Salmos 49
1234567891011121314151617181920212223242526272829303132333435363738394041424344454647484950525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | LXX |
---|---|
1 Del maestro de coro. De los hijos de Coré. Salmo. | 1 ψαλμος τω ασαφ θεος θεων κυριος ελαλησεν και εκαλεσεν την γην απο ανατολων ηλιου και μεχρι δυσμων |
2 ¡Oídlo, pueblos todos, escuchad, habitantes todos de la tierra, | 2 εκ σιων η ευπρεπεια της ωραιοτητος αυτου ο θεος εμφανως ηξει |
3 hijos de Adán, así como hijos de hombre, ricos y pobres a la vez! | 3 ο θεος ημων και ου παρασιωπησεται πυρ εναντιον αυτου καυθησεται και κυκλω αυτου καταιγις σφοδρα |
4 Mi boca va a decir sabiduría, y cordura el murmullo de mi corazón; | 4 προσκαλεσεται τον ουρανον ανω και την γην διακριναι τον λαον αυτου |
5 tiendo mi oído a un proverbio, al son de cítara descubriré mi enigma. | 5 συναγαγετε αυτω τους οσιους αυτου τους διατιθεμενους την διαθηκην αυτου επι θυσιαις |
6 ¿Por qué temer en días de desgracia cuando me cerca la malicia de los que me hostigan, | 6 και αναγγελουσιν οι ουρανοι την δικαιοσυνην αυτου οτι ο θεος κριτης εστιν διαψαλμα |
7 los que ponen su confianza en su fortuna, y se glorían de su gran riqueza? | 7 ακουσον λαος μου και λαλησω σοι ισραηλ και διαμαρτυρομαι σοι ο θεος ο θεος σου ειμι εγω |
8 ¡Si nadie puede redimirse ni pagar a Dios por su rescate!; | 8 ουκ επι ταις θυσιαις σου ελεγξω σε τα δε ολοκαυτωματα σου ενωπιον μου εστιν δια παντος |
9 es muy cara la redención de su alma, y siempre faltará, | 9 ου δεξομαι εκ του οικου σου μοσχους ουδε εκ των ποιμνιων σου χιμαρους |
10 para que viva aún y nunca vea la fosa. | 10 οτι εμα εστιν παντα τα θηρια του δρυμου κτηνη εν τοις ορεσιν και βοες |
11 Se ve, en cambio, fenecer a los sabios, perecer a la par necio y estúpido, y dejar para otros sus riquezas. | 11 εγνωκα παντα τα πετεινα του ουρανου και ωραιοτης αγρου μετ' εμου εστιν |
12 Sus tumbas son sus casas para siempre, sus moradas de edad en edad; ¡y a sus tierras habían puesto sus nombres! | 12 εαν πεινασω ου μη σοι ειπω εμη γαρ εστιν η οικουμενη και το πληρωμα αυτης |
13 El hombre en la opulencia no comprende, a las bestias mudas se asemeja. | 13 μη φαγομαι κρεα ταυρων η αιμα τραγων πιομαι |
14 Así andan ellos, seguros de sí mismos, y llegan al final, contentos de su suerte. Pausa. | 14 θυσον τω θεω θυσιαν αινεσεως και αποδος τω υψιστω τας ευχας σου |
15 Como ovejas son llevados al seol, los pastorea la Muerte, y los rectos dominarán sobre ellos. Por la mañana se desgasta su imagen, ¡el seol será su residencia! | 15 και επικαλεσαι με εν ημερα θλιψεως και εξελουμαι σε και δοξασεις με διαψαλμα |
16 Pero Dios rescatará mi alma, de las garras del seol me cobrará. | 16 τω δε αμαρτωλω ειπεν ο θεος ινα τι συ διηγη τα δικαιωματα μου και αναλαμβανεις την διαθηκην μου δια στοματος σου |
17 No temas cuando el hombre se enriquece, cuando crece el boato de su casa. | 17 συ δε εμισησας παιδειαν και εξεβαλες τους λογους μου εις τα οπισω |
18 Que a su muerte, nada ha de llevarse, su boato no bajará con él. | 18 ει εθεωρεις κλεπτην συνετρεχες αυτω και μετα μοιχων την μεριδα σου ετιθεις |
19 Aunque en vida se bendecía a sí mismo - te alaban, porque te has tratado bien -, | 19 το στομα σου επλεονασεν κακιαν και η γλωσσα σου περιεπλεκεν δολιοτητα |
20 irá a unirse a la estirpe de sus padres, que nunca ya verán la luz. | 20 καθημενος κατα του αδελφου σου κατελαλεις και κατα του υιου της μητρος σου ετιθεις σκανδαλον |
21 El hombre en la opulencia no comprende, a las bestias mudas se asemeja. | 21 ταυτα εποιησας και εσιγησα υπελαβες ανομιαν οτι εσομαι σοι ομοιος ελεγξω σε και παραστησω κατα προσωπον σου |
22 συνετε δη ταυτα οι επιλανθανομενοι του θεου μηποτε αρπαση και μη η ο ρυομενος | |
23 θυσια αινεσεως δοξασει με και εκει οδος η δειξω αυτω το σωτηριον του θεου |