1 Una dolce risposta rompe l'ira: una parola cruda accende il furore. | 1 οργη απολλυσιν και φρονιμους αποκρισις δε υποπιπτουσα αποστρεφει θυμον λογος δε λυπηρος εγειρει οργας |
2 La lingua dei saggj da ornamenta alla scienza: la bocca degli insensati versa stoltezza. | 2 γλωσσα σοφων καλα επισταται στομα δε αφρονων αναγγελει κακα |
3 In ogni luogo gli occhi del Signore contemplano i buoni, ed i cattivi. | 3 εν παντι τοπω οφθαλμοι κυριου σκοπευουσιν κακους τε και αγαθους |
4 La lingua di pace o albero di vita: ma quella, che non ha freno infrange lo spirito. | 4 ιασις γλωσσης δενδρον ζωης ο δε συντηρων αυτην πλησθησεται πνευματος |
5 Lo stolto si burla della correzione di suo padre ma chi fa caso delle riprensioni diventerà più saggio. Nella abbondante giustizia si trova somma fortezza: ma gli empj co' lor disegni saranno schiantati. | 5 αφρων μυκτηριζει παιδειαν πατρος ο δε φυλασσων εντολας πανουργοτερος |
6 La casa del giusto è ben munita: i guadagni dell'empio son dissipati. | 6 εν πλεοναζουση δικαιοσυνη ισχυς πολλη οι δε ασεβεις ολορριζοι εκ γης ολουνται οικοις δικαιων ισχυς πολλη καρποι δε ασεβων απολουνται |
7 Le labbra dei saggi semineranno la scienza: il cuor degli stolti sarà variabile. | 7 χειλη σοφων δεδεται αισθησει καρδιαι δε αφρονων ουκ ασφαλεις |
8 Il Signore ha in abbominazione le vittime degli empj: i voti dei giusti lo placano. | 8 θυσιαι ασεβων βδελυγμα κυριω ευχαι δε κατευθυνοντων δεκται παρ' αυτω |
9 Il Signore ha in abbominazione la via dell'empio: chi segue la giustizia è amato da lui. | 9 βδελυγμα κυριω οδοι ασεβους διωκοντας δε δικαιοσυνην αγαπα |
10 La disciplina è ingrata a colui, che abbandona la via della vita: chi odia la riprensione perirà. | 10 παιδεια ακακου γνωριζεται υπο των παριοντων οι δε μισουντες ελεγχους τελευτωσιν αισχρως |
11 L'inferno, e la perdizione sono sotto gli occhi del Signore: quanto più i cuori degli uomini? | 11 αδης και απωλεια φανερα παρα τω κυριω πως ουχι και αι καρδιαι των ανθρωπων |
12 L'uomo corrotto non ama chi lo corregge: e non va in cerca dei saggi. | 12 ουκ αγαπησει απαιδευτος τους ελεγχοντας αυτον μετα δε σοφων ουχ ομιλησει |
13 Il cuore allegro esilara il volto: la tristezza dell'anima abbatte lo spirito. | 13 καρδιας ευφραινομενης προσωπον θαλλει εν δε λυπαις ουσης σκυθρωπαζει |
14 Il cuore del saggio cerca di imparare: e la bocca degli stolti si pasce di ignoranza. | 14 καρδια ορθη ζητει αισθησιν στομα δε απαιδευτων γνωσεται κακα |
15 Tutti i giorni del povero son cattivi: ma la mente tranquilla è come un perenne convito. | 15 παντα τον χρονον οι οφθαλμοι των κακων προσδεχονται κακα οι δε αγαθοι ησυχαζουσιν δια παντος |
16 Val più un pocolino col timor del Signore, che i grandi tesori, i quali non saziano. | 16 κρεισσων μικρα μερις μετα φοβου κυριου η θησαυροι μεγαλοι μετα αφοβιας |
17 Val più essere invitato con amore a mangiar dell'erbe, che essere invitato di mala grazia ad un grasso vitello. | 17 κρεισσων ξενισμος λαχανων προς φιλιαν και χαριν η παραθεσις μοσχων μετα εχθρας |
18 L'uomo iracondo fa nascere le risse: il paziente spegne quelle, che sono nate. | 18 ανηρ θυμωδης παρασκευαζει μαχας μακροθυμος δε και την μελλουσαν καταπραυνει [18α] μακροθυμος ανηρ κατασβεσει κρισεις ο δε ασεβης εγειρει μαλλον |
19 La strada dei pigri è quasi cinta di spine; la via de' giusti è senza inciampo. | 19 οδοι αεργων εστρωμεναι ακανθαις αι δε των ανδρειων τετριμμεναι |
20 Il figliuol saggio è la letizia del padre: l'uomo stolto vilipende la propria madre. | 20 υιος σοφος ευφραινει πατερα υιος δε αφρων μυκτηριζει μητερα αυτου |
21 Lo stolto gode di sua stoltezza: ma l'uomo prudente è circospetto ne' suoi andamenti. | 21 ανοητου τριβοι ενδεεις φρενων ανηρ δε φρονιμος κατευθυνων πορευεται |
22 Dove il consiglio manca vanno in fumo i desegni: ma acquistan fermezza dove sono molti consiglieri. | 22 υπερτιθενται λογισμους οι μη τιμωντες συνεδρια εν δε καρδιαις βουλευομενων μενει βουλη |
23 L'uomo si affeziona alla opinione detta da lui; ma ottima parola è quella, che è opportuna. | 23 ου μη υπακουση ο κακος αυτη ουδε μη ειπη καιριον τι και καλον τω κοινω |
24 L'uomo intelligente va in alto pel sentiero della vita per ischivare l'abisso dell'inferno. | 24 οδοι ζωης διανοηματα συνετου ινα εκκλινας εκ του αδου σωθη |
25 Il Signore demolirà le case de superbi: e stabili farà i termini (del podere) della vedova. | 25 οικους υβριστων κατασπα κυριος εστηρισεν δε οριον χηρας |
26 I mali pensieri souo l'abbominazione del Signore: i discorsi casti sono accettissimi, e approvati da lui. | 26 βδελυγμα κυριω λογισμος αδικος αγνων δε ρησεις σεμναι |
27 Chi va dietro all'avarizia mette in iscompiglio la propria casa: colui, che odia i regali, avrà vita. Mediante la misericordia, e la fede si purgano i peccati, e mediante il timor del Signore, l'uomo schiverà il male. | 27 εξολλυσιν εαυτον ο δωρολημπτης ο δε μισων δωρων λημψεις σωζεται [27α] ελεημοσυναις και πιστεσιν αποκαθαιρονται αμαρτιαι τω δε φοβω κυριου εκκλινει πας απο κακου |
28 La mente del giusto fa suo stadio dell'ubbidienza: la bocca degli empj ridonda di malvagità. | 28 καρδιαι δικαιων μελετωσιν πιστεις στομα δε ασεβων αποκρινεται κακα [28α] δεκται παρα κυριω οδοι ανθρωπων δικαιων δια δε αυτων και οι εχθροι φιλοι γινονται |
29 Il Signore va lungi dagli empj: ed esaudirà le preghiere de' giusti. | 29 μακραν απεχει ο θεος απο ασεβων ευχαις δε δικαιων επακουει [29α] κρεισσων ολιγη λημψις μετα δικαιοσυνης η πολλα γενηματα μετα αδικιας [29β] καρδια ανδρος λογιζεσθω δικαια ινα υπο του θεου διορθωθη τα διαβηματα αυτου |
30 La luce degli occhi è letizia dell'anima: e la buona fama impingua le ossa. | 30 θεωρων οφθαλμος καλα ευφραινει καρδιαν φημη δε αγαθη πιαινει οστα |
31 L'orecchio, che ascolta le riprensioni salutevoli, avrà luogo nel consesso de' saggj. | 31 - |
32 Chi rigetta la disciplina, odia l'anima propria; ma chi piega il capo alle riprensioni, è padron del suo cuore. | 32 ος απωθειται παιδειαν μισει εαυτον ο δε τηρων ελεγχους αγαπα ψυχην αυτου |
33 Il timor del Signore è maestro di sapienza: e alla gloria va innanzi l'umiltà. | 33 φοβος θεου παιδεια και σοφια και αρχη δοξης αποκριθησεται αυτη |