Ecclesiasticus 18

¹ Qui vivit in aeternum, creavit omnia simul.
Deus solus iustificabitur et manet invictus rex in aeternum.

² Quis sufficit enarrare opera illius?

³ Et quis investigabit magnalia eius?

⁴ Virtutem autem magnitudinis eius quis enuntiabit?
Aut quis adiciet enarrare misericordiam eius?

⁵ Non est minuere neque adicere
nec est invenire magnalia Dei;

⁶ cum consummaverit homo, tunc incipiet
et, cum quieverit, aporiabitur.

⁷ Quid est homo, quis defectus, et quae est utilitas illius?
Et quid est bonum, aut quid nequam illius?

⁸ Numerus dierum hominum ut multum centum anni,
quasi gutta aquae maris deputati sunt,
et sicut calculus arenae, sic exigui anni in die aevi.

⁹ Propter hoc patiens est Deus in illis
et effundit super eos misericordiam suam.

¹⁰ Vidit praesumptionem cordis eorum, quoniam mala est;
et cognovit subversionem illorum, quoniam nequam est.

¹¹ Ideo adimplevit propitiationem suam in illis
et ostendit eis viam aequitatis.

¹² Miseratio hominis circa proximum suum,
misericordia autem Dei super omnem carnem.

¹³ Qui reprehendit, docet et erudit
quasi pastor dirigens gregem suum.

¹⁴ Miseretur excipientibus doctrinam miserationis
et festinantibus in iudiciis eius.

¹⁵ Fili, in bonis non des querelam
et in omni dato non des tristitiam verbi mali.

¹⁶ Nonne ardorem refrigerabit ros?
Sic et verbum melius quam datum.

¹⁷ Nonne ecce verbum super datum bonum?
Sed utraque cum homine gratioso.

¹⁸ Stultus acriter improperabit,
et datus indisciplinati tabescere facit oculos.

¹⁹ Ante iudicium para advocatum tibi
et, antequam loquaris, disce.

²⁰ Ante languorem adhibe medicinam
et ante iudicium interroga teipsum
et in hora visitationis invenies propitiationem.

²¹ Ante languorem humilia te
et in tempore peccati ostende conversionem tuam.

²² Non sinas te impediri reddere votum tempore opportuno
et ne tardes usque ad mortem iustificari,
quoniam merces Dei manet in aeternum.

²³ Ante votum praepara animam tuam
et noli esse quasi homo, qui tentat Dominum.

²⁴ Memento irae in die consummationis
et, suo tempore, retributionis in conversione faciei.

²⁵ Memento famis in tempore abundantiae
et necessitatum paupertatis in die divitiarum.

²⁶ A mane usque ad vesperam mutatur tempus,
et haec omnia citata in oculis Dei.

²⁷ Homo sapiens in omnibus metuet
et in diebus delictorum cavebit a malitia.

²⁸ Omnis astutus agnoscit sapientiam
et invenienti eam dabit confessionem.

²⁹ Sensati in verbis et ipsi sapienter egerunt
et intellexerunt veritatem et iustitiam
et effuderunt tamquam pluviam proverbia et iudicia.

³⁰ De continentia animae.
Post concupiscentias tuas non eas
et a voluptatibus tuis te contine;

³¹ si praestes animae tuae beneplacitum concupiscentiae,
faciet te in gaudium inimicis tuis.

³² Ne oblecteris in multa epulatione;
duplex enim portio est paupertas illius.

³³ Ne fueris ganeo et potator,
cum nihil tibi est in sacculo:
eris enim invidus vitae tuae.