Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Siracide 14


font
BIBBIA CEI 2008VULGATA
1 Beato l’uomo che non ha peccato con la sua bocca
e non è tormentato dal rimorso dei peccati.
1 Beatus vir qui non est lapsus verbo ex ore suo,
et non est stimulatus in tristitia delicti.
2 Beato chi non ha nulla da rimproverarsi
e chi non ha perduto la sua speranza.
2 Felix qui non habuit animi sui tristitiam,
et non excidit a spe sua.
3 A un uomo gretto non va bene la ricchezza,
a che cosa servono gli averi a un uomo avaro?
3 Viro cupido et tenaci sine ratione est substantia :
et homini livido ad quid aurum ?
4 Chi accumula a forza di privazioni, accumula per altri;
con i suoi beni faranno festa gli estranei.
4 Qui acervat ex animo suo injuste, aliis congregat,
et in bonis illius alius luxuriabitur.
5 Chi è cattivo con se stesso con chi sarà buono?
Certo non godrà delle sue ricchezze.
5 Qui sibi nequam est, cui alii bonus erit ?
et non jucundabitur in bonis suis.
6 Nessuno è peggiore di chi danneggia se stesso,
e questa è la ricompensa della sua malizia:
6 Qui sibi invidet, nihil est illo nequius :
et hæc redditio est malitiæ illius.
7 anche se fa il bene, lo fa per distrazione,
e alla fine sarà manifesta la sua malizia.
7 Et si bene fecerit, ignoranter et non volens facit :
et in novissimo manifestat malitiam suam.
8 È malvagio l’uomo dall’occhio invidioso,
volge lo sguardo altrove e disprezza la vita altrui.
8 Nequam est oculus lividi :
et avertens faciem suam, et despiciens animam suam.
9 L’occhio dell’avaro non si accontenta della sua parte,
una malvagia ingiustizia gli inaridisce l’anima.
9 Insatiabilis oculus cupidi in parte iniquitatis :
non satiabitur donec consumat arefaciens animam suam.
10 Un occhio cattivo è invidioso anche del pane
ed è proprio questo che manca sulla sua tavola.
10 Oculus malus ad mala, et non saturabitur pane,
sed indigens et in tristitia erit super mensam suam.
11 Figlio, per quanto ti è possibile, tràttati bene
e presenta al Signore le offerte dovute.
11 Fili, si habes, benefac tecum,
et Deo dignas oblationes offer.
12 Ricòrdati che la morte non tarderà
e il decreto degli inferi non ti è stato rivelato.
12 Memor esto quoniam mors non tardat,
et testamentum inferorum, quia demonstratum est tibi :
testamentum enim hujus mundi morte morietur.
13 Prima di morire fa’ del bene all’amico,
secondo le tue possibilità sii generoso con lui.
13 Ante mortem benefac amico tuo,
et secundum vires tuas exporrigens da pauperi.
14 Non privarti di un giorno felice,
non ti sfugga nulla di un legittimo desiderio.
14 Non defrauderis a die bono,
et particula boni doni non te prætereat.
15 Non lascerai forse a un altro i frutti del tuo lavoro,
e le tue fatiche per essere divise fra gli eredi?
15 Nonne aliis relinques dolores et labores tuos
in divisione sortis ?
16 Regala e accetta regali, e divèrtiti,
perché negli inferi non si ricerca l’allegria.
16 Da et accipe,
et justifica animam tuam.
17 Ogni corpo invecchia come un abito,
è una legge da sempre: «Devi morire!».
17 Ante obitum tuum operare justitiam,
quoniam non est apud inferos invenire cibum.
18 Come foglie verdi su un albero frondoso,
alcune cadono e altre germogliano,
così sono le generazioni umane:
una muore e un’altra nasce.
18 Omnis caro sicut f?num veterascet,
et sicut folium fructificans in arbore viridi.
19 Ogni opera corruttibile scompare
e chi la compie se ne andrà con essa.
19 Alia generantur, et alia dejiciuntur :
sic generatio carnis et sanguinis, alia finitur, et alia nascitur.
20 Beato l’uomo che si dedica alla sapienza
e riflette con la sua intelligenza,
20 Omne opus corruptibile in fine deficiet,
et qui illud operatur ibit cum illo.
21 che medita nel cuore le sue vie
e con la mente ne penetra i segreti.
21 Et omne opus electum justificabitur,
et qui operatur illud honorabitur in illo.
22 La insegue come un cacciatore,
si apposta sui suoi sentieri.
22 Beatus vir qui in sapientia morabitur,
et qui in justitia sua meditabitur,
et in sensu cogitabit circumspectionem Dei :
23 Egli spia alle sue finestre
e sta ad ascoltare alla sua porta.
23 qui excogitat vias illius in corde suo,
et in absconditis suis intelligens,
vadens post illam quasi investigator,
et in viis illius consistens :
24 Sosta vicino alla sua casa
e fissa il picchetto nelle sue pareti,
24 qui respicit per fenestras illius,
et in januis illius audiens :
25 alza la propria tenda presso di lei
e si ripara in un rifugio di benessere,
25 qui requiescit juxta domum illius,
et in parietibus illius figens palum,
statuet casulam suam ad manus illius,
et requiescent in casula illius bona per ævum.
26 mette i propri figli sotto la sua protezione
e sotto i suoi rami soggiorna;
26 Statuet filios suos sub tegmine illius,
et sub ramis ejus morabitur.
27 da lei è protetto contro il caldo,
e nella sua gloria egli abita.
27 Protegetur sub tegmine illius a fervore,
et in gloria ejus requiescet.