Proverbi 2

NOVA VULGATA	LXX
1 Fili mi, si susceperis sermones meos et mandata mea absconderis penes te,	1 υιε εαν δεξαμενος ρησιν εμης εντολης κρυψης παρα σεαυτω
2 intendens ad sapientiam aurem tuam, inclinans cor tuum ad cognoscendam prudentiam;	2 υπακουσεται σοφιας το ους σου και παραβαλεις καρδιαν σου εις συνεσιν παραβαλεις δε αυτην επι νουθετησιν τω υιω σου
3 si enim sapientiam invocaveris et dederis vocem tuam prudentiae,	3 εαν γαρ την σοφιαν επικαλεση και τη συνεσει δως φωνην σου την δε αισθησιν ζητησης μεγαλη τη φωνη
4 si quaesieris eam quasi pecuniam et sicut thesauros conquisieris illam,	4 και εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και ως θησαυρους εξερευνησης αυτην
5 tunc intelleges timorem Domini et scientiam Dei invenies.	5 τοτε συνησεις φοβον κυριου και επιγνωσιν θεου ευρησεις
6 Quia Dominus dat sapientiam, et ex ore eius scientia et prudentia.	6 οτι κυριος διδωσιν σοφιαν και απο προσωπου αυτου γνωσις και συνεσις
7 Thesaurizabit rectis sollertiam et clipeus erit gradientibus simpliciter	7 και θησαυριζει τοις κατορθουσι σωτηριαν υπερασπιει την πορειαν αυτων
8 servans semitas iustitiae et vias sanctorum custodiens.	8 του φυλαξαι οδους δικαιωματων και οδον ευλαβουμενων αυτον διαφυλαξει
9 Tunc intelleges iustitiam et iudicium et aequitatem et omnem semitam bonam,	9 τοτε συνησεις δικαιοσυνην και κριμα και κατορθωσεις παντας αξονας αγαθους
10 quia intrabit sapientia cor tuum, et scientia animae tuae placebit.	10 εαν γαρ ελθη η σοφια εις σην διανοιαν η δε αισθησις τη ση ψυχη καλη ειναι δοξη
11 Consilium custodiet te, et prudentia servabit te,	11 βουλη καλη φυλαξει σε εννοια δε οσια τηρησει σε
12 ut eruaris a via mala et ab homine, qui perversa loquitur;	12 ινα ρυσηται σε απο οδου κακης και απο ανδρος λαλουντος μηδεν πιστον
13 qui relinquunt iter rectum, ut ambulent per vias tenebrosas;	13 ω οι εγκαταλειποντες οδους ευθειας του πορευεσθαι εν οδοις σκοτους
14 qui laetantur, cum malefecerint, et exsultant in rebus pessimis:	14 οι ευφραινομενοι επι κακοις και χαιροντες επι διαστροφη κακη
15 quorum viae perversae sunt, et pravi gressus eorum.	15 ων αι τριβοι σκολιαι και καμπυλαι αι τροχιαι αυτων
16 Ut eruaris a muliere aliena et ab extranea, quae mollit sermones suos	16 του μακραν σε ποιησαι απο οδου ευθειας και αλλοτριον της δικαιας γνωμης
17 et relinquit ducem pubertatis suae et pacti Dei sui oblita est.	17 υιε μη σε καταλαβη κακη βουλη η απολειπουσα διδασκαλιαν νεοτητος και διαθηκην θειαν επιλελησμενη
18 Inclinata est enim ad mortem domus eius, et ad inferos semitae ipsius;	18 εθετο γαρ παρα τω θανατω τον οικον αυτης και παρα τω αδη μετα των γηγενων τους αξονας αυτης
19 omnes, qui ingrediuntur ad eam, non revertentur nec apprehendent semitas vitae.	19 παντες οι πορευομενοι εν αυτη ουκ αναστρεψουσιν ουδε μη καταλαβωσιν τριβους ευθειας ου γαρ καταλαμβανονται υπο ενιαυτων ζωης
20 Ut ambules in via bonorum et calles iustorum custodias:	20 ει γαρ επορευοντο τριβους αγαθας ευροσαν αν τριβους δικαιοσυνης λειους
21 qui enim recti sunt, habitabunt in terra, et simplices permanebunt in ea;	21 χρηστοι εσονται οικητορες γης ακακοι δε υπολειφθησονται εν αυτη οτι ευθεις κατασκηνωσουσι γην και οσιοι υπολειφθησονται εν αυτη
22 impii vero de terra perdentur, et, qui inique agunt, auferentur ex ea.	22 οδοι ασεβων εκ γης ολουνται οι δε παρανομοι εξωσθησονται απ' αυτης