Salmi 9
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 1974 | VULGATA |
---|---|
1 'Al maestro del coro. In sordina. Salmo. Di Davide.' | 1 In finem, pro occultis filii. Psalmus David. |
2 Loderò il Signore con tutto il cuore e annunzierò tutte le tue meraviglie. | 2 Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo ; narrabo omnia mirabilia tua. |
3 Gioisco in te ed esulto, canto inni al tuo nome, o Altissimo. | 3 Lætabor et exsultabo in te ; psallam nomini tuo, Altissime. |
4 Mentre i miei nemici retrocedono, davanti a te inciampano e periscono, | 4 In convertendo inimicum meum retrorsum ; infirmabuntur, et peribunt a facie tua. |
5 perché hai sostenuto il mio diritto e la mia causa; siedi in trono giudice giusto. | 5 Quoniam fecisti judicium meum et causam meam ; sedisti super thronum, qui judicas justitiam. |
6 Hai minacciato le nazioni, hai sterminato l'empio, il loro nome hai cancellato in eterno, per sempre. | 6 Increpasti gentes, et periit impius : nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi. |
7 Per sempre sono abbattute le fortezze del nemico, è scomparso il ricordo delle città che hai distrutte. | 7 Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu ; |
8 Ma il Signore sta assiso in eterno; erige per il giudizio il suo trono: | 8 et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum, |
9 giudicherà il mondo con giustizia, con rettitudine deciderà le cause dei popoli. | 9 et ipse judicabit orbem terræ in æquitate : judicabit populos in justitia. |
10 Il Signore sarà un riparo per l'oppresso, in tempo di angoscia un rifugio sicuro. | 10 Et factus est Dominus refugium pauperi ; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione. |
11 Confidino in te quanti conoscono il tuo nome, perché non abbandoni chi ti cerca, Signore. | 11 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine. |
12 Cantate inni al Signore, che abita in Sion, narrate tra i popoli le sue opere. | 12 Psallite Domino qui habitat in Sion ; annuntiate inter gentes studia ejus : |
13 Vindice del sangue, egli ricorda, non dimentica il grido degli afflitti. | 13 quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est ; non est oblitus clamorem pauperum. |
14 Abbi pietà di me, Signore, vedi la mia miseria, opera dei miei nemici, tu che mi strappi dalle soglie della morte, | 14 Miserere mei, Domine : vide humilitatem meam de inimicis meis, |
15 perché possa annunziare le tue lodi, esultare per la tua salvezza alle porte della città di Sion. | 15 qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion : |
16 Sprofondano i popoli nella fossa che hanno scavata, nella rete che hanno teso si impiglia il loro piede. | 16 exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt ; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum. |
17 Il Signore si è manifestato, ha fatto giustizia; l'empio è caduto nella rete, opera delle sue mani. | 17 Cognoscetur Dominus judicia faciens ; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator. |
18 Tornino gli empi negli inferi, tutti i popoli che dimenticano Dio. | 18 Convertantur peccatores in infernum, omnes gentes quæ obliviscuntur Deum. |
19 Perché il povero non sarà dimenticato, la speranza degli afflitti non resterà delusa. | 19 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis ; patientia pauperum non peribit in finem. |
20 Sorgi, Signore, non prevalga l'uomo: davanti a te siano giudicate le genti. | 20 Exsurge, Domine ; non confortetur homo : judicentur gentes in conspectu tuo. |
21 Riempile di spavento, Signore, sappiano le genti che sono mortali. | 21 Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt. |
22 Perché, Signore, stai lontano, nel tempo dell'angoscia ti nascondi? | 22 Ut quid, Domine, recessisti longe ; despicis in opportunitatibus, in tribulatione ? |
23 Il misero soccombe all'orgoglio dell'empio e cade nelle insidie tramate. | 23 Dum superbit impius, incenditur pauper : comprehenduntur in consiliis quibus cogitant. |
24 L'empio si vanta delle sue brame, l'avaro maledice, disprezza Dio. | 24 Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur. |
25 L'empio insolente disprezza il Signore: "Dio non se ne cura: Dio non esiste"; questo è il suo pensiero. | 25 Exacerbavit Dominum peccator : secundum multitudinem iræ suæ, non quæret. |
26 Le sue imprese riescono sempre. Son troppo in alto per lui i tuoi giudizi: disprezza tutti i suoi avversari. | 26 Non est Deus in conspectu ejus ; inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus ; omnium inimicorum suorum dominabitur. |
27 Egli pensa: "Non sarò mai scosso, vivrò sempre senza sventure". | 27 Dixit enim in corde suo : Non movebor a generatione in generationem, sine malo. |
28 Di spergiuri, di frodi e d'inganni ha piena la bocca, sotto la sua lingua sono iniquità e sopruso. | 28 Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo ; sub lingua ejus labor et dolor. |
29 Sta in agguato dietro le siepi, dai nascondigli uccide l'innocente. | 29 Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem. |
30 I suoi occhi spiano l'infelice, sta in agguato nell'ombra come un leone nel covo. Sta in agguato per ghermire il misero, ghermisce il misero attirandolo nella rete. | 30 Oculi ejus in pauperem respiciunt ; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem ; rapere pauperem dum attrahit eum. |
31 Infierisce di colpo sull'oppresso, cadono gl'infelici sotto la sua violenza. | 31 In laqueo suo humiliabit eum ; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum. |
32 Egli pensa: "Dio dimentica, nasconde il volto, non vede più nulla". | 32 Dixit enim in corde suo : Oblitus est Deus ; avertit faciem suam, ne videat in finem. |
33 Sorgi, Signore, alza la tua mano, non dimenticare i miseri. | 33 Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua ; ne obliviscaris pauperum. |
34 Perché l'empio disprezza Dio e pensa: "Non ne chiederà conto"? | 34 Propter quid irritavit impius Deum ? dixit enim in corde suo : Non requiret. |
35 Eppure tu vedi l'affanno e il dolore, tutto tu guardi e prendi nelle tue mani. A te si abbandona il misero, dell'orfano tu sei il sostegno. Spezza il braccio dell'empio e del malvagio; | 35 Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper ; orphano tu eris adjutor. |
36 Punisci il suo peccato e più non lo trovi. | 36 Contere brachium peccatoris et maligni ; quæretur peccatum illius, et non invenietur. |
37 Il Signore è re in eterno, per sempre: dalla sua terra sono scomparse le genti. | 37 Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi ; peribitis, gentes, de terra illius. |
38 Tu accogli, Signore, il desiderio dei miseri, rafforzi i loro cuori, porgi l'orecchio | 38 Desiderium pauperum exaudivit Dominus ; præparationem cordis eorum audivit auris tua : |
39 per far giustizia all'orfano e all'oppresso; e non incuta più terrore l'uomo fatto di terra. | 39 judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram. |