Psalmen 92

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	GREEK BIBLE
1 [Ein Psalm. Ein Lied für den Sabbattag.]	1 Ψαλμος ωδης δια την ημεραν του Σαββατου.>> Αγαθον το να δοξολογη τις τον Κυριον και να ψαλμωδη εις το ονομα σου, Υψιστε?
2 Wie schön ist es, dem Herrn zu danken, deinem Namen, du Höchster, zu singen,	2 να αναγγελλη το πρωι το ελεος σου και την αληθειαν σου πασαν νυκτα,
3 am Morgen deine Huld zu verkünden und in den Nächten deine Treue	3 με δεκαχορδον οργανον και με ψαλτηριον? με ωδην και κιθαραν.
4 zur zehnsaitigen Laute, zur Harfe, zum Klang der Zither.	4 Διοτι με ευφρανας, Κυριε, εν τοις ποιημασι σου? θελω αγαλλεσθαι εν τοις εργοις των χειρων σου.
5 Denn du hast mich durch deine Taten froh gemacht; Herr, ich will jubeln über die Werke deiner Hände.	5 Ποσον μεγαλα ειναι τα εργα σου, Κυριε βαθεις ειναι οι διαλογισμοι σου σφοδρα.
6 Wie groß sind deine Werke, o Herr, wie tief deine Gedanken!	6 Ο ανθρωπος ο ανοητος δεν γνωριζει, και ο μωρος δεν εννοει τουτο?
7 Ein Mensch ohne Einsicht erkennt das nicht, ein Tor kann es nicht verstehen.	7 οτι οι ασεβεις βλαστανουσιν ως ο χορτος, και ανθουσι παντες οι εργαται της ανομιας, δια να αφανισθωσιν αιωνιως.
8 Wenn auch die Frevler gedeihen und alle, die Unrecht tun, wachsen, so nur, damit du sie für immer vernichtest.	8 Αλλα συ, Κυριε, εισαι υψιστος εις τον αιωνα.
9 Herr, du bist der Höchste, du bleibst auf ewig.	9 Διοτι, ιδου, οι εχθροι σου, Κυριε, διοτι, ιδου, οι εχθροι σου θελουσιν εξολοθρευθη? θελουσι διασκορπισθη παντες οι εργαται της ανομιας.
10 Doch deine Feinde, Herr, wahrhaftig, deine Feinde vergehen; auseinander getrieben werden alle, die Unrecht tun.	10 Αλλα συ θελεις υψωσει ως του μονοκερωτος το κερας μου? εγω θελω χρισθη με νεον ελαιον?
11 Du machtest mich stark wie einen Stier, du salbtest mich mit frischem Öl.	11 και ο οφθαλμος μου θελει ιδει την εκδικησιν των εχθρων μου? τα ωτα μου θελουσιν ακουσει περι των κακοποιων των επανισταμενων κατ' εμου.
12 Mein Auge blickt herab auf meine Verfolger, auf alle, die sich gegen mich erheben; mein Ohr hört vom Geschick der Bösen.	12 Ο δικαιος ως φοινιξ θελει ανθει? ως κεδρος του Λιβανου θελει αυξανει.
13 Der Gerechte gedeiht wie die Palme, er wächst wie die Zedern des Libanon.	13 Πεφυτευμενοι εν τω οικω του Κυριου, θελουσιν ανθει εν ταις αυλαις του Θεου ημων?
14 Gepflanzt im Haus des Herrn, gedeihen sie in den Vorhöfen unseres Gottes.	14 θελουσι καρποφορει και εν αυτω τω βαθει γηρατι, θελουσιν εισθαι ακμαζοντες και ανθηροι?
15 Sie tragen Frucht noch im Alter und bleiben voll Saft und Frische;	15 δια να αναγγελλωσιν οτι δικαιος ειναι ο Κυριος, το φρουριον μου? και δεν υπαρχει αδικια εν αυτω.
16 sie verkünden: Gerecht ist der Herr; mein Fels ist er, an ihm ist kein Unrecht.