad austrum?
26 É graças à tua sabedoria que o falcão alça o vôo, e desdobra as suas asas em direção ao meio-dia?
27 Numquid ad praeceptum tuum elevabitur aquila
et in arduis ponet nidum suum?
27 É por tua ordem que a águia levanta o vôo, e faz seu ninho nas alturas?
28 In petris manet
et in praeruptis silicibus commoratur
atque in culmine et arce.
28 Ela habita o rochedo, e nele passa a noite, sobre a ponta rochosa e o cimo escarpado.
29 Inde contemplatur escam,
et de longe oculi eius prospiciunt.
29 De lá espia sua presa, seus olhos penetram as distâncias.
30 Pulli eius lambent sanguinem;
et, ubicumque cadaver fuerit, statim adest ”.
30 Seus filhinhos se alimentam de sangue; onde quer que haja cadáveres, ali está ela.