Proverbi 17

NOVA VULGATA	GREEK BIBLE
1 Melior est buccella sicca cum pace quam domus plena victimis cum iurgio.	1 Καλητερον ξηρον ψωμιον και ειρηνη μετ' αυτου, παρα οικον πληρη θυματων μετα εριδος.
2 Servus sapiens dominabitur filiis inhonestis et inter fratres hereditatem dividet.	2 Ο φρονιμος υπηρετης θελει εξουσιαζει επι υιου αισχυνης και θελει συμμοιρασθη την κληρονομιαν μεταξυ αδελφων.
3 Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus.	3 Το χωνευτηριον δοκιμαζει τον αργυρον και η καμινος τον χρυσον, ο δε Κυριος τας καρδιας.
4 Malus oboedit labio iniquo, et fallax obtemperat linguae mendaci.	4 Ο κακοποιος υπακουει εις τα ανομα χειλη? ο ψευστης διδει ακροασιν εις την κακην γλωσσαν.
5 Qui despicit pauperem, exprobrat Factori eius; et, qui in ruina laetatur alterius, non erit impunitus.	5 Οστις περιγελα τον πτωχον, ονειδιζει τον Ποιητην αυτου? οστις χαιρει εις συμφορας, δεν θελει μεινει ατιμωρητος.
6 Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum.	6 Τεκνα τεκνων ειναι ο στεφανος των γεροντων? και η δοξα των τεκνων οι πατερες αυτων.
7 Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens.	7 Χειλη υπεροχης δεν αρμοζουσιν εις τον αφρονα? πολυ ολιγωτερον χειλη ψευδους εις τον αρχοντα.
8 Gemma gratissima munus in oculis domini eius; quocumque se verterit, prospere aget.	8 Το δωρον ειναι ως λιθος πολυτιμος εις τους οφθαλμους του δωροδοκουμενου? οπου τουτο εμφανισθη, κατορθονει.
9 Qui celat delictum, quaerit amicitias; qui sermone repetit, separat foederatos.	9 Οστις κρυπτει παραβασιν, ζητει φιλιαν? αλλ' οστις επαναλεγει το πραγμα, χωριζει τους στενωτερους φιλους.
10 Plus proficit correptio apud prudentem quam centum plagae apud stultum.	10 Περισσοτερον τυπτει ο ελεγχος τον φρονιμον, παρα εκατον μαστιγωσεις τον αφρονα.
11 Semper iurgia quaerit malus; angelus autem crudelis mittetur contra eum.	11 Ο κακος ζητει μονον στασεις? δια τουτο αγγελος σκληρος θελει πεμφθη κατ' αυτου.
12 Expedit magis ursae occurrere, raptis fetibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.	12 Ας απαντηση τον ανθρωπον αρκτος στερηθεισα των τεκνων αυτης και ουχι αφρων εν τη μωρια αυτου.
13 Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo eius.	13 Οστις αποδιδει κακον αντι καλου, κακον δεν θελει αναχωρησει απο του οικου αυτου.
14 Aquarum proruptio initium est iurgiorum; et, antequam exacerbetur contentio, desere.	14 Οστις αρχιζει φιλονεικιαν, ειναι ως ο εκφραττων υδατα? οθεν παυσον απο της φιλονεικιας πριν εξαφθη.
15 Qui iustificat impium et qui condemnat iustum, abominabilis est uterque apud Dominum.	15 Ο δικαιονων τον ασεβη και ο καταδικαζων τον δικαιον, αμφοτεροι ειναι βδελυγμα εις τον Κυριον.
16 Ad quid pretium in manu stulti? Ad emendam sapientiam, cum careat corde?	16 Τι χρησιμευουσι τα χρηματα εις την χειρα του αφρονος, δια να αγοραση σοφιαν, αφου δεν εχει γνωσιν;
17 Omni tempore diligit, qui amicus est, et frater ad angustiam natus est.	17 Εν παντι καιρω αγαπα ο φιλος, και ο αδελφος γενναται δια καιρον αναγκης.
18 Stultus homo iungit manus, cum spoponderit pro amico suo.	18 Ανθρωπος ενδεης φρενων διδει χειρα και εγγυαται δια τον φιλον αυτου.
19 Qui diligit delictum, diligit rixas; et, qui exaltat ostium, quaerit effracturam.	19 Ο αγαπων εριδας αγαπα αμαρτηματα? ο υπερυψονων την πυλην αυτου ζητει ολεθρον.
20 Qui perversi cordis est, non inveniet bonum; et, qui vertit linguam, incidet in malum.	20 Ο σκολιος την καρδιαν δεν ευρισκει καλον? και ο διεστραμμενος την γλωσσαν αυτου πιπτει εις συμφοραν.
21 Qui generat stultum, maerorem generat sibi, sed nec pater in fatuo laetabitur.	21 Οστις γεννα αφρονα, γεννα αυτον δια λυπην αυτου? και ο πατηρ του ανοητου δεν απολαμβανει χαραν.
22 Animus gaudens aetatem floridam facit, spiritus tristis exsiccat ossa.	22 Η ευφραινομενη καρδια διδει ευεξιαν ως ιατρικον? το δε κατατεθλιμμενον πνευμα ξηραινει τα οστα.
23 Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas iudicii.	23 Ο ασεβης δεχεται δωρον απο του κολπου, δια να διαστρεψη τας οδους της κρισεως.
24 In facie prudentis lucet sapientia, oculi stultorum in finibus terrae.	24 Επι του προσωπου του συνετου ειναι σοφια? αλλ' οι οφθαλμοι του αφρονος βλεπουσιν εις τα ακρα της γης.
25 Ira patris filius stultus et dolor matris, quae genuit eum.	25 Ο αφρων υιος ειναι βαρυθυμια εις τον πατερα αυτου και πικρια εις την γεννησασαν αυτον.
26 Non est bonum multam inferre iusto nec percutere principem contra rectitudinem.	26 Δεν ειναι ποτε καλον να επιβαλληται ποινη εις τον δικαιον, να επιβουλευηται τις τους αρχοντας δια την ευθυτητα αυτων.
27 Qui moderatur sermones suos, novit scientiam, et lenis spiritu est vir prudens.	27 Ο κρατων τους λογους αυτου ειναι γνωστικος? ο μακροθυμος ανθρωπος ειναι φρονιμος.
28 Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur et, si compresserit labia sua, intellegens.	28 Και αυτος ο αφρων, οταν σιωπα λογιζεται σοφος? και ο κλειων τα χειλη αυτου, συνετος.