Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Giobbe 8


font
BIBBIA CEI 1974NOVA VULGATA
1 Allora prese a dire Bildad il Suchita:

1 Respondens autem Baldad Suhites dixit:
2 Fino a quando dirai queste cose
e vento impetuoso saranno le parole della tua bocca?
2 “ Usquequo loqueris talia,
et spiritus vehemens sermones oris tui?
3 Può forse Dio deviare il diritto
o l'Onnipotente sovvertire la giustizia?
3 Numquid Deus supplantat iudicium,
aut Omnipotens subvertit, quod iustum est?
4 Se i tuoi figli hanno peccato contro di lui,
li ha messi in balìa della loro iniquità.
4 Et si filii tui peccaverunt ei,
et dimisit eos in manu iniquitatis suae,
5 Se tu cercherai Dio
e implorerai l'Onnipotente,
5 tu tamen, si diluculo consurrexeris ad Deum
et Omnipotentem fueris deprecatus,
6 se puro e integro tu sei,
fin d'ora veglierà su di te
e ristabilirà la dimora della tua giustizia;
6 si mundus et rectus incesseris,
statim evigilabit ad te
et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae;
7 piccola cosa sarà la tua condizione di prima,
di fronte alla grandezza che avrà la futura.
7 in tantum ut, si priora tua fuerint parva,
et novissima tua multiplicentur nimis.
8 Chiedilo infatti alle generazioni passate,
poni mente all'esperienza dei loro padri,
8 Interroga enim generationem pristinam
et diligenter investiga patrum memoriam.
9 perché noi siamo di ieri e nulla sappiamo,
come un'ombra sono i nostri giorni sulla terra.
9 Hesterni quippe sumus et ignoramus,
quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.
10 Essi forse non ti istruiranno e ti parleranno
traendo le parole dal cuore?
10 Nonne ipsi docebunt te, loquentur tibi
et de corde suo proferent eloquia?
11 Cresce forse il papiro fuori della palude
e si sviluppa forse il giunco senz'acqua?
11 Numquid virere potest scirpus absque umore,
aut crescere carectum sine aqua?
12 È ancora verde, non buono per tagliarlo,
e inaridisce prima d'ogn'altra erba.
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu,
ante omnes herbas arescit.
13 Tale il destino di chi dimentica Dio,
così svanisce la speranza dell'empio;
13 Sic viae omnium, qui obliviscuntur Deum,
et spes impii peribit.
14 la sua fiducia è come un filo
e una tela di ragno è la sua sicurezza:
14 Cuius spes filum tenue,
et sicut tela aranearum fiducia eius.
15 si appoggi alla sua casa, essa non resiste,
vi si aggrappi, ma essa non regge.
15 Innitetur super domum suam et nonstabit;
fulciet eam et non consurget.
16 Rigoglioso sia pure in faccia al sole
e sopra il giardino si spandano i suoi rami,
16 Umectus videtur, antequam veniat sol,
et in horto suo germen eius egredietur.
17 sul terreno sassoso s'intreccino le sue radici,
tra le pietre attinga la vita.
17 Super acervum petrarum radices eius densabuntur,
et inter lapides commorabitur.
18 Se lo si toglie dal suo luogo,
questo lo rinnega: "Non t'ho mai visto!".
18 Si absorbuerit eum de loco suo,
negabit eum et dicet: “Non novi te”.
19 Ecco la gioia del suo destino
e dalla terra altri rispuntano.
19 Haec est enim laetitia viae eius,
ut rursum de terra alii germinentur.
20 Dunque, Dio non rigetta l'uomo integro,
e non sostiene la mano dei malfattori.
20 Deus non proiciet simplicem
nec porriget manum malignis,
21 Colmerà di nuovo la tua bocca di sorriso
e le tue labbra di gioia.
21 donec impleatur risu os tuum,
et labia tua iubilo.
22 I tuoi nemici saran coperti di vergogna
e la tenda degli empi più non sarà.
22 Qui oderunt te, induentur confusione,
et tabernaculum impiorum non subsistet ”.