Proverbi 9

NOVA VULGATA	GREEK BIBLE
1 Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem;	1 Η σοφια ωκοδομησε τον οικον αυτης, ελατομησε τους στυλους αυτης επτα?
2 immolavit victimas suas, miscuit vinum et proposuit mensam suam.	2 εσφαξε τη σφαγια αυτης, εκερασε τον οινον αυτης, και ητοιμασε την τραπεζαν αυτης?
3 Misit ancillas suas, ut vocarent ad arcem et ad excelsa civitatis:	3 απεστειλε τας θεραπαινας αυτης, κηρυττει επι των υψηλων τοπων της πολεως,
4 “ Si quis est parvulus, veniat ad me ”. Et vecordi locuta est:	4 Οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω? και, προς τους ενδεεις φρενων, λεγει προς αυτους,
5 “ Venite, comedite panem meum et bibite vinum, quod miscui vobis;	5 Ελθετε, φαγετε απο του αρτου μου, και πιετε απο του οινου τον οποιον εκερασα?
6 relinquite infantiam et vivite et ambulate per vias prudentiae ”.	6 αφησατε την αφροσυνην και ζησατε? και κατευθυνθητε εν τη οδω της συνεσεως.
7 Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit; et, qui arguit impium, sibi maculam generat.	7 Ο νουθετων χλευαστην λαμβανει εις εαυτον ατιμιαν? και ο ελεγχων τον ασεβη λαμβανει εις εαυτον μωμον.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te; argue sapientem, et diliget te.	8 Μη ελεγχε χλευαστην, δια να μη σε μισηση? ελεγχε σοφον, και θελει σε αγαπησει.
9 Da sapienti, et sapientior fiet; doce iustum, et addet doctrinam.	9 Διδε αφορμην εις τον σοφον και θελει γεινει σοφωτερος? διδασκε τον δικαιον και θελει αυξηθη εις μαθησιν.
10 Principium sapientiae timor Domini, et scientia Sancti est prudentia.	10 Αρχη σοφιας φοβος Κυριου? και επιγνωσις αγιων φρονησις.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae.	11 Διοτι δι' εμου αι ημεραι σου θελουσι πολλαπλασιασθη, και ετη ζωης θελουσι προστεθη εις σε.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris; si autem illusor, solus portabis malum.	12 Εαν γεινης σοφος, θελεις εισθαι σοφος δια σεαυτον? και εαν γεινης χλευαστης, συ μονος θελεις πασχει.
13 Mulier stulta est clamosa, fatua et nihil sciens;	13 Γυνη αφρων, θρασεια, ανοητος και μη γνωριζουσα μηδεν?
14 sedit in foribus domus suae super sellam in excelsis urbis,	14 καθηται εν τη θυρα της οικιας αυτης επι θρονου, εν τοις υψηλοις τοποις της πολεως,
15 ut vocaret transeuntes per viam et pergentes itinere suo:	15 προσκαλουσα τους διαβατας τους κατευθυνομενους εις την οδον αυτων?
16 “ Qui est parvulus, declinet ad me ”. Et vecordi locuta est:	16 οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω? και προς τον ενδεη φρενων, λεγει προς αυτον,
17 “ Aquae furtivae dulciores sunt, et panis in abscondito suavior ”.	17 Τα κλοπιμαια υδατα ειναι γλυκεα, και ο κρυφιος αρτος ειναι ηδυς.
18 Et ignoravit quod ibi sint umbrae, et in profundis inferni convivae eius.	18 Αλλ' αυτος αγνοει οτι εκει ειναι οι νεκροι, και εις τα βαθη του αδου οι κεκλημενοι αυτης.