Proverbi 9

BIBBIA TINTORI	LXX
1 La sapienza si è fabbricata una casa, ha lavorate le sue? sette colonne,	1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα
2 ha immolate le sue vittime, ha mescolato il suo vano, ha imbandita la sua mensa,	2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν
3 ha mandate le sue ancelle ad invitare. Dalla rocca, dalle mura della città (grida):	3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα
4 « Chi è fanciullo venga a me »: e agli insensati ha detto:	4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν
5 « Venite, mangiate il mio pane e bevete il vino che ho dosato per voi.	5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν
6 Abbandonate la fanciullaggine, e vivrete, battete le vie della prudenza ».	6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν
7 Chi corregge il beffardo fa ingiuria a se stesso e ehi riprende l'empio si contamina.	7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον
8 Non riprendere il beffardo, per non farti odiare, correggi il saggio ed egli t'amerà.	8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε
9 Porgi al saggio l'occasione ed egli crescerà in sapienza, istruisci il giusto, ed egli sarà sollecito d'imparare.	9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι
10 Principio della sapienza è il timor di Dio, e la prudenza è la scienza dei santi.	10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης
11 Perchè per me saran moltiplicati i tuoi giorni, ti saranno aggiunti anni di vita.	11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου
12 Se tu sarai sapiente, lo sarai a tuo vantaggio, se sarai beffardo, tu solo ne porterai la pena.	12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν
13 (La follia è) una donna senza cervello e rumorosa, piena di lusinghe, e che non sa assolutamente nulla.	13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην
14 Sta seduta alla porta di casa sua, sopra una sedia, nel luogo più eminente della città,	14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις
15 per chiamare chi passa e chi va per la sua strada:	15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων
16 « Chi è fanciullo venga a me ». Essa dice a chi è privo di senno:	16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα
17 «Le acque furtive son più dolci, e il pane (mangiato) di nascosto è più gustoso ».	17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου
18 Ma egli non sa che là ci sono i giganti, e che i suoi convitati sono nel profondo dell'inferno.	18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης