Scrutatio

Martedi, 30 aprile 2024 - San Pio V ( Letture di oggi)

Salmi 103


font
BIBBIA TINTORILXX
1 (Di David). Anima mia, benedici il Signore. Signore Dio mio, tu sei oltremodo grande! Ti sei rivestito di gloria e di splendore,1 τω δαυιδ ευλογει η ψυχη μου τον κυριον κυριε ο θεος μου εμεγαλυνθης σφοδρα εξομολογησιν και ευπρεπειαν ενεδυσω
2 Ti sei coperto di luce come di un manto. Tu stendi il cielo come un padiglione,2 αναβαλλομενος φως ως ιματιον εκτεινων τον ουρανον ωσει δερριν
3 E ne copri colle acque la parte superiore. Tu fai delle nubi il tuo cocchio, e cammini sulle ali dei venti.3 ο στεγαζων εν υδασιν τα υπερωα αυτου ο τιθεις νεφη την επιβασιν αυτου ο περιπατων επι πτερυγων ανεμων
4 Fai tuoi angeli gli spiriti, e tuoi ministri le fiamme di fuoco.4 ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα και τους λειτουργους αυτου πυρ φλεγον
5 Tu hai stabilita sulle sue basi la terra, non piegherà nei secoli dei secoli.5 εθεμελιωσεν την γην επι την ασφαλειαν αυτης ου κλιθησεται εις τον αιωνα του αιωνος
6 L'abisso delle acque la ricopriva come un vestito, le acque s'innalzavano sopra i monti.6 αβυσσος ως ιματιον το περιβολαιον αυτου επι των ορεων στησονται υδατα
7 Alla tua minaccia fuggirono, atterrite al tuono della tua voce.7 απο επιτιμησεως σου φευξονται απο φωνης βροντης σου δειλιασουσιν
8 Emersero le montagne, si abbassaron le valli, nel luogo che tu avevi loro assegnato.8 αναβαινουσιν ορη και καταβαινουσιν πεδια εις τοπον ον εθεμελιωσας αυτοις
9 Fissasti loro un termine che non passeranno mai, e non torneranno a coprire la terra.9 οριον εθου ο ου παρελευσονται ουδε επιστρεψουσιν καλυψαι την γην
10 Tu fai scaturire le fontane nelle valli, le acque scorrono in mezzo ai monti.10 ο εξαποστελλων πηγας εν φαραγξιν ανα μεσον των ορεων διελευσονται υδατα
11 Ne bevono tutte le bestie dei campi, gli onagri le sospirano quando han sete.11 ποτιουσιν παντα τα θηρια του αγρου προσδεξονται οναγροι εις διψαν αυτων
12 Presso di esse dimorano gli uccelli dell'aria, di mezzo alle rocce fan sentire il loro canto.12 επ' αυτα τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσει εκ μεσου των πετρων δωσουσιν φωνην
13 Dall'alta tua dimora tu innaffi i monti, del frutto del tuo lavorò si sazia la terra.13 ποτιζων ορη εκ των υπερωων αυτου απο καρπου των εργων σου χορτασθησεται η γη
14 Tu fai crescere il fieno pei giumenti e gli erbaggi a servizio dell'uomo. Tu fai che venga fuori dalla terra il pane,14 εξανατελλων χορτον τοις κτηνεσιν και χλοην τη δουλεια των ανθρωπων του εξαγαγειν αρτον εκ της γης
15 E che il vino rallegri il cuore dell'uomo; che l'olio ne renda ilare la faccia, e il pane sostenti il cuore dell'uomo.15 και οινος ευφραινει καρδιαν ανθρωπου του ιλαρυναι προσωπον εν ελαιω και αρτος καρδιαν ανθρωπου στηριζει
16 Si saziano le piante della campagna, i cedri del Libano da lui piantati.16 χορτασθησεται τα ξυλα του πεδιου αι κεδροι του λιβανου ας εφυτευσεν
17 Là fanno il nido i passeri; più su è il nido della cicogna;17 εκει στρουθια εννοσσευσουσιν του ερωδιου η οικια ηγειται αυτων
18 Gli alti monti servono ai cervi, la roccia serve di rifugio ai ricci.18 ορη τα υψηλα ταις ελαφοις πετρα καταφυγη τοις χοιρογρυλλιοις
19 Egli fece la luna per distinguere i tempi, il sole e seppe l'ora del suo tramonto.19 εποιησεν σεληνην εις καιρους ο ηλιος εγνω την δυσιν αυτου
20 Tu stendi le tenebre e viene la notte: in essa sbucan fuori tutte le bestie dalla selva.20 εθου σκοτος και εγενετο νυξ εν αυτη διελευσονται παντα τα θηρια του δρυμου
21 I leoncelli si mettono a ruggire in cerca di preda, per chiedere a Dio il loro pasto.21 σκυμνοι ωρυομενοι αρπασαι και ζητησαι παρα του θεου βρωσιν αυτοις
22 Appena sorto il sole, si ritirano a branchi, per sdraiarsi nelle loro tane.22 ανετειλεν ο ηλιος και συνηχθησαν και εν ταις μανδραις αυτων κοιτασθησονται
23 Allora esce l'uomo alle sue faccende, al suo lavoro fino alla sera.23 εξελευσεται ανθρωπος επι το εργον αυτου και επι την εργασιαν αυτου εως εσπερας
24 Quanto son grandiose le tue opere, o Signore! Tutto hai fatto con sapienza; la terra è piena dei tuoi beni!24 ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε παντα εν σοφια εποιησας επληρωθη η γη της κτησεως σου
25 Ecco il gran mare dalle immense braccia, ove son rettili innumerabili, animali piccoli e grandi:25 αυτη η θαλασσα η μεγαλη και ευρυχωρος εκει ερπετα ων ουκ εστιν αριθμος ζωα μικρα μετα μεγαλων
26 Là passano le navi e il dragone che tu hai formato perchè scherzasse nell'acqua.26 εκει πλοια διαπορευονται δρακων ουτος ον επλασας εμπαιζειν αυτω
27 Tutti aspettano da te che tu dia loro a suo tempo il cibo;27 παντα προς σε προσδοκωσιν δουναι την τροφην αυτοις ευκαιρον
28 E quando tu lo dài, lo raccolgono, quando tu apri la tua mano, tutte le cose son ricolme di bene.28 δοντος σου αυτοις συλλεξουσιν ανοιξαντος δε σου την χειρα τα συμπαντα πλησθησονται χρηστοτητος
29 Ma quando tu rivolgi altrove la faccia, si turbano; se togli loro lo spirito, vengono meno e ritornano nella loro polvere.29 αποστρεψαντος δε σου το προσωπον ταραχθησονται αντανελεις το πνευμα αυτων και εκλειψουσιν και εις τον χουν αυτων επιστρεψουσιν
30 Manderai il tuo spirito e saran create, e rinnovellerai la faccia della terra.30 εξαποστελεις το πνευμα σου και κτισθησονται και ανακαινιεις το προσωπον της γης
31 La gloria del Signore duri in eterno, e si allieti il Signore nelle sue opere:31 ητω η δοξα κυριου εις τον αιωνα ευφρανθησεται κυριος επι τοις εργοις αυτου
32 Egli che mira la terra e la fa tremare, tocca i monti e fumano.32 ο επιβλεπων επι την γην και ποιων αυτην τρεμειν ο απτομενος των ορεων και καπνιζονται
33 Canterò al Signore finché duri la mia vita, inneggerò al mio Dio finché avrò respiro.33 ασω τω κυριω εν τη ζωη μου ψαλω τω θεω μου εως υπαρχω
34 Possano a lui essere gradite le mie parole! In quanto a me, porrò la mia delizia nel Signore.34 ηδυνθειη αυτω η διαλογη μου εγω δε ευφρανθησομαι επι τω κυριω
35 Spariscan dalla terra i peccatori e i malvagi, in modo che non ce ne resti uno. Anima mia, benedici il Signore.35 εκλιποισαν αμαρτωλοι απο της γης και ανομοι ωστε μη υπαρχειν αυτους ευλογει η ψυχη μου τον κυριον