Ecclesiasticus 17

¹ Deus creavit de terra hominem
et secundum imaginem suam fecit illum;

² et iterum convertit illum in ipsam
et secundum se vestivit illum virtute.

³ Numerum dierum et tempus dedit illi
et dedit illi potestatem eorum, quae sunt super terram.

⁴ Posuit timorem illius super omnem carnem,
ut dominaretur bestiarum et volatilium.

⁵ Creavit illis consilium et linguam et oculos et aures
et cor dedit illis excogitandi
et disciplina intellectus replevit illos.

⁶ Creavit illis scientiam spiritus,
sensu implevit cor illorum
et mala et bona ostendit illis.

⁷ Posuit timorem suum super corda illorum
ostendens illis magnalia operum suorum

⁸ et dedit illis gloriari in mirabilibus illius,
ut nomen sanctificationis collaudent
et magnalia enarrent operum eius.

⁹ Addidit illis disciplinam
et legem vitae hereditavit illos.

¹⁰ Testamentum aeternum constituit cum illis
et iustitiam et iudicia sua ostendit illis.

¹¹ Et magnalia honoris eius vidit oculus illorum,
et honorem vocis eius audierunt aures illorum,
et dixit illis: “ Attendite ab omni iniquo ”.

¹² Et mandavit illis unicuique de proximo suo.

¹³ Viae illorum coram ipso sunt semper:
non sunt absconsae ab oculis ipsius.

¹⁴ In unamquamque gentem praeposuit rectorem,

¹⁵ et pars Dei Israel factus est.

¹⁶ Et omnia opera illorum velut sol in conspectu eius;
et oculi eius sine intermissione inspicientes in viis eorum.

¹⁷ Non sunt absconsae iniquitates illorum
et omnia peccata eorum in conspectu Dei.

¹⁸ Eleemosyna viri quasi signaculum cum ipso,
et gratiam hominis quasi pupillam conservabit.

¹⁹ Et postea resurget et retribuet illis
et retributionem unicuique in caput ipsorum convertet.

²⁰ Paenitentibus autem dedit viam reditus
et confirmavit deficientes sustinere
et destinavit illis sortem veritatis.

²¹ Convertere ad Dominum et relinque peccata tua;

²² precare ante faciem Domini et minue offendicula.

²³ Revertere ad Altissimum et avertere ab iniustitia tua
et nimis odito exsecrationem.

²⁴ Et cognosce iustitias et iudicia Dei
et sta in sorte propositionis et orationis altissimi Dei.

²⁵ Altissimum quis laudabit in inferis
pro vivis et dantibus confessionem Deo?

²⁶ Non demoreris in errore impiorum;
ante mortem confitere:
a mortuo, quasi nihil sit, perit confessio.

²⁷ Confiteberis vivens, vivus et sanus confiteberis
et laudabis Deum et gloriaberis in miserationibus illius.

²⁸ Quam magna misericordia Domini,
et propitiatio illius convertentibus ad se!

²⁹ Nec enim omnia possunt esse in hominibus,
quoniam non est immortalis filius hominis.

³⁰ Quid lucidius sole? Et hic deficiet.
Aut quid nequius quam quod excogitavit caro et sanguis?
Et hoc arguetur.

³¹ Virtutem altitudinis caeli ipse conspicit,
et omnes homines terra et cinis.