Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Salmi 9


font
BIBBIA CEI 1974VULGATA
1 'Al maestro del coro. In sordina. Salmo. Di Davide.'

1 In finem, pro occultis filii. Psalmus David.
2 Loderò il Signore con tutto il cuore
e annunzierò tutte le tue meraviglie.
2 Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo ;
narrabo omnia mirabilia tua.
3 Gioisco in te ed esulto,
canto inni al tuo nome, o Altissimo.

3 Lætabor et exsultabo in te ;
psallam nomini tuo, Altissime.
4 Mentre i miei nemici retrocedono,
davanti a te inciampano e periscono,
4 In convertendo inimicum meum retrorsum ;
infirmabuntur, et peribunt a facie tua.
5 perché hai sostenuto il mio diritto e la mia causa;
siedi in trono giudice giusto.

5 Quoniam fecisti judicium meum et causam meam ;
sedisti super thronum, qui judicas justitiam.
6 Hai minacciato le nazioni, hai sterminato l'empio,
il loro nome hai cancellato in eterno, per sempre.
6 Increpasti gentes, et periit impius :
nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.
7 Per sempre sono abbattute le fortezze del nemico,
è scomparso il ricordo delle città che hai distrutte.

7 Inimici defecerunt frameæ in finem,
et civitates eorum destruxisti.
Periit memoria eorum cum sonitu ;
8 Ma il Signore sta assiso in eterno;
erige per il giudizio il suo trono:
8 et Dominus in æternum permanet.
Paravit in judicio thronum suum,
9 giudicherà il mondo con giustizia,
con rettitudine deciderà le cause dei popoli.

9 et ipse judicabit orbem terræ in æquitate :
judicabit populos in justitia.
10 Il Signore sarà un riparo per l'oppresso,
in tempo di angoscia un rifugio sicuro.
10 Et factus est Dominus refugium pauperi ;
adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.
11 Confidino in te quanti conoscono il tuo nome,
perché non abbandoni chi ti cerca, Signore.

11 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum,
quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.
12 Cantate inni al Signore, che abita in Sion,
narrate tra i popoli le sue opere.
12 Psallite Domino qui habitat in Sion ;
annuntiate inter gentes studia ejus :
13 Vindice del sangue, egli ricorda,
non dimentica il grido degli afflitti.

13 quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est ;
non est oblitus clamorem pauperum.
14 Abbi pietà di me, Signore,
vedi la mia miseria, opera dei miei nemici,
tu che mi strappi dalle soglie della morte,
14 Miserere mei, Domine :
vide humilitatem meam de inimicis meis,
15 perché possa annunziare le tue lodi,
esultare per la tua salvezza
alle porte della città di Sion.

15 qui exaltas me de portis mortis,
ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion :
16 Sprofondano i popoli nella fossa che hanno scavata,
nella rete che hanno teso si impiglia il loro piede.
16 exultabo in salutari tuo.
Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt ;
in laqueo isto quem absconderunt
comprehensus est pes eorum.
17 Il Signore si è manifestato, ha fatto giustizia;
l'empio è caduto nella rete, opera delle sue mani.

17 Cognoscetur Dominus judicia faciens ;
in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.
18 Tornino gli empi negli inferi,
tutti i popoli che dimenticano Dio.
18 Convertantur peccatores in infernum,
omnes gentes quæ obliviscuntur Deum.
19 Perché il povero non sarà dimenticato,
la speranza degli afflitti non resterà delusa.

19 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis ;
patientia pauperum non peribit in finem.
20 Sorgi, Signore, non prevalga l'uomo:
davanti a te siano giudicate le genti.
20 Exsurge, Domine ; non confortetur homo :
judicentur gentes in conspectu tuo.
21 Riempile di spavento, Signore,
sappiano le genti che sono mortali.
21 Constitue, Domine, legislatorem super eos,
ut sciant gentes quoniam homines sunt.
22 Perché, Signore, stai lontano,
nel tempo dell'angoscia ti nascondi?
22 Ut quid, Domine, recessisti longe ;
despicis in opportunitatibus, in tribulatione ?
23 Il misero soccombe all'orgoglio dell'empio
e cade nelle insidie tramate.
23 Dum superbit impius, incenditur pauper :
comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
24 L'empio si vanta delle sue brame,
l'avaro maledice, disprezza Dio.
24 Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ,
et iniquus benedicitur.
25 L'empio insolente disprezza il Signore:
"Dio non se ne cura: Dio non esiste";
questo è il suo pensiero.

25 Exacerbavit Dominum peccator :
secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.
26 Le sue imprese riescono sempre.
Son troppo in alto per lui i tuoi giudizi:
disprezza tutti i suoi avversari.

26 Non est Deus in conspectu ejus ;
inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore.
Auferuntur judicia tua a facie ejus ;
omnium inimicorum suorum dominabitur.
27 Egli pensa: "Non sarò mai scosso,
vivrò sempre senza sventure".
27 Dixit enim in corde suo : Non movebor
a generatione in generationem, sine malo.
28 Di spergiuri, di frodi e d'inganni ha piena la bocca,
sotto la sua lingua sono iniquità e sopruso.
28 Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo ;
sub lingua ejus labor et dolor.
29 Sta in agguato dietro le siepi,
dai nascondigli uccide l'innocente.
29 Sedet in insidiis cum divitibus in occultis,
ut interficiat innocentem.
30 I suoi occhi spiano l'infelice,
sta in agguato nell'ombra come un leone nel covo.
Sta in agguato per ghermire il misero,
ghermisce il misero attirandolo nella rete.
30 Oculi ejus in pauperem respiciunt ;
insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua.
Insidiatur ut rapiat pauperem ;
rapere pauperem dum attrahit eum.
31 Infierisce di colpo sull'oppresso,
cadono gl'infelici sotto la sua violenza.
31 In laqueo suo humiliabit eum ;
inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
32 Egli pensa: "Dio dimentica,
nasconde il volto, non vede più nulla".

32 Dixit enim in corde suo : Oblitus est Deus ;
avertit faciem suam, ne videat in finem.
33 Sorgi, Signore, alza la tua mano,
non dimenticare i miseri.
33 Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua ;
ne obliviscaris pauperum.
34 Perché l'empio disprezza Dio
e pensa: "Non ne chiederà conto"?

34 Propter quid irritavit impius Deum ?
dixit enim in corde suo : Non requiret.
35 Eppure tu vedi l'affanno e il dolore,
tutto tu guardi e prendi nelle tue mani.
A te si abbandona il misero,
dell'orfano tu sei il sostegno.
Spezza il braccio dell'empio e del malvagio;
35 Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras,
ut tradas eos in manus tuas.
Tibi derelictus est pauper ;
orphano tu eris adjutor.
36 Punisci il suo peccato e più non lo trovi.

36 Contere brachium peccatoris et maligni ;
quæretur peccatum illius, et non invenietur.
37 Il Signore è re in eterno, per sempre:
dalla sua terra sono scomparse le genti.
37 Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi ;
peribitis, gentes, de terra illius.
38 Tu accogli, Signore, il desiderio dei miseri,
rafforzi i loro cuori, porgi l'orecchio
38 Desiderium pauperum exaudivit Dominus ;
præparationem cordis eorum audivit auris tua :
39 per far giustizia all'orfano e all'oppresso;
e non incuta più terrore l'uomo fatto di terra.
39 judicare pupillo et humili,
ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.