Proverbi 17

NOVA VULGATA	LXX
1 Melior est buccella sicca cum pace quam domus plena victimis cum iurgio.	1 κρεισσων ψωμος μεθ' ηδονης εν ειρηνη η οικος πληρης πολλων αγαθων και αδικων θυματων μετα μαχης
2 Servus sapiens dominabitur filiis inhonestis et inter fratres hereditatem dividet.	2 οικετης νοημων κρατησει δεσποτων αφρονων εν δε αδελφοις διελειται μερη
3 Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus.	3 ωσπερ δοκιμαζεται εν καμινω αργυρος και χρυσος ουτως εκλεκται καρδιαι παρα κυριω
4 Malus oboedit labio iniquo, et fallax obtemperat linguae mendaci.	4 κακος υπακουει γλωσσης παρανομων δικαιος δε ου προσεχει χειλεσιν ψευδεσιν
5 Qui despicit pauperem, exprobrat Factori eius; et, qui in ruina laetatur alterius, non erit impunitus.	5 ο καταγελων πτωχου παροξυνει τον ποιησαντα αυτον ο δε επιχαιρων απολλυμενω ουκ αθωωθησεται ο δε επισπλαγχνιζομενος ελεηθησεται
6 Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum.	6 στεφανος γεροντων τεκνα τεκνων καυχημα δε τεκνων πατερες αυτων [6α] του πιστου ολος ο κοσμος των χρηματων του δε απιστου ουδε οβολος
7 Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens.	7 ουχ αρμοσει αφρονι χειλη πιστα ουδε δικαιω χειλη ψευδη
8 Gemma gratissima munus in oculis domini eius; quocumque se verterit, prospere aget.	8 μισθος χαριτων η παιδεια τοις χρωμενοις ου δ' αν επιστρεψη ευοδωθησεται
9 Qui celat delictum, quaerit amicitias; qui sermone repetit, separat foederatos.	9 ος κρυπτει αδικηματα ζητει φιλιαν ος δε μισει κρυπτειν διιστησιν φιλους και οικειους
10 Plus proficit correptio apud prudentem quam centum plagae apud stultum.	10 συντριβει απειλη καρδιαν φρονιμου αφρων δε μαστιγωθεις ουκ αισθανεται
11 Semper iurgia quaerit malus; angelus autem crudelis mittetur contra eum.	11 αντιλογιας εγειρει πας κακος ο δε κυριος αγγελον ανελεημονα εκπεμψει αυτω
12 Expedit magis ursae occurrere, raptis fetibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.	12 εμπεσειται μεριμνα ανδρι νοημονι οι δε αφρονες διαλογιουνται κακα
13 Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo eius.	13 ος αποδιδωσιν κακα αντι αγαθων ου κινηθησεται κακα εκ του οικου αυτου
14 Aquarum proruptio initium est iurgiorum; et, antequam exacerbetur contentio, desere.	14 εξουσιαν διδωσιν λογοις αρχη δικαιοσυνης προηγειται δε της ενδειας στασις και μαχη
15 Qui iustificat impium et qui condemnat iustum, abominabilis est uterque apud Dominum.	15 ος δικαιον κρινει τον αδικον αδικον δε τον δικαιον ακαθαρτος και βδελυκτος παρα θεω
16 Ad quid pretium in manu stulti? Ad emendam sapientiam, cum careat corde?	16 ινα τι υπηρξεν χρηματα αφρονι κτησασθαι γαρ σοφιαν ακαρδιος ου δυνησεται [16α] ος υψηλον ποιει τον εαυτου οικον ζητει συντριβην ο δε σκολιαζων του μαθειν εμπεσειται εις κακα
17 Omni tempore diligit, qui amicus est, et frater ad angustiam natus est.	17 εις παντα καιρον φιλος υπαρχετω σοι αδελφοι δε εν αναγκαις χρησιμοι εστωσαν τουτου γαρ χαριν γεννωνται
18 Stultus homo iungit manus, cum spoponderit pro amico suo.	18 ανηρ αφρων επικροτει και επιχαιρει εαυτω ως και ο εγγυωμενος εγγυη τον εαυτου φιλον
19 Qui diligit delictum, diligit rixas; et, qui exaltat ostium, quaerit effracturam.	19 φιλαμαρτημων χαιρει μαχαις
20 Qui perversi cordis est, non inveniet bonum; et, qui vertit linguam, incidet in malum.	20 ο δε σκληροκαρδιος ου συναντα αγαθοις ανηρ ευμεταβολος γλωσση εμπεσειται εις κακα
21 Qui generat stultum, maerorem generat sibi, sed nec pater in fatuo laetabitur.	21 καρδια δε αφρονος οδυνη τω κεκτημενω αυτην ουκ ευφραινεται πατηρ επι υιω απαιδευτω υιος δε φρονιμος ευφραινει μητερα αυτου
22 Animus gaudens aetatem floridam facit, spiritus tristis exsiccat ossa.	22 καρδια ευφραινομενη ευεκτειν ποιει ανδρος δε λυπηρου ξηραινεται τα οστα
23 Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas iudicii.	23 λαμβανοντος δωρα εν κολπω αδικως ου κατευοδουνται οδοι ασεβης δε εκκλινει οδους δικαιοσυνης
24 In facie prudentis lucet sapientia, oculi stultorum in finibus terrae.	24 προσωπον συνετον ανδρος σοφου οι δε οφθαλμοι του αφρονος επ' ακρα γης
25 Ira patris filius stultus et dolor matris, quae genuit eum.	25 οργη πατρι υιος αφρων και οδυνη τη τεκουση αυτου
26 Non est bonum multam inferre iusto nec percutere principem contra rectitudinem.	26 ζημιουν ανδρα δικαιον ου καλον ουδε οσιον επιβουλευειν δυνασταις δικαιοις
27 Qui moderatur sermones suos, novit scientiam, et lenis spiritu est vir prudens.	27 ος φειδεται ρημα προεσθαι σκληρον επιγνωμων μακροθυμος δε ανηρ φρονιμος
28 Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur et, si compresserit labia sua, intellegens.	28 ανοητω επερωτησαντι σοφιαν σοφια λογισθησεται ενεον δε τις εαυτον ποιησας δοξει φρονιμος ειναι