Proverbi 23

NOVA VULGATA	LXX
1 Quando sederis, ut comedas cum principe, diligenter attende, quae apposita sunt ante faciem tuam,	1 εαν καθισης δειπνειν επι τραπεζης δυναστων νοητως νοει τα παρατιθεμενα σοι
2 et statue cultrum in gutture tuo, si avidus es.	2 και επιβαλλε την χειρα σου ειδως οτι τοιαυτα σε δει παρασκευασαι
3 Ne desideres de cibis eius, quia est panis mendacii.	3 ει δε απληστοτερος ει μη επιθυμει των εδεσματων αυτου ταυτα γαρ εχεται ζωης ψευδους
4 Noli laborare, ut diteris, sed in prudentia tua acquiesce.	4 μη παρεκτεινου πενης ων πλουσιω τη δε ση εννοια αποσχου
5 Si erigas oculos tuos ad opes, iam non sunt; quia facient sibi pennas quasi aquilae et volabunt in caelum.	5 εαν επιστησης το σον ομμα προς αυτον ουδαμου φανειται κατεσκευασται γαρ αυτω πτερυγες ωσπερ αετου και υποστρεφει εις τον οικον του προεστηκοτος αυτου
6 Ne comedas cum homine invido et ne desideres cibos eius;	6 μη συνδειπνει ανδρι βασκανω μηδε επιθυμει των βρωματων αυτου
7 quoniam sicut aestimavit in animo suo, ita ipse est. “ Comede et bibe ” dicet tibi, et mens eius non est tecum.	7 ον τροπον γαρ ει τις καταπιοι τριχα ουτως εσθιει και πινει
8 Buccellam, quam comederas, evomes et perdes pulchros sermones tuos.	8 μηδε προς σε εισαγαγης αυτον και φαγης τον ψωμον σου μετ' αυτου εξεμεσει γαρ αυτον και λυμανειται τους λογους σου τους καλους
9 In auribus insipientium ne loquaris, quia despicient doctrinam eloquii tui.	9 εις ωτα αφρονος μηδεν λεγε μηποτε μυκτηριση τους συνετους λογους σου
10 Ne attingas terminos viduae et agrum pupillorum ne introeas:	10 μη μεταθης ορια αιωνια εις δε κτημα ορφανων μη εισελθης
11 redemptor enim illorum fortis est, et ipse iudicabit contra te causam illorum.	11 ο γαρ λυτρουμενος αυτους κυριος κραταιος εστιν και κρινει την κρισιν αυτων μετα σου
12 Introduc ad doctrinam cor tuum et aures tuas ad verba scientiae.	12 δος εις παιδειαν την καρδιαν σου τα δε ωτα σου ετοιμασον λογοις αισθησεως
13 Noli subtrahere a puero disciplinam; si enim percusseris eum virga, non morietur:	13 μη αποσχη νηπιον παιδευειν οτι εαν παταξης αυτον ραβδω ου μη αποθανη
14 tu virga percuties eum et animam eius de inferno liberabis.	14 συ μεν γαρ παταξεις αυτον ραβδω την δε ψυχην αυτου εκ θανατου ρυση
15 Fili mi, si sapiens fuerit cor tuum, gaudebit tecum et cor meum,	15 υιε εαν σοφη γενηται σου η καρδια ευφρανεις και την εμην καρδιαν
16 et exsultabunt renes mei, cum locuta fuerint rectum labia tua.	16 και ενδιατριψει λογοις τα σα χειλη προς τα εμα χειλη εαν ορθα ωσιν
17 Non aemuletur cor tuum peccatores, sed in timore Domini esto tota die,	17 μη ζηλουτω η καρδια σου αμαρτωλους αλλα εν φοβω κυριου ισθι ολην την ημεραν
18 quia est tibi posteritas, et praestolatio tua non auferetur.	18 εαν γαρ τηρησης αυτα εσται σοι εκγονα η δε ελπις σου ουκ αποστησεται
19 Audi, fili mi, et esto sapiens et dirige in via animum tuum.	19 ακουε υιε και σοφος γινου και κατευθυνε εννοιας σης καρδιας
20 Noli esse in conviviis potatorum nec in comissationibus carnis,	20 μη ισθι οινοποτης μηδε εκτεινου συμβολαις κρεων τε αγορασμοις
21 quia vacantes potibus et comissatores consumentur, et vestietur pannis dormitatio.	21 πας γαρ μεθυσος και πορνοκοπος πτωχευσει και ενδυσεται διερρηγμενα και ρακωδη πας υπνωδης
22 Audi patrem tuum, qui genuit te, et ne contemnas, cum senuerit mater tua.	22 ακουε υιε πατρος του γεννησαντος σε και μη καταφρονει οτι γεγηρακεν σου η μητηρ
23 Veritatem eme et noli vendere; sapientiam eme et doctrinam et intellegentiam.	23 -
24 Exsultat gaudio pater iusti; qui sapientem genuit, laetabitur in eo;	24 καλως εκτρεφει πατηρ δικαιος επι δε υιω σοφω ευφραινεται η ψυχη αυτου
25 gaudeat pater tuus et mater tua, et exsultet, quae genuit te.	25 ευφραινεσθω ο πατηρ και η μητηρ επι σοι και χαιρετω η τεκουσα σε
26 Praebe, fili mi, cor tuum mihi, et oculi tui vias meas custodiant.	26 δος μοι υιε σην καρδιαν οι δε σοι οφθαλμοι εμας οδους τηρειτωσαν
27 Fovea enim profunda est meretrix, et puteus angustus aliena,	27 πιθος γαρ τετρημενος εστιν αλλοτριος οικος και φρεαρ στενον αλλοτριον
28 nam insidiatur ipsa in via quasi latro et iniquos in hominibus addet.	28 ουτος γαρ συντομως απολειται και πας παρανομος αναλωθησεται
29 Cui “ Vae ”? Cui “ Eheu ”? Cui rixae? Cui querela? Cui sine causa vulnera? Cui suffusio oculorum?	29 τινι ουαι τινι θορυβος τινι κρισις τινι αηδιαι και λεσχαι τινι συντριμματα δια κενης τινος πελειοι οι οφθαλμοι
30 His, qui commorantur in vino et eunt, ut scrutentur mixtum.	30 ου των εγχρονιζοντων εν οινοις ου των ιχνευοντων που ποτοι γινονται
31 Ne intuearis vinum, quando flavescit, cum splenduerit in calice color eius: ingreditur blande,	31 μη μεθυσκεσθε οινω αλλα ομιλειτε ανθρωποις δικαιοις και ομιλειτε εν περιπατοις εαν γαρ εις τας φιαλας και τα ποτηρια δως τους οφθαλμους σου υστερον περιπατησεις γυμνοτερος υπερου
32 sed in novissimo mordebit ut coluber et sicut regulus vulnerat.	32 το δε εσχατον ωσπερ υπο οφεως πεπληγως εκτεινεται και ωσπερ υπο κεραστου διαχειται αυτω ο ιος
33 Oculi tui videbunt extranea, et cor tuum loquetur perversa;	33 οι οφθαλμοι σου οταν ιδωσιν αλλοτριαν το στομα σου τοτε λαλησει σκολια
34 et eris sicut dormiens in medio mari et quasi sopitus ad malum navis:	34 και κατακειση ωσπερ εν καρδια θαλασσης και ωσπερ κυβερνητης εν πολλω κλυδωνι
35 “ Verberaverunt me, sed non dolui, percusserunt me, et ego non sensi; quando evigilabo et rursus illud requiram? ”.	35 ερεις δε τυπτουσιν με και ουκ επονεσα και ενεπαιξαν μοι εγω δε ουκ ηδειν ποτε ορθρος εσται ινα ελθων ζητησω μεθ' ων συνελευσομαι