Proverbia 2

¹ Fili mi, si susceperis sermones meos
et mandata mea absconderis penes te,

² intendens ad sapientiam aurem tuam,
inclinans cor tuum ad cognoscendam prudentiam;

³ si enim sapientiam invocaveris
et dederis vocem tuam prudentiae,

⁴ si quaesieris eam quasi pecuniam
et sicut thesauros conquisieris illam,

⁵ tunc intelleges timorem Domini
et scientiam Dei invenies.

⁶ Quia Dominus dat sapientiam,
et ex ore eius scientia et prudentia.

⁷ Thesaurizabit rectis sollertiam
et clipeus erit gradientibus simpliciter

⁸ servans semitas iustitiae
et vias sanctorum custodiens.

⁹ Tunc intelleges iustitiam et iudicium
et aequitatem et omnem semitam bonam,

¹⁰ quia intrabit sapientia cor tuum,
et scientia animae tuae placebit.

¹¹ Consilium custodiet te,
et prudentia servabit te,

¹² ut eruaris a via mala
et ab homine, qui perversa loquitur;

¹³ qui relinquunt iter rectum,
ut ambulent per vias tenebrosas;

¹⁴ qui laetantur, cum malefecerint,
et exsultant in rebus pessimis:

¹⁵ quorum viae perversae sunt,
et pravi gressus eorum.

¹⁶ Ut eruaris a muliere aliena
et ab extranea, quae mollit sermones suos

¹⁷ et relinquit ducem pubertatis suae
et pacti Dei sui oblita est.

¹⁸ Inclinata est enim ad mortem domus eius,
et ad inferos semitae ipsius;

¹⁹ omnes, qui ingrediuntur ad eam, non revertentur
nec apprehendent semitas vitae.

²⁰ Ut ambules in via bonorum
et calles iustorum custodias:

²¹ qui enim recti sunt, habitabunt in terra,
et simplices permanebunt in ea;

²² impii vero de terra perdentur,
et, qui inique agunt, auferentur ex ea.