Giobbe 27

BIBBIA CEI 1974	Biblia Tysiąclecia
1 Giobbe continuò a dire:	1 Hiob jeszcze głos zabrał, i rzekł:
2 Per la vita di Dio, che mi ha privato del mio diritto, per l'Onnipotente che mi ha amareggiato l'animo,	2 Na życie Boga, co nie dał mi prawa, na Wszechmocnego, co poi goryczą,
3 finché ci sarà in me un soffio di vita, e l'alito di Dio nelle mie narici,	3 dopóki mam oddech w sobie, a w nozdrzach mam Boże tchnienie,
4 mai le mie labbra diranno falsità e la mia lingua mai pronunzierà menzogna!	4 usta moje nie wyrażą się podle, nie wyrwie się słowo podstępne.
5 Lungi da me che io mai vi dia ragione; fino alla morte non rinunzierò alla mia integrità.	5 Dalekim od tego, by słuszność wam przyznać, jak długo żyć będę, twierdzę, żem czysty.
6 Mi terrò saldo nella mia giustizia senza cedere, la mia coscienza non mi rimprovera nessuno dei miei giorni.	6 Że strzegę prawości, a nie porzucam: serce nie dręczy mnie nigdy.
7 Sia trattato come reo il mio nemico e il mio avversario come un ingiusto.	7 Mój wróg niech stanie się winny, przeciwnik niech będzie występny!
8 Che cosa infatti può sperare l'empio, quando finirà, quando Dio gli toglierà la vita?	8 W czym grzesznik ma ufać, gdy skończy, gdy Bóg zabierze mu duszę?
9 Ascolterà forse Dio il suo grido, quando la sventura piomberà su di lui?	9 Czyż Bóg wysłucha jego wołania, gdy spadnie na niego nieszczęście?
10 Porrà forse la sua compiacenza nell'Onnipotente? Potrà forse invocare Dio in ogni momento?	10 Czy może się cieszyć Wszechmocnym, choć wzywałby Boga co chwila?
11 Io vi mostrerò la mano di Dio, non vi celerò i pensieri dell'Onnipotente.	11 Pouczam was o Bożej mocy, niczego nie taję o Wszechmocnym.
12 Ecco, voi tutti lo vedete; perché dunque vi perdete in cose vane?	12 Wy już to wszystko widzicie, więc po cóż jałowe spory?
13 Questa è la sorte che Dio riserva al malvagio e la porzione che i violenti ricevono dall'Onnipotente.	13 Taki to los grzesznika - od Boga, dola ciemiężcy - od Wszechmocnego:
14 Se ha molti figli, saranno per la spada e i suoi discendenti non avranno pane da sfamarsi;	14 Synowie się mnożą pod miecz, a dzieci głodne z braku chleba;
15 i superstiti li seppellirà la peste e le loro vedove non faranno lamento.	15 potomków grzebie zaraza, a wdowom ich płakać nie wolno.
16 Se ammassa argento come la polvere e come fango si prepara vesti:	16 Niech sobie on srebro jak proch gromadzi, suknie upycha jak glinę;
17 egli le prepara, ma il giusto le indosserà e l'argento lo spartirà l'innocente.	17 niech zbiera: prawy je wdzieje, a srebro posiądzie niewinny.
18 Ha costruito la casa come fragile nido e come una capanna fatta da un guardiano.	18 Zbudował dom z pajęczyny, jak szałas stawiany przez stróża.
19 Si corica ricco, ma per l'ultima volta, quando apre gli occhi, non avrà più nulla.	19 Położył się bogacz, lecz zgarnia; otworzył oczy: nic nie ma.
20 Di giorno il terrore lo assale, di notte se lo rapisce il turbine;	20 Pędzi go strach niby powódź, po nocy wichura go ściga.
21 il vento d'oriente lo solleva e se ne va, lo strappa lontano dal suo posto.	21 Wiatr wschodni porywa i ciągnie, zabiera go z jego siedziby;
22 Dio lo bersaglia senza pietà; tenta di sfuggire alla sua mano.	22 unosi, nie mając litości, bo z ręki ujść mu nie może.
23 Si battono le mani contro di lui e si fischia su di lui dal luogo dove abita.	23 Klaszcze się za nim w dłonie, gwiżdże ze wszystkich stron,
	24 on lekki na wodnej powierzchni. Przeklęte dziedzictwo na ziemi: nie zwraca się on w stronę winnic. (4a) Susza, spiekota, śnieg niszczy, a Szeol wymiata grzesznika. (4b) Wymaże go łono z pamięci, robak go połknie jak słodycz, nikt go już nawet nie wspomni. Nieprawość wycięta jak drzewo. (4c) Gnębił niepłodną, bezdzietną, niedobrze się z wdową obchodził, (4d) swą siłą wspomagał mocarzy; stoi, lecz życia niepewien. (4e) Oparcie mu dano, bezpieczny, pilnie naśladuje ich drogi. (4f) Pysznił się krótko i odszedł, poniżony, wycięty jak malwa, jak wierzchołek kłosa zabrany. (4g) Czy nie tak? Któż kłamstwo wykaże? Któż mowę moją zniweczy?