Proverbi 17
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | BIBBIA RICCIOTTI |
---|---|
1 Melior est buccella sicca cum pace quam domus plena victimis cum iurgio. | 1 - Meglio un tozzo di pan secco in buona allegria, che una casa piena d'imbandigioni con discordia. |
2 Servus sapiens dominabitur filiis inhonestis et inter fratres hereditatem dividet. | 2 Il servo saggio dominerà sui figli stoltie dividerà l'eredità con i fratelli. |
3 Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus. | 3 Come l'argento si prova al fuoco e l'oro al fornello, così il Signore prova i cuori. |
4 Malus oboedit labio iniquo, et fallax obtemperat linguae mendaci. | 4 Il malvagio ubbidisce alla lingua iniqua, e l'impostore dà retta alle labbra bugiarde. |
5 Qui despicit pauperem, exprobrat Factori eius; et, qui in ruina laetatur alterius, non erit impunitus. | 5 Chi disprezza il povero, oltraggia il suo fattore, e chi gode della rovina altrui, non andrà impunito. |
6 Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum. | 6 Corona dei vecchi, i figli dei figli, e gloria dei figli, i loro padri. |
7 Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens. | 7 Non s'addice all'ignorante un linguaggio ricercato, nè al principe, un labbro mendace. |
8 Gemma gratissima munus in oculis domini eius; quocumque se verterit, prospere aget. | 8 Gemma preziosissima è l'attesa di chi sta in aspettazione, dovunque si volge, si regola con attenzione. |
9 Qui celat delictum, quaerit amicitias; qui sermone repetit, separat foederatos. | 9 Chi cela il fallo procaccia amicizie e chi lo ridice, separa gli amici. |
10 Plus proficit correptio apud prudentem quam centum plagae apud stultum. | 10 Più giova una correzione al prudente, che cento legnate allo stolto. |
11 Semper iurgia quaerit malus; angelus autem crudelis mittetur contra eum. | 11 Il malvagio cerca sempre sedizioni, ma un angelo crudele gli sarà inviato contro. |
12 Expedit magis ursae occurrere, raptis fetibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua. | 12 Meglio imbattersi in un'orsa derubata de' suoi nati, che nello stolto abbandonato alla sua stoltezza. |
13 Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo eius. | 13 Chi rende male per bene, non vedrà mai la sventura uscire di casa sua. |
14 Aquarum proruptio initium est iurgiorum; et, antequam exacerbetur contentio, desere. | 14 Quei che dà la stura all'acqua gli è quei che dà principio alla rissa e poi si ritira, prima di soffrire oltraggio. |
15 Qui iustificat impium et qui condemnat iustum, abominabilis est uterque apud Dominum. | 15 Chi assolve l'empio e chi condanna il giustosono entrambi in abominio a Dio. |
16 Ad quid pretium in manu stulti? Ad emendam sapientiam, cum careat corde? | 16 Che giova allo stolto aver ricchezze, se non può comperare la saggezza? Chi innalza la propria casa cerca rovina, e chi ricusa d'imparare cadrà nel male. |
17 Omni tempore diligit, qui amicus est, et frater ad angustiam natus est. | 17 Chi è amico, ama sempre: e il fratello si esperimenta nelle avversità. |
18 Stultus homo iungit manus, cum spoponderit pro amico suo. | 18 Lo stolto si frega le mani, quando entra mallevadore per l'amico. |
19 Qui diligit delictum, diligit rixas; et, qui exaltat ostium, quaerit effracturam. | 19 Chi medita discordie, ama le risse, e chi alza la porta, cerca rovina. |
20 Qui perversi cordis est, non inveniet bonum; et, qui vertit linguam, incidet in malum. | 20 Chi è di cuor perverso, non troverà bene e chi ha lingua raggiratrice cadrà nei guai. |
21 Qui generat stultum, maerorem generat sibi, sed nec pater in fatuo laetabitur. | 21 Nato è lo stolto a sua confusione, e neanche il padre si rallegrerà dello scemo. |
22 Animus gaudens aetatem floridam facit, spiritus tristis exsiccat ossa. | 22 L'animo allegro fa buon sangue e lo spirito triste secca le ossa. |
23 Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas iudicii. | 23 L'empio riceve doni di sotto mano, per sovvertire le vie della giustizia. |
24 In facie prudentis lucet sapientia, oculi stultorum in finibus terrae. | 24 Sul volto del prudente riluce la sapienza; gli occhi degli stolti errano all'estremità della terra. |
25 Ira patris filius stultus et dolor matris, quae genuit eum. | 25 Figlio stolto cruccio del padre, e dolore della madre che lo generò. |
26 Non est bonum multam inferre iusto nec percutere principem contra rectitudinem. | 26 Non è bene danneggiare il giusto, nè colpire un principe che rettamente giudica. |
27 Qui moderatur sermones suos, novit scientiam, et lenis spiritu est vir prudens. | 27 Chi modera i suoi discorsi è saggio ed accorto, e l'uomo che sa è di spirito riserbato. |
28 Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur et, si compresserit labia sua, intellegens. | 28 Anche lo stolto se tacerà sarà creduto saggio, e intelligente, se chiuderà le labbra. |