Salmi 68
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA RICCIOTTI | LXX |
---|---|
1 - Al corifeo: su «Gigli». Di David. | 1 εις το τελος υπερ των αλλοιωθησομενων τω δαυιδ |
2 Salvami, o Dio, perchè son penetrate le acque sino all'anima mia; | 2 σωσον με ο θεος οτι εισηλθοσαν υδατα εως ψυχης μου |
3 sono immerso nel fango profondoe non c'è un punto d'appoggio; son caduto in fondo al mare e la tempesta mi sommerge. | 3 ενεπαγην εις ιλυν βυθου και ουκ εστιν υποστασις ηλθον εις τα βαθη της θαλασσης και καταιγις κατεποντισεν με |
4 Mi son stancato a gridare, roca è la mia gola; si logorano i miei occhi nell'aspettare il mio Dio. | 4 εκοπιασα κραζων εβραγχιασεν ο λαρυγξ μου εξελιπον οι οφθαλμοι μου απο του ελπιζειν επι τον θεον μου |
5 Son più numerosi de' capelli del mio capoquei che m'odian senza motivo; forti sono i miei nemici che ingiustamente mi perseguitano: quel che non ho rapito, mi tocca restituire! | 5 επληθυνθησαν υπερ τας τριχας της κεφαλης μου οι μισουντες με δωρεαν εκραταιωθησαν οι εχθροι μου οι εκδιωκοντες με αδικως α ουχ ηρπασα τοτε απετιννυον |
6 O Dio, tu sai la mia stoltezza, e i miei falli non ti son nascosti. | 6 ο θεος συ εγνως την αφροσυνην μου και αι πλημμελειαι μου απο σου ουκ εκρυβησαν |
7 Non arrossiscan per mequei che sperano in te, o Signore, Signore degli eserciti!non sian svergognati a motivo di mequei che ti cercano, o Dio d'Israele! | 7 μη αισχυνθειησαν επ' εμοι οι υπομενοντες σε κυριε κυριε των δυναμεων μη εντραπειησαν επ' εμοι οι ζητουντες σε ο θεος του ισραηλ |
8 Giacchè per te io sopporto l'obbrobrio, e la vergogna copre il mio volto. | 8 οτι ενεκα σου υπηνεγκα ονειδισμον εκαλυψεν εντροπη το προσωπον μου |
9 Uno straniero son diventato per i miei fratellie un forestiero per i figli di mia madre. | 9 απηλλοτριωμενος εγενηθην τοις αδελφοις μου και ξενος τοις υιοις της μητρος μου |
10 Perchè lo zelo della tua casa m'ha divoratoe gl'insulti de' tuoi ingiuriatori son ricaduti su me. | 10 οτι ο ζηλος του οικου σου κατεφαγεν με και οι ονειδισμοι των ονειδιζοντων σε επεπεσαν επ' εμε |
11 Ho afflitto col digiuno l'anima mia, e n'è derivato obbrobrio per me: | 11 και συνεκαμψα εν νηστεια την ψυχην μου και εγενηθη εις ονειδισμον εμοι |
12 ho messo per mia veste un sacco, e son diventato la favola loro. | 12 και εθεμην το ενδυμα μου σακκον και εγενομην αυτοις εις παραβολην |
13 Sparlan di me quei che siedono alle porte, e fan canzonette su me i bevitori di vino. | 13 κατ' εμου ηδολεσχουν οι καθημενοι εν πυλη και εις εμε εψαλλον οι πινοντες τον οινον |
14 Ma io la mia preghiera [rivolgo] a te, o Signore: il tempo della benevolenza [è giunto già], o Dio. Nella grandezza della tua bontà esaudiscimi, con la fedeltà del tuo soccorso! | 14 εγω δε τη προσευχη μου προς σε κυριε καιρος ευδοκιας ο θεος εν τω πληθει του ελεους σου επακουσον μου εν αληθεια της σωτηριας σου |
15 Tirami su dal fango, ch'io non affondi; liberami dai quei che m'odiano e dalla profondità delle acque. | 15 σωσον με απο πηλου ινα μη εμπαγω ρυσθειην εκ των μισουντων με και εκ του βαθους των υδατων |
16 Non mi sommerga la tempesta de' flutti, nè m'ingoi la voragine, e non serri su mela fossa la sua bocca. | 16 μη με καταποντισατω καταιγις υδατος μηδε καταπιετω με βυθος μηδε συσχετω επ' εμε φρεαρ το στομα αυτου |
17 Esaudiscimi, o Signore, perchè la tua pietà è benigna: secondo la moltitudine delle tue misericordie china lo sguardo su me! | 17 εισακουσον μου κυριε οτι χρηστον το ελεος σου κατα το πληθος των οικτιρμων σου επιβλεψον επ' εμε |
18 Non voltar la faccia dal tuo servo; poichè son nell'angustia, affrettati ad esaudirmi! | 18 μη αποστρεψης το προσωπον σου απο του παιδος σου οτι θλιβομαι ταχυ επακουσον μου |
19 Vieni all'anima mia e liberala: per via de' miei nemici, salvami! | 19 προσχες τη ψυχη μου και λυτρωσαι αυτην ενεκα των εχθρων μου ρυσαι με |
20 Tu sai il mio obbrobrio, la mia vergogna e l'ignominia mia: | 20 συ γαρ γινωσκεις τον ονειδισμον μου και την αισχυνην μου και την εντροπην μου εναντιον σου παντες οι θλιβοντες με |
21 al tuo cospetto son tutti i miei persecutori. L'oltraggio ha spezzato il mio cuore e sono affranto. E ho atteso chi s'attristasse con me e non c' è stato, e chi mi consolasse e non l'ho trovato. | 21 ονειδισμον προσεδοκησεν η ψυχη μου και ταλαιπωριαν και υπεμεινα συλλυπουμενον και ουχ υπηρξεν και παρακαλουντας και ουχ ευρον |
22 E fiele m'ha dato per cibo, e nella mia sete m'hanno abbeverato d'aceto. | 22 και εδωκαν εις το βρωμα μου χολην και εις την διψαν μου εποτισαν με οξος |
23 La loro mensa diventi dinanzi ad essi un laccioe un castigo e una pietra d'inciampo. | 23 γενηθητω η τραπεζα αυτων ενωπιον αυτων εις παγιδα και εις ανταποδοσιν και εις σκανδαλον |
24 Si offuschino i loro occhi, sì da non vederci [più], e il loro dorso tieni curvo sempre. | 24 σκοτισθητωσαν οι οφθαλμοι αυτων του μη βλεπειν και τον νωτον αυτων δια παντος συγκαμψον |
25 Versa su loro l'ira tuae il furore dell'ira tua gli afferri! | 25 εκχεον επ' αυτους την οργην σου και ο θυμος της οργης σου καταλαβοι αυτους |
26 Sia desolata la loro casae sotto le tende loro non ci sia chi abiti. | 26 γενηθητω η επαυλις αυτων ηρημωμενη και εν τοις σκηνωμασιν αυτων μη εστω ο κατοικων |
27 Perchè colui che tu avevi colpito, essi han perseguitato, e il dolor delle mie piaghe [hanno accresciuto]. | 27 οτι ον συ επαταξας αυτοι κατεδιωξαν και επι το αλγος των τραυματιων σου προσεθηκαν |
28 Aggiungi iniquità alla loro iniquità, e non abbiamo accesso alla tua giustizia. | 28 προσθες ανομιαν επι την ανομιαν αυτων και μη εισελθετωσαν εν δικαιοσυνη σου |
29 Sian cancellati dal libro de' viventi, e tra i giusti non siano iscritti! | 29 εξαλειφθητωσαν εκ βιβλου ζωντων και μετα δικαιων μη γραφητωσαν |
30 Io son misero e dolente; il tuo soccorso salutare, o Dio, mi sollevi! | 30 πτωχος και αλγων ειμι εγω και η σωτηρια του προσωπου σου ο θεος αντελαβετο μου |
31 Celebrerò il nome di Dio con un cantico, lo magnificherò con una laude. | 31 αινεσω το ονομα του θεου μετ' ωδης μεγαλυνω αυτον εν αινεσει |
32 E piacerà [questo] a Dio più d'un giovenco, [più d'un] giovane [toro], che ha messo corna e unghie. | 32 και αρεσει τω θεω υπερ μοσχον νεον κερατα εκφεροντα και οπλας |
33 Vedano i miseri e s'allietino;[e voi che] cercate Dio, riviva l'anima vostra! | 33 ιδετωσαν πτωχοι και ευφρανθητωσαν εκζητησατε τον θεον και ζησεται η ψυχη υμων |
34 Perchè ascolta i miseri il Signore, e i suoi prigionieri non disprezza. | 34 οτι εισηκουσεν των πενητων ο κυριος και τους πεπεδημενους αυτου ουκ εξουδενωσεν |
35 Dian lode a lui i cieli e la terra, il mare e tutto quanto in esso si muove! | 35 αινεσατωσαν αυτον οι ουρανοι και η γη θαλασσα και παντα τα ερποντα εν αυτοις |
36 Perchè Dio salverà Sione saran riedificate le città di Giuda, e vi abiteranno e la rioccuperanno: | 36 οτι ο θεος σωσει την σιων και οικοδομηθησονται αι πολεις της ιουδαιας και κατοικησουσιν εκει και κληρονομησουσιν αυτην |
37 e la stirpe de' suoi servi la possederà, e que' che amano il suo nome vi dimoreranno! | 37 και το σπερμα των δουλων αυτου καθεξουσιν αυτην και οι αγαπωντες το ονομα αυτου κατασκηνωσουσιν εν αυτη |