Giobbe 4
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 1974 | LXX |
---|---|
1 Elifaz il Temanita prese la parola e disse: | 1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει |
2 Se si tenta di parlarti, ti sarà forse gravoso? Ma chi può trattenere il discorso? | 2 μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει |
3 Ecco, tu hai istruito molti e a mani fiacche hai ridato vigore; | 3 ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας |
4 le tue parole hanno sorretto chi vacillava e le ginocchia che si piegavano hai rafforzato. | 4 ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας |
5 Ma ora questo accade a te e ti abbatti; capita a te e ne sei sconvolto. | 5 νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας |
6 La tua pietà non era forse la tua fiducia e la tua condotta integra, la tua speranza? | 6 ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου |
7 Ricordalo: quale innocente è mai perito e quando mai furon distrutti gli uomini retti? | 7 μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο |
8 Per quanto io ho visto, chi coltiva iniquità, chi semina affanni, li raccoglie. | 8 καθ' ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις |
9 A un soffio di Dio periscono e dallo sfogo della sua ira sono annientati. | 9 απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται |
10 Il ruggito del leone e l'urlo del leopardo e i denti dei leoncelli sono frantumati. | 10 σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη |
11 Il leone è perito per mancanza di preda e i figli della leonessa sono stati dispersi. | 11 μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους |
12 A me fu recata, furtiva, una parola e il mio orecchio ne percepì il lieve sussurro. | 12 ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ' αυτου |
13 Nei fantasmi, tra visioni notturne, quando grava sugli uomini il sonno, | 13 φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ' ανθρωπους |
14 terrore mi prese e spavento e tutte le ossa mi fece tremare; | 14 φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν |
15 un vento mi passò sulla faccia, e il pelo si drizzò sulla mia carne... | 15 και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες |
16 Stava là ritto uno, di cui non riconobbi l'aspetto, un fantasma stava davanti ai miei occhi... Un sussurro..., e una voce mi si fece sentire: | 16 ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ' η αυραν και φωνην ηκουον |
17 "Può il mortale essere giusto davanti a Dio o innocente l'uomo davanti al suo creatore? | 17 τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ |
18 Ecco, dei suoi servi egli non si fida e ai suoi angeli imputa difetti; | 18 ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν |
19 quanto più a chi abita case di fango, che nella polvere hanno il loro fondamento! Come tarlo sono schiacciati, | 19 τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον |
20 annientati fra il mattino e la sera: senza che nessuno ci badi, periscono per sempre. | 20 και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο |
21 La funicella della loro tenda non viene forse strappata? Muoiono senza saggezza!". | 21 ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν |