Giobbe 30

BIBBIA CEI 1974	GREEK BIBLE
1 Ora invece si ridono di me i più giovani di me in età, i cui padri non avrei degnato di mettere tra i cani del mio gregge.	1 Αλλα τωρα οι νεωτεροι μου την ηλικιαν με περιγελωσι, των οποιων τους πατερας δεν ηθελον καταδεχθη να βαλω μετα των κυνων του ποιμνιου μου.
2 Anche la forza delle loro mani a che mi giova? Hanno perduto ogni vigore;	2 Και εις τι τωοντι ηδυνατο να με ωφεληση η δυναμις των χειρων αυτων, εις τους οποιους η ισχυς εξελιπε;
3 disfatti dalla indigenza e dalla fame, brucano per l'arido deserto,	3 Δι' ενδειαν και πειναν ησαν απομεμονωμενοι? εφευγον εις γην ανυδρον, σκοτεινην, ηφανισμενην και ερημον?
4 da lungo tempo regione desolata, raccogliendo l'erba salsa accanto ai cespugli e radici di ginestra per loro cibo.	4 εκοπτον μολοχην πλησιον των θαμνων και την ριζαν των αρκευθων δια τροφην αυτων.
5 Cacciati via dal consorzio umano, a loro si grida dietro come al ladro;	5 Ησαν εκ μεσου δεδιωγμενοι? εφωναζον επ' αυτους ως κλεπτας.
6 sì che dimorano in valli orrende, nelle caverne della terra e nelle rupi.	6 Κατωκουν εν τοις κρημνοις των χειμαρρων, ταις τρυπαις της γης και τοις βροχοις.
7 In mezzo alle macchie urlano e sotto i roveti si adunano;	7 Μεταξυ των θαμνων ωγκωντο? υποκατω των ακανθων συνηγοντο?
8 razza ignobile, anzi razza senza nome, sono calpestati più della terra.	8 αφρονες και δυσφημοι, εκδεδιωγμενοι εκ της γης.
9 Ora io sono la loro canzone, sono diventato la loro favola!	9 Και τωρα εγω ειμαι το τραγωδιον αυτων, ειμαι και η παροιμια αυτων.
10 Hanno orrore di me e mi schivano e non si astengono dallo sputarmi in faccia!	10 Με βδελυττονται, απομακρυνονται απ' εμου, και δεν συστελλονται να πτυωσιν εις το προσωπον μου.
11 Poiché egli ha allentato il mio arco e mi ha abbattuto, essi han rigettato davanti a me ogni freno.	11 Επειδη ο Θεος διελυσε την υπεροχην μου και με εθλιψεν, απερριψαν και αυτοι τον χαλινον εμπροσθεν μου.
12 A destra insorge la ragazzaglia; smuovono i miei passi e appianano la strada contro di me per perdermi.	12 Εκ δεξιων ανιστανται οι νεοι? απωθουσι τους ποδας μου, και ετοιμαζουσι κατ' εμου τας ολεθριους οδους αυτων.
13 Hanno demolito il mio sentiero, cospirando per la mia disfatta e nessuno si oppone a loro.	13 Ανατρεπουσι την οδον μου, επαυξανουσι την συμφοραν μου, χωρις να εχωσι βοηθον.
14 Avanzano come attraverso una larga breccia, sbucano in mezzo alle macerie.	14 Εφορμωσιν ως σφοδρα πλημμυρα, επι της ερημωσεως μου περικυλιονται.
15 I terrori si sono volti contro di me; si è dileguata, come vento, la mia grandezza e come nube è passata la mia felicità.	15 Τρομοι εστραφησαν επ' εμε? καταδιωκουσι την ψυχην μου ως ανεμος? και η σωτηρια μου παρερχεται ως νεφος.
16 Ora mi consumo e mi colgono giorni d'afflizione.	16 Και τωρα η ψυχη μου εξεχυθη εντος μου? ημεραι θλιψεως με κατελαβον.
17 Di notte mi sento trafiggere le ossa e i dolori che mi rodono non mi danno riposo.	17 Την νυκτα τα οστα μου διεπερασθησαν εν εμοι, και τα νευρα μου δεν αναπαυονται.
18 A gran forza egli mi afferra per la veste, mi stringe per l'accollatura della mia tunica.	18 Υπο της σφοδρας δυναμεως ηλλοιωθη το ενδυμα μου? με περισφιγγει ως το περιλαιμιον του χιτωνος μου.
19 Mi ha gettato nel fango: son diventato polvere e cenere.	19 Με ερριψεν εις τον πηλον, και ωμοιωθην με χωμα και κονιν.
20 Io grido a te, ma tu non mi rispondi, insisto, ma tu non mi dai retta.	20 Κραζω προς σε, και δεν μοι αποκρινεσαι? ισταμαι, και με παραβλεπεις.
21 Tu sei un duro avversario verso di me e con la forza delle tue mani mi perseguiti;	21 Εγεινες ανελεημων προς εμε? δια της κραταιας χειρος σου με μαστιγονεις.
22 mi sollevi e mi poni a cavallo del vento e mi fai sballottare dalla bufera.	22 Με εσηκωσας επι τον ανεμον? με επεβιβασας και διελυσας την ουσιαν μου.
23 So bene che mi conduci alla morte, alla casa dove si riunisce ogni vivente.	23 Εξευρω μεν οτι θελεις με φερει εις θανατον και τον οικον τον προσδιωρισμενον εις παντα ζωντα.
24 Ma qui nessuno tende la mano alla preghiera, né per la sua sventura invoca aiuto.	24 Αλλα δεν θελει εκτεινει χειρα εις τον ταφον, εαν κραζωσι προς αυτον οταν αφανιζη.
25 Non ho pianto io forse con chi aveva i giorni duri e non mi sono afflitto per l'indigente?	25 Δεν εκλαυσα εγω δια τον οντα εν ημεραις σκληραις, και ελυπηθη η ψυχη μου δια τον πτωχον;
26 Eppure aspettavo il bene ed è venuto il male, aspettavo la luce ed è venuto il buio.	26 Ενω περιεμενον το καλον, τοτε ηλθε το κακον? και ενω ανεμενον το φως, τοτε ηλθε το σκοτος.
27 Le mie viscere ribollono senza posa e giorni d'affanno mi assalgono.	27 Τα εντοσθια μου ανεβρασαν και δεν ανεπαυθησαν? ημεραι θλιψεως με προεφθασαν.
28 Avanzo con il volto scuro, senza conforto, nell'assemblea mi alzo per invocare aiuto.	28 Περιεπατησα μελαγχροινος ουχι υπο ηλιου? εσηκωθην, εβοησα εν συναξει.
29 Sono divenuto fratello degli sciacalli e compagno degli struzzi.	29 Εγεινα αδελφος των δρακοντων και συντροφος των στρουθοκαμηλων.
30 La mia pelle si è annerita, mi si stacca e le mie ossa bruciano dall'arsura.	30 Το δερμα μου εμαυρισεν επ' εμε, και τα οστα μου κατεκαυθησαν υπο της φλογωσεως.
31 La mia cetra serve per lamenti e il mio flauto per la voce di chi piange.	31 Η δε κιθαρα μου μετεβληθη εις πενθος και το οργανον μου εις φωνην κλαιοντων.