1 Come la neve all'estate e la pioggia al tempo della messe, così l'onore non s'addice allo stolto. | 1 οι εμοι λογοι ειρηνται υπο θεου βασιλεως χρηματισμος ον επαιδευσεν η μητηρ αυτου |
2 Come uccello che passa volando, come passerotto che va qua e là, così la maledizione non meritata non ha effetto. | 2 τι τεκνον τηρησεις τι ρησεις θεου πρωτογενες σοι λεγω υιε τι τεκνον εμης κοιλιας τι τεκνον εμων ευχων |
3 La frusta pel cavallo, la cavezza per l'asino, il bastone sul dorso degli stolti. | 3 μη δως γυναιξι σον πλουτον και τον σον νουν και βιον εις υστεροβουλιαν |
4 Non rispondere allo stolto secondo la sua stoltezza, chè tu non abbia a diventar simile a lui. | 4 μετα βουλης παντα ποιει μετα βουλης οινοποτει οι δυνασται θυμωδεις εισιν οινον δε μη πινετωσαν |
5 Rispondi allo stolto secondo la sua stoltezza, perchè non si tenga saggio. | 5 ινα μη πιοντες επιλαθωνται της σοφιας και ορθα κριναι ου μη δυνωνται τους ασθενεις |
6 Si tronca le gambe e beve iniquità chi affida messaggi ad uno stolto. | 6 διδοτε μεθην τοις εν λυπαις και οινον πινειν τοις εν οδυναις |
7 Come lo zoppo ha invano belle gambe, così le gravi sentenze non stan bene in bocca dello stolto. | 7 ινα επιλαθωνται της πενιας και των πονων μη μνησθωσιν ετι |
8 Come chi getta la pietra nel mucchio di Mercurio, così fa chi onora lo stollo. | 8 ανοιγε σον στομα λογω θεου και κρινε παντας υγιως |
9 Come spina capitata nella mano d'un briaco, così una massima nella bocca dello stolto. | 9 ανοιγε σον στομα και κρινε δικαιως διακρινε δε πενητα και ασθενη |
10 La sentenza del giudice finisce le liti, e chi impone silenzio allo stolto calma gli sdegni. | 10 γυναικα ανδρειαν τις ευρησει τιμιωτερα δε εστιν λιθων πολυτελων η τοιαυτη |
11 Come cane che torna al suo vomito, così è lo stolto che ricade nella sua stoltezza. | 11 θαρσει επ' αυτη η καρδια του ανδρος αυτης η τοιαυτη καλων σκυλων ουκ απορησει |
12 Hai tu veduto un uomo che si crede sapiente? Più di lui può sperare uno stolto. | 12 ενεργει γαρ τω ανδρι αγαθα παντα τον βιον |
13 Dice il pigro: « C'è un leone nella via, c'è una leonessa nel cammino ». | 13 μηρυομενη ερια και λινον εποιησεν ευχρηστον ταις χερσιν αυτης |
14 Come la porta gira sui gangheri, così il pigro nel suo letto. | 14 εγενετο ωσει ναυς εμπορευομενη μακροθεν συναγει δε αυτη τον βιον |
15 Il pigro nasconde la mano sotto l'ascella, gli par gran fatica portarla alla bocca. | 15 και ανισταται εκ νυκτων και εδωκεν βρωματα τω οικω και εργα ταις θεραπαιναις |
16 Il pigro si crede più sapiente di sette uomini che pronunziano sentenze. | 16 θεωρησασα γεωργιον επριατο απο δε καρπων χειρων αυτης κατεφυτευσεν κτημα |
17 E' come chi piglia un cane per le orecchie colui che, passando, s'irrita e s'immischia nella lite d'un altro. | 17 αναζωσαμενη ισχυρως την οσφυν αυτης ηρεισεν τους βραχιονας αυτης εις εργον |
18 Come è reo chi scaglia saette e dardi mortali, | 18 εγευσατο οτι καλον εστιν το εργαζεσθαι και ουκ αποσβεννυται ολην την νυκτα ο λυχνος αυτης |
19 così è colui che danneggia con frode l'amico, e, scoperto, dice: « L'ho fatto per scherzo ». | 19 τους πηχεις αυτης εκτεινει επι τα συμφεροντα τας δε χειρας αυτης ερειδει εις ατρακτον |
20 Al mancar della legna si spegne il fuoco, tolto via il sussurrone, cessan le contese. | 20 χειρας δε αυτης διηνοιξεν πενητι καρπον δε εξετεινεν πτωχω |
21 Come i carboni dàn la brace e le legna il fuoco, così l'iracondo accende le risse. | 21 ου φροντιζει των εν οικω ο ανηρ αυτης οταν που χρονιζη παντες γαρ οι παρ' αυτης ενδιδυσκονται |
22 Le parole del sussurrone sembran semplici, ma penetrano nell'intimo delle viscere. | 22 δισσας χλαινας εποιησεν τω ανδρι αυτης εκ δε βυσσου και πορφυρας εαυτη ενδυματα |
23 Come scoria d'argento a vernice di vaso di terra cotta, così le labbra gonfie unite a cuore malvagio. | 23 περιβλεπτος δε γινεται εν πυλαις ο ανηρ αυτης ηνικα αν καθιση εν συνεδριω μετα των γεροντων κατοικων της γης |
24 Il nemico si riconosce al suo parlare, quando nel cuore cova tradimenti. | 24 σινδονας εποιησεν και απεδοτο περιζωματα δε τοις χαναναιοις |
25 Quando parla con voce sommessa, non te ne fidare, perchè porta nel cuore sette malizie. | 25 στομα αυτης διηνοιξεν προσεχοντως και εννομως και ταξιν εστειλατο τη γλωσση αυτης |
26 Egli con finzione nasconde il suo odio, ma la sua malizia sarà rivelata nell'assemblea. | 26 ισχυν και ευπρεπειαν ενεδυσατο και ευφρανθη εν ημεραις εσχαταις |
27 Chi scava la fossa vi cadrà, e la pietra cadrà addosso a chi la rotola. | 27 στεγναι διατριβαι οικων αυτης σιτα δε οκνηρα ουκ εφαγεν |
28 La lingua ingannatrice non ama la verità, la bocca che adula è causa di rovine. | 28 το στομα δε ανοιγει σοφως και νομοθεσμως η δε ελεημοσυνη αυτης ανεστησεν τα τεκνα αυτης και επλουτησαν και ο ανηρ αυτης ηνεσεν αυτην |
| 29 πολλαι θυγατερες εκτησαντο πλουτον πολλαι εποιησαν δυνατα συ δε υπερκεισαι και υπερηρας πασας |
| 30 ψευδεις αρεσκειαι και ματαιον καλλος γυναικος γυνη γαρ συνετη ευλογειται φοβον δε κυριου αυτη αινειτω |
| 31 δοτε αυτη απο καρπων χειρων αυτης και αινεισθω εν πυλαις ο ανηρ αυτης . |