Salmi 73
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA TINTORI | VULGATA |
---|---|
1 (Meditazione. di Asaf). Perchè, o Dio, ci hai rigettati per sempre? Perchè il tuo furore divampa contro le pecorelle da te pascolate ? | 1 Intellectus Asaph. Ut quid, Deus, repulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ ? |
2 Ricordati del tuo popolo che ab antico hai fatto tuo. Lo redimesti come scettro della tua eredità: il monte Sion fu il luogo della tua dimora, | 2 Memor esto congregationis tuæ, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hæreditatis tuæ, mons Sion, in quo habitasti in eo. |
3 Alza le tue mani contro la loro superbia senza limiti. Quanti mali ha fatti il nemico nel santuario! | 3 Leva manus tuas in superbias eorum in finem : quanta malignatus est inimicus in sancto ! |
4 Quelli che ti odiano alzano gridi di trionfo nel luogo delle tue solennità; vi han posto come insegne le loro bandiere, | 4 Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ ; posuerunt signa sua, signa : |
5 E senza riflettere le han poste sulla sommità (del tempio) come alle porte. Come se fossero stati in una selva, con accetto | 5 et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus |
6 In un momento ne hanno spezzate le porte, atterrando ogni cosa con asce e scuri. | 6 exciderunt januas ejus in idipsum ; in securi et ascia dejecerunt eam. |
7 Han dato fuoco al tuo santuario, hanno abbattuto e profanato il Tabernacolo del tuo nome. | 7 Incenderunt igni sanctuarium tuum ; in terra polluerunt tabernaculum nominis tui. |
8 Disse in cuor suo tutta la loro genia: « Facciamo cessar sulla terra tutte le feste di Dio ». | 8 Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul : Quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra. |
9 Non vediam più le nostre insegne, non c'è più alcun profeta, non ci riconosce più. | 9 Signa nostra non vidimus ; jam non est propheta ; et nos non cognoscet amplius. |
10 Fino a quando, o Dio, insulterà il nemico? L'avversario bestemmierà il tuo nome per sempre? | 10 Usquequo, Deus, improperabit inimicus ? irritat adversarius nomen tuum in finem ? |
11 Perchè ritiri la tua mano, la tua destra? (Cavala) dal tuo seno per sempre. | 11 Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem ? |
12 Eppure Dio è stato il nostro re da secoli, ha data la salvezza in mezzo alla terra. | 12 Deus autem rex noster ante sæcula : operatus est salutem in medio terræ. |
13 Tu col tuo potere desti saldezza al mare, stritolasti nelle acque le teste dei dragoni. | 13 Tu confirmasti in virtute tua mare ; contribulasti capita draconum in aquis. |
14 Tu fracassasti le teste del dragone, lo desti a mangiare ai popoli dell'Etiopia. | 14 Tu confregisti capita draconis ; dedisti eum escam populis Æthiopum. |
15 Tu facesti scaturire fonti e torrenti, tu seccasti fiumi perenni. | 15 Tu dirupisti fontes et torrentes ; tu siccasti fluvios Ethan. |
16 Tuo è il giorno, tua è la notte, tu facesti l'aurora e il sole. | 16 Tuus est dies, et tua est nox ; tu fabricatus es auroram et solem. |
17 Tu fissasti i limiti della terra, opera tua son l'estate e la primavera. | 17 Tu fecisti omnes terminos terræ ; æstatem et ver tu plasmasti ea. |
18 Ricordati di questo: il nemico ha insultato il Signore, un popolo insensato ha provocato il tuo nome. | 18 Memor esto hujus : inimicus improperavit Domino, et populus insipiens incitavit nomen tuum. |
19 Non abbandonare alle bestie le anime di quelli che ti lodano, non dimenticare per sempre le anime dei tuoi poveri. | 19 Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem. |
20 Abbi riguardo al tuo patto, perchè i luoghi oscuri della terra: son pieni di covi d'iniquità. | 20 Respice in testamentum tuum, quia repleti sunt qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum. |
21 L'umile non torni via confuso: il povero e il bisognoso dian lode al tuo nome. | 21 Ne avertatur humilis factus confusus ; pauper et inops laudabunt nomen tuum. |
22 Sorgi, o Dio, difendi la tua causa, ricordati dei tuoi oltraggi, che ti vengono di continuo dall'insensato. | 22 Exsurge, Deus, judica causam tuam ; memor esto improperiorum tuorum, eorum quæ ab insipiente sunt tota die. |
23 Non dimenticare gli urli dei tuoi nemici: la superbia di coloro che ti odiano cresce sempre. | 23 Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum : superbia eorum qui te oderunt ascendit semper. |