Salmi 41
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 1974 | VULGATA |
---|---|
1 'Al maestro del coro. Salmo. Di Davide.' | 1 In finem. Intellectus filiis Core. |
2 Beato l'uomo che ha cura del debole, nel giorno della sventura il Signore lo libera. | 2 Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus. |
3 Veglierà su di lui il Signore, lo farà vivere beato sulla terra, non lo abbandonerà alle brame dei nemici. | 3 Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum ; quando veniam, et apparebo ante faciem Dei ? |
4 Il Signore lo sosterrà sul letto del dolore; gli darai sollievo nella sua malattia. | 4 Fuerunt mihi lacrimæ meæ panes die ac nocte, dum dicitur mihi quotidie : Ubi est Deus tuus ? |
5 Io ho detto: "Pietà di me, Signore; risanami, contro di te ho peccato". | 5 Hæc recordatus sum, et effudi in me animam meam, quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, usque ad domum Dei, in voce exsultationis et confessionis, sonus epulantis. |
6 I nemici mi augurano il male: "Quando morirà e perirà il suo nome?". | 6 Quare tristis es, anima mea ? et quare conturbas me ? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, |
7 Chi viene a visitarmi dice il falso, il suo cuore accumula malizia e uscito fuori sparla. | 7 et Deus meus. Ad meipsum anima mea conturbata est : propterea memor ero tui de terra Jordanis et Hermoniim a monte modico. |
8 Contro di me sussurrano insieme i miei nemici, contro di me pensano il male: | 8 Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum ; omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt. |
9 "Un morbo maligno su di lui si è abbattuto, da dove si è steso non potrà rialzarsi". | 9 In die mandavit Dominus misericordiam suam, et nocte canticum ejus ; apud me oratio Deo vitæ meæ. |
10 Anche l'amico in cui confidavo, anche lui, che mangiava il mio pane, alza contro di me il suo calcagno. | 10 Dicam Deo : Susceptor meus es ; quare oblitus es mei ? et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus ? |
11 Ma tu, Signore, abbi pietà e sollevami, che io li possa ripagare. | 11 Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei, dum dicunt mihi per singulos dies : Ubi est Deus tuus ? |
12 Da questo saprò che tu mi ami se non trionfa su di me il mio nemico; | 12 Quare tristis es, anima mea ? et quare conturbas me ? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus. |
13 per la mia integrità tu mi sostieni, mi fai stare alla tua presenza per sempre. | |
14 Sia benedetto il Signore, Dio d'Israele, da sempre e per sempre. Amen, amen. |