Scrutatio

Martedi, 30 aprile 2024 - San Pio V ( Letture di oggi)

Salmos 49


font
BIBLIALXX
1 Del maestro de coro. De los hijos de Coré. Salmo.
1 ψαλμος τω ασαφ θεος θεων κυριος ελαλησεν και εκαλεσεν την γην απο ανατολων ηλιου και μεχρι δυσμων
2 ¡Oídlo, pueblos todos,
escuchad, habitantes todos de la tierra,
2 εκ σιων η ευπρεπεια της ωραιοτητος αυτου ο θεος εμφανως ηξει
3 hijos de Adán, así como hijos de hombre,
ricos y pobres a la vez!
3 ο θεος ημων και ου παρασιωπησεται πυρ εναντιον αυτου καυθησεται και κυκλω αυτου καταιγις σφοδρα
4 Mi boca va a decir sabiduría,
y cordura el murmullo de mi corazón;
4 προσκαλεσεται τον ουρανον ανω και την γην διακριναι τον λαον αυτου
5 tiendo mi oído a un proverbio,
al son de cítara descubriré mi enigma.
5 συναγαγετε αυτω τους οσιους αυτου τους διατιθεμενους την διαθηκην αυτου επι θυσιαις
6 ¿Por qué temer en días de desgracia
cuando me cerca la malicia de los que me hostigan,
6 και αναγγελουσιν οι ουρανοι την δικαιοσυνην αυτου οτι ο θεος κριτης εστιν διαψαλμα
7 los que ponen su confianza en su fortuna,
y se glorían de su gran riqueza?
7 ακουσον λαος μου και λαλησω σοι ισραηλ και διαμαρτυρομαι σοι ο θεος ο θεος σου ειμι εγω
8 ¡Si nadie puede redimirse
ni pagar a Dios por su rescate!;
8 ουκ επι ταις θυσιαις σου ελεγξω σε τα δε ολοκαυτωματα σου ενωπιον μου εστιν δια παντος
9 es muy cara la redención de su alma,
y siempre faltará,
9 ου δεξομαι εκ του οικου σου μοσχους ουδε εκ των ποιμνιων σου χιμαρους
10 para que viva aún y nunca vea la fosa.
10 οτι εμα εστιν παντα τα θηρια του δρυμου κτηνη εν τοις ορεσιν και βοες
11 Se ve, en cambio, fenecer a los sabios,
perecer a la par necio y estúpido,
y dejar para otros sus riquezas.
11 εγνωκα παντα τα πετεινα του ουρανου και ωραιοτης αγρου μετ' εμου εστιν
12 Sus tumbas son sus casas para siempre,
sus moradas de edad en edad;
¡y a sus tierras habían puesto sus nombres!
12 εαν πεινασω ου μη σοι ειπω εμη γαρ εστιν η οικουμενη και το πληρωμα αυτης
13 El hombre en la opulencia no comprende,
a las bestias mudas se asemeja.
13 μη φαγομαι κρεα ταυρων η αιμα τραγων πιομαι
14 Así andan ellos, seguros de sí mismos,
y llegan al final, contentos de su suerte. Pausa.
14 θυσον τω θεω θυσιαν αινεσεως και αποδος τω υψιστω τας ευχας σου
15 Como ovejas son llevados al seol,
los pastorea la Muerte,
y los rectos dominarán sobre ellos.
Por la mañana se desgasta su imagen,
¡el seol será su residencia!
15 και επικαλεσαι με εν ημερα θλιψεως και εξελουμαι σε και δοξασεις με διαψαλμα
16 Pero Dios rescatará mi alma,
de las garras del seol me cobrará.
16 τω δε αμαρτωλω ειπεν ο θεος ινα τι συ διηγη τα δικαιωματα μου και αναλαμβανεις την διαθηκην μου δια στοματος σου
17 No temas cuando el hombre se enriquece,
cuando crece el boato de su casa.
17 συ δε εμισησας παιδειαν και εξεβαλες τους λογους μου εις τα οπισω
18 Que a su muerte, nada ha de llevarse,
su boato no bajará con él.
18 ει εθεωρεις κλεπτην συνετρεχες αυτω και μετα μοιχων την μεριδα σου ετιθεις
19 Aunque en vida se bendecía a sí mismo
- te alaban, porque te has tratado bien -,
19 το στομα σου επλεονασεν κακιαν και η γλωσσα σου περιεπλεκεν δολιοτητα
20 irá a unirse a la estirpe de sus padres,
que nunca ya verán la luz.
20 καθημενος κατα του αδελφου σου κατελαλεις και κατα του υιου της μητρος σου ετιθεις σκανδαλον
21 El hombre en la opulencia no comprende,
a las bestias mudas se asemeja.
21 ταυτα εποιησας και εσιγησα υπελαβες ανομιαν οτι εσομαι σοι ομοιος ελεγξω σε και παραστησω κατα προσωπον σου
22 συνετε δη ταυτα οι επιλανθανομενοι του θεου μηποτε αρπαση και μη η ο ρυομενος
23 θυσια αινεσεως δοξασει με και εκει οδος η δειξω αυτω το σωτηριον του θεου