Siracide 17

NOVA VULGATA	LXX
1 Deus creavit de terra hominem et secundum imaginem suam fecit illum;	1 κυριος εκτισεν εκ γης ανθρωπον και παλιν απεστρεψεν αυτον εις αυτην
2 et iterum convertit illum in ipsam et secundum se vestivit illum virtute.	2 ημερας αριθμου και καιρον εδωκεν αυτοις και εδωκεν αυτοις εξουσιαν των επ' αυτης
3 Numerum dierum et tempus dedit illi et dedit illi potestatem eorum, quae sunt super terram.	3 καθ' εαυτον ενεδυσεν αυτους ισχυν και κατ' εικονα αυτου εποιησεν αυτους
4 Posuit timorem illius super omnem carnem, ut dominaretur bestiarum et volatilium.	4 εθηκεν τον φοβον αυτου επι πασης σαρκος και κατακυριευειν θηριων και πετεινων
5 Creavit illis consilium et linguam et oculos et aures et cor dedit illis excogitandi et disciplina intellectus replevit illos.	5 -
6 Creavit illis scientiam spiritus, sensu implevit cor illorum et mala et bona ostendit illis.	6 διαβουλιον και γλωσσαν και οφθαλμους ωτα και καρδιαν εδωκεν διανοεισθαι αυτοις
7 Posuit timorem suum super corda illorum ostendens illis magnalia operum suorum	7 επιστημην συνεσεως ενεπλησεν αυτους και αγαθα και κακα υπεδειξεν αυτοις
8 et dedit illis gloriari in mirabilibus illius, ut nomen sanctificationis collaudent et magnalia enarrent operum eius.	8 εθηκεν τον οφθαλμον αυτου επι τας καρδιας αυτων δειξαι αυτοις το μεγαλειον των εργων αυτου
9 Addidit illis disciplinam et legem vitae hereditavit illos.	9 -
10 Testamentum aeternum constituit cum illis et iustitiam et iudicia sua ostendit illis.	10 και ονομα αγιασμου αινεσουσιν ινα διηγωνται τα μεγαλεια των εργων αυτου
11 Et magnalia honoris eius vidit oculus illorum, et honorem vocis eius audierunt aures illorum, et dixit illis: “ Attendite ab omni iniquo ”.	11 προσεθηκεν αυτοις επιστημην και νομον ζωης εκληροδοτησεν αυτοις
12 Et mandavit illis unicuique de proximo suo.	12 διαθηκην αιωνος εστησεν μετ' αυτων και τα κριματα αυτου υπεδειξεν αυτοις
13 Viae illorum coram ipso sunt semper: non sunt absconsae ab oculis ipsius.	13 μεγαλειον δοξης ειδον οι οφθαλμοι αυτων και δοξαν φωνης αυτου ηκουσεν το ους αυτων
14 In unamquamque gentem praeposuit rectorem,	14 και ειπεν αυτοις προσεχετε απο παντος αδικου και ενετειλατο αυτοις εκαστω περι του πλησιον
15 et pars Dei Israel factus est.	15 αι οδοι αυτων εναντιον αυτου δια παντος ου κρυβησονται απο των οφθαλμων αυτου
16 Et omnia opera illorum velut sol in conspectu eius; et oculi eius sine intermissione inspicientes in viis eorum.	16 -
17 Non sunt absconsae iniquitates illorum et omnia peccata eorum in conspectu Dei.	17 εκαστω εθνει κατεστησεν ηγουμενον και μερις κυριου ισραηλ εστιν
18 Eleemosyna viri quasi signaculum cum ipso, et gratiam hominis quasi pupillam conservabit.	18 -
19 Et postea resurget et retribuet illis et retributionem unicuique in caput ipsorum convertet.	19 απαντα τα εργα αυτων ως ο ηλιος εναντιον αυτου και οι οφθαλμοι αυτου ενδελεχεις επι τας οδους αυτων
20 Paenitentibus autem dedit viam reditus et confirmavit deficientes sustinere et destinavit illis sortem veritatis.	20 ουκ εκρυβησαν αι αδικιαι αυτων απ' αυτου και πασαι αι αμαρτιαι αυτων εναντι κυριου
21 Convertere ad Dominum et relinque peccata tua;	21 -
22 precare ante faciem Domini et minue offendicula.	22 ελεημοσυνη ανδρος ως σφραγις μετ' αυτου και χαριν ανθρωπου ως κορην συντηρησει
23 Revertere ad Altissimum et avertere ab iniustitia tua et nimis odito exsecrationem.	23 μετα ταυτα εξαναστησεται και ανταποδωσει αυτοις και το ανταποδομα αυτων εις κεφαλην αυτων αποδωσει
24 Et cognosce iustitias et iudicia Dei et sta in sorte propositionis et orationis altissimi Dei.	24 πλην μετανοουσιν εδωκεν επανοδον και παρεκαλεσεν εκλειποντας υπομονην
25 Altissimum quis laudabit in inferis pro vivis et dantibus confessionem Deo?	25 επιστρεφε επι κυριον και απολειπε αμαρτιας δεηθητι κατα προσωπον και σμικρυνον προσκομμα
26 Non demoreris in errore impiorum; ante mortem confitere: a mortuo, quasi nihil sit, perit confessio.	26 επαναγε επι υψιστον και αποστρεφε απο αδικιας και σφοδρα μισησον βδελυγμα
27 Confiteberis vivens, vivus et sanus confiteberis et laudabis Deum et gloriaberis in miserationibus illius.	27 υψιστω τις αινεσει εν αδου αντι ζωντων και διδοντων ανθομολογησιν
28 Quam magna misericordia Domini, et propitiatio illius convertentibus ad se!	28 απο νεκρου ως μηδε οντος απολλυται εξομολογησις ζων και υγιης αινεσει τον κυριον
29 Nec enim omnia possunt esse in hominibus, quoniam non est immortalis filius hominis.	29 ως μεγαλη η ελεημοσυνη του κυριου και εξιλασμος τοις επιστρεφουσιν επ' αυτον
30 Quid lucidius sole? Et hic deficiet. Aut quid nequius quam quod excogitavit caro et sanguis? Et hoc arguetur.	30 ου γαρ δυναται παντα ειναι εν ανθρωποις οτι ουκ αθανατος υιος ανθρωπου
31 Virtutem altitudinis caeli ipse conspicit, et omnes homines terra et cinis.	31 τι φωτεινοτερον ηλιου και τουτο εκλειπει και πονηρον ενθυμηθησεται σαρξ και αιμα
	32 δυναμιν υψους ουρανου αυτος επισκεπτεται και ανθρωποι παντες γη και σποδος